Antwoord. Nee, ik denk niet dat hier sprake is van psychose maar eerder dat het een typisch onderdeel is van de angstige dissociatie onder de depersonalisatie/derealisatie. Het zijn heel vervelende fenomenen - maar waar je volgens mij NIET bang voor moet zijn is dat het een begin is van een verwoestende psychose of zo.
Bij derealisatie ervaar je gevoelens van vervreemding en onwerkelijkheid met betrekking tot je omgeving en andere mensen. Mogelijke oorzaken zijn onder andere ziekte, slaaptekort en alcohol- en/of drugsgebruik.
Het ervaren van derealisatie is absoluut geen teken dat je gek wordt of dat er iets ergs aan de hand is. Je kunt derealisatie zien als een beschermingsmechanisme van je brein als het even overbelast is.
Ervaringen van derealisatie of depersonalisatie komen vaak voor en zijn niet gevaarlijk: ongeveer de helft van de mensen heeft zo'n ervaring minstens 1 keer in het leven meegemaakt. Denk hierbij aan het niet meer herinneren van de route die zojuist is gereden. Vaak speelt vermoeidheid hierin een rol.
Bijna alle mensen ervaren na verloop van tijd minder of helemaal geen klachten meer. Angst en spanning zullen herstel in de weg staan. De aard van de klachten brengt met zich mee je meer angst dan voorheen ervaart. Leer mee te bewegen met opkomende gevoelens.
Ongeveer de helft van de volwassenen heeft minstens één episode van derealisatie of depersonalisatie meegemaakt. Overigens krijgt maar ongeveer twee procent van de mensen ooit in zijn of haar leven de diagnose van een depersonalisatie-/derealisatiestoornis.
Is depersonalisatie gevaarlijk? Depersonisatie is onschuldig en niet gevaarlijk. Het komt ook vaak voor. Een brede schatting is dat 34-70% van de bevolking wel eens deze ervaringen heeft gehad.
Je lijkt jezelf niet meer te zijn of het lijkt alsof je eigen stem van iemand anders is. Dit kan beangstigend zijn. Vaak gaan HPPD-, derealisatie- en depersonalisatie-klachten vanzelf weer over binnen een aantal weken of maanden. Soms komt het voor dat de klachten langer duren.
Dissociatie is een toestand van verlaagd bewustzijn. Als je last hebt van dissociatie kan het voelen alsof je gedachten, gevoelens, herinneringen en lichamelijke gewaarwordingen niet van jezelf zijn (depersonalisatie). Ook kunnen de wereld en de mensen om je heen kunnen heel vreemd aanvoelen (derealisatie).
Vergeet je snel dingen, word je regelmatig moe wakker, heb je soms moeite om je te concentreren en voel je je vaak slap en futloos? Al dit soort symptomen wordt gezamenlijk ook wel beschreven als 'hersenmist' of 'brain fog'.
Als je je niet als jezelf voelt, willen veel mensen zo snel mogelijk het ongemak dat ze voelen, corrigeren. Dit kan leiden tot impulsief gedrag, of overhaastige beslissingen, die contraproductief kunnen zijn, zoals het opzeggen van een baan of het verhuizen naar een andere woning.
Sommige mensen herkennen zichzelf niet meer door een gebrek aan interesse. Ze voelen zich verdoofd en afgesneden van de wereld om zich heen. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Het kan bijvoorbeeld een teken zijn van een depressie.
Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) – eerder meervoudige persoonlijkheidsstoornis genoemd – is een psychiatrische aandoening die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van twee of meer verschillende dissociatieve delen van de persoonlijkheid die herhaaldelijk de controle over het gedrag van de persoon overnemen.
Acute dissociatieve reacties op stressvolle gebeurtenissen. Deze categorie is bestemd voor acute, voorbijgaande aandoeningen die meestal minder dan één maand duren, en soms slechts een paar uur of dagen.
Het kan komen door nare dingen meemaken als kind. Psychotherapie, medicijnen en EMDR kunnen helpen. Een dissociatieve stoornis kan overgaan. Of u kunt leren er beter mee om te gaan.
Een psychose gaat, met een goede behandeling, meestal ook weer over. Het lijkt dus op een trip, maar duurt veel langer dan de werking van een trip. Vaak is het zo dat mensen van tevoren al een aanleg hadden om een psychose te ontwikkelen.
Een psychose duurt meestal enkele dagen tot enkele maanden. Ongeveer 2 tot 3 van de 100 mensen heeft ooit in zijn leven een psychose. Een psychose komt vaker op jong-volwassen leeftijd voor. Sommige mensen krijgen één keer een psychose, anderen vaker.
Probeer je aandacht meer naar buiten te richten. Bijvoorbeeld door even buiten een ommetje te maken en de frisse lucht te voelen. Wat veel mensen helpt is om hun voorhoofd en polsen koud te maken met water. Dit triggert de zogenaamde duikreflex waardoor je je alerter voelt en je lichaam actiever wordt.
Peritraumatische dissociatie verwijst naar uitingen van derealisatie, tijdsverstoring, depersonalisatie en verbijstering tijdens of direct na een schokkende gebeurtenis. Deze directe reacties blijken nauw samen te hangen met later optredende posttraumatische stress-stoornissen.
Niet kunnen genieten van leuke dingen komt bij veel mensen wel eens voor. Het kan een teken zijn dat je beheerst wordt door bijvoorbeeld uitputting, verdriet, depressie of teleurstelling. Niet kunnen genieten van leuke dingen is iets waar je korte tijd last van kunt hebben, maar het kan ook lang aanhouden.
Het kan komen door nare dingen meemaken als kind. Psychotherapie, medicijnen en EMDR kunnen helpen. Een dissociatieve stoornis kan overgaan. Of u kunt leren er beter mee om te gaan.
Burn-out: Fysieke en/of mentale instorting (fase 12)
Er komt helaas niets meer uit je. Al je plannen zijn omgevallen. Het leven dat je hebt opgebouwd stelt niets meer voor. Je ziet de zin en het nut van het leven niet meer in en je kunt zelfs zelfmoordgedachten hebben.