Likdoorns zijn niet gevaarlijk, maar in combinatie met wrijving kunnen ze erg vervelend zijn. Zo kunnen ze erg pijn doen tijdens het staan of lopen.
Likdoorns kunnen erg vervelend en heel pijnlijk zijn, maar kunnen geen kwaad. Als de druk eraf is, gaan de klachten over. Bij mensen met diabetes kunnen likdoorns wel voor problemen zorgen. Door diabetes kunnen de bloedvaten en de zenuwen in uw voeten beschadigen.
De binnenkant van een likdoorn kan vrij diep in de huid liggen. Meestal zit een likdoorn onder de voetzool richting de tenen, aan de zijkant van de voeten of tussen de tenen. Als er pijnklachten aanwezig is kan dit ook klachten geven tijdens het lopen.
Het is mogelijk om zelf uw likdoorn te behandelen. Dit kunt u doen met zinkzalf of likdoornpleisters. U kunt ook een warm bad met soda nemen. Na dit bad is het makkelijk om de likdoorn of het eelt te verwijderen, bijvoorbeeld met een puimsteen.
Er zijn eigenlijk geen verschillen tussen een likdoorn en een eeltpit, beide benamingen worden door elkaar gebruikt. Er is ook geen verschil tussen een likdoorn, eeltpit, clavus of eksteroog. Het draait hier allemaal om eelt dat door druk van buitenaf de voet ingroeit.
Bij een likdoorn (ook vaak eksteroog genoemd) ontstaat onder of op de voet een eeltplek die naar binnen groeit en daar verhardt tot een hoornachtig stukje, meestal vaalgeel van kleur. Deze harde eeltplek prikt als het ware in het omringende weefsel.
Likdoorns verdwijnen meestal vanzelf als je de druk die ze veroorzaken vermijdt. Als je een likdoorn hebt die irritatie of pijn veroorzaakt dan zijn er verschillende manieren om de druk te verlichten en de likdoorn te behandelen. Bij behandeling duurt het meestal twee tot vier weken voordat de likdoorns verdwijnen.
De oorzaak van een eeltpit is terug te vinden in overmatige druk of wrijving. Bijvoorbeeld door het langdurig dragen van schoenen die niet goed passen. Ze kunnen te klein of te smal zijn waardoor de voet wordt blootgesteld aan constante druk. Om de huid te beschermen, wordt er eelt aangemaakt.
Reinig het aangetaste deel van de huid grondig en droog deze af. Breng de likdoornpleister aan waarbij de likdoorn in het midden van de schuimrubberen ring valt. Vervang de pleister na 2 dagen. Na 4 dagen kan de, nu zachte, likdoorn worden verwijderd in een warm bad met zout of zeep.
Voor het verwijderen van een likdoorn wordt een scalpel gebruikt. Dit is een klein mesje waar de likdoorn, groot of klein, voorzichtig mee wordt weg gehaald. Je zal denken, dat zal wel veel pijn doen. In de praktijk valt dat reuze mee.
Het is zeer pijnlijk, het voelt aan alsof er een spijker in de voet zit. Een likdoorn is gevoelig voor druk op de plek.
Veel mensen noemen het ook wel een eksteroog, of klagen over een eeltpit in de voet. De Latijnse benaming voor likdoorn is clavus. Verschillende namen dus voor iets wat eigenlijk niks meer is dan een opeenstapeling van eelt. Dat eelt drukt in je huid en zorgt zo voor een hele akelige pijn.
Een likdoorn heeft een duidelijk hard middelpunt. Ook heeft een likdoorn soms een zwart puntje in het midden. Dit zwarte puntje is de naar binnen gegroeide eelt in de vorm van een kegeltje/punt. Wanneer je op een likdoorn drukt, kun je een stekende, scherpe pijn voelen.
Ontstoken likdoorns (clavus bursitis) ontstaat als de likdoorn niet op tijd wordt verwijderd, de plaats rondom de likdoorn is rood en gezwollen. Bij een clavus bursitis vormt zich een slijmbeursje ter berscherming van het onderliggend weefsel maar door aanhoudende druk ontstaat een ontsteking.
Zooltjes in uw schoenen kunnen een nieuwe likdoorn voorkomen. Meestal is de pijn na twee weken verdwenen.
Een likdoorn groeit naar binnen en kan zelfs tegen het bot aandrukken of gaan ontsteken, dit geeft pijnklachten waarmee het lopen bemoeilijkt wordt. Likdoorns kunnen daarom aanzienlijke ongemakken veroorzaken, vooral wanneer er druk wordt uitgeoefend, bijvoorbeeld door het dragen van schoenen.
Een pedicure of medisch pedicure kan vakkundig de likdoorn verwijderen door deze handmatig en machinaal te behandelen. het wegsnijden en -frezen van de eeltpit. Deze zal dan direct verdwijnen en daarmee ook de pijn. De pedicure of medisch pedicure zal uw voeten onderzoeken om te kijken waardoor de likdoorn is ontstaan.
Om een likdoorn of eeltknobbel te verwijderen, kunt u deze insmeren met een zalf met salicylzuur of beplakken met een speciale likdoornpleister met salicylzuur. Salicylzuur maakt eeltknobbels en likdoorns zachter, zodat u ze na een aantal dagen kunt afkrabben of voorzichtig kunt afschuren met een eeltvijl.
Soms is er ook een zwart puntje te zien op de likdoorn. Dit zwarte puntje is de naar binnen gegroeide eeltkern in de vorm van een punt. De punt richt zicht op de gevoelige huid, wat dus zorg voor het pijnlijke gevoel.
Het gevaar van deze pleisters zit hem in het feit dat het gevoel van deze cliëntgroep aangetast kan zijn door neuropathie of vaatlijden. Hierdoor voelt men niet altijd wondjes die ontstaan, en dit kan al binnen een paar uur plaatsvinden met likdoornpleisters. Daarbij ligt het gevaar van een infectie altijd op de loer.
De likdoorn ontstaat vooral voor onder de voet, op/tussen de tenen en op de hiel. Wanneer er geen actie wordt ondernomen om de likdoorn te verwijderen, kan de likdoorn ontstoken raken (clavus bursitis). De plaats rondom de likdoorn is dan rood en gezwollen.
Over het algemeen kunnen we zeggen dat je het beste een wandelschoen of goede sportschoen kunt gebruiken zoals een hardloopschoen. Er wordt vaak gedacht dat goede schoenen duur zijn, maar niks is minder waar.
Als je al eens een likdoorn gehad hebt, dan weet je dat dat bijzonder pijnlijk is. En dat is niet verwonderlijk. Want een likdoorn is niets meer of minder dan eelt dat naar binnen groeit onder aanhoudende druk of wrijving op je voeten of tenen. En dan ervaar je een stekende pijn als je stapt.