Chloor is giftig bij niveaus van 0,5 ppm en langdurige blootstelling aan niveaus van 50 ppm kan de dood tot gevolg hebben. Het gas is 2,5 keer zwaarder dan lucht, wat betekent dat het zich op grondniveau ophoopt.
Bij een concentratie van slechts 3,5 ppm is chloor al te herkennen aan de geur; chloor kan acuut dodelijk zijn bij 1000 ppm maar langdurige blootstelling (40 uur per week) moet niet hoger zijn dan 0,5 ppm.
Bij contact met een geconcentreerde oplossing van natriumhypochloriet of met producten om de pH bij te sturen, spoelt men de huid overvloedig met water of neemt men een douche gedurende 15 minuten.
Kunt u zwemmen in chloorwater? Het gebruik van chloor in uw zwembadwater is in principe niet gevaarlijk. Het kan zelfs zo zijn dat water dat de juiste chloorwaarde heeft gezonder is dan water waaraan geen chloor is toegevoegd. Bacteriën hebben in onbehandeld water namelijk vrij spel.
CO is een geurloos, reukloos en dodelijk gas. Het ontstaat bij een onvolledige verbranding van fossiele brandstoffen. Inademen van CO kan leiden tot gezondheidseffecten zoals hoofdpijn, misselijkheid, braken, flauwvallen en zelfs tot de dood.
Zuurstoftekort in het bloed leidt na enkele minuten tot verlies van het bewustzijn en zeer snel tot het uitvallen van vitale organen, met name de hersenen.
Symptomen. Inademen: Krachtsverlies, hoofdpijn, verwarring, misselijkheid en braken, toename van de frequentie en diepte van de ademhaling, aanvankelijk versnelde hartslag en later vertraagde hartslag, ademhalingsdepressie, ademstilstand, bewusteloosheid en hartritmestoornissen.
Nee, chloor in het leidingwater is niet schadelijk voor onze gezondheid. Het enige nadeel is de geur van chloor. Je kunt water met een chloorsmaak of -geur dus zonder problemen drinken.
Als je in het water bent heb je meer kans dat je poriën zich openen en de chloor in je cellen terecht komt. Dit kan er voor zorgen dat je huid water, natuurlijke oliën en talg verliest en hierdoor uitdroogt en gaat schilferen. En dat kan dan weer leiden tot rimpels en kleine huidlaesies.
Rode, geïrriteerde ogen, hoesten, een kriebel in de keel en een moeilijker ademhaling kunnen het gevolg zijn van zwemmen in met urine vervuild zwembadwater. Meestal worden dergelijke klachten gelinkt aan het chloor in het water maar nu blijkt dus dat er meer aan de hand is.
Symptomen vergiftiging
Verschijnselen kunnen vrij snel na opname optreden, maar soms ook pas na enkele dagen zichtbaar worden. Veel voorkomende verschijnselen zijn: overgeven en diarree. bloedingen.
Laat het slachtoffer liever niet braken, omdat dat het risico op verslikken vergroot. Bij petroleumachtige stoffen mag het slachtoffer niet drinken, omdat de stof boven op het water gaat drijven en het risico op braken en aspiratie vergroot wordt.
Door te zorgen dat het water langdurig blootgesteld wordt aan zonnestralen, zonder dat er in de tussentijd gebruik van gemaakt wordt, zal de chloorwaarde automatisch zakken. Vaak is het chloorgehalte na ongeveer 24 uur tot de juiste waarde gezakt.
Door bleek en ammoniak met elkaar te mengen, treed er een chemische reactie op waarbij chloramine ontstaat. Dit gas is giftig, en wanneer er niet voldoende geventileerd wordt, kan inademing van het gas dus fatale gevolgen hebben.
Bleek noemt men in de volksmond ook wel chloor. Bleek is vloeibaar en doorgaans verpakt in een (spuit)fles. Bleek is te koop in verschillende samenstellingen. Zo bestaat er dikke bleek, dikbleek, wc-reiniger met (dikke) bleek, bleekspray en (wc-gel met) javel.
Om het chloorgehalte op het juiste niveau te krijgen, kun je een chloorshock toevoegen. Dit betekent dat je een extra dosis chloor aan het zwembad toevoegt om zo in één keer het chloorgehalte omhoog te brengen. Dit doe je met name na een periode waarin de chloorwaarde erg is gezakt.
Chloor is zeer reactief: het werkt oxiderend en corrosief. Inademen van chloordampen kan leiden tot bronchospasmen en inflammatie van de luchtwegen, gaande tot een bronchoconstrictie.
Zwemmersjeuk wordt veroorzaakt door de larven (cercariën) van een platworm (trichobilharzia ocelata). Als het warm weer is kunnen er in zoet natuurwater veel van die larven zitten. De larven kunnen met z'n allen uw huid in kruipen.
Chloor zit in het water om het schoon te houden en verspreiding van bacteriën en vuil te voorkomen. Maar helaas is het niet zo goed voor je huid. Het droogt de huid uit en kan ook huidirritaties veroorzaken. Even douchen na het zwemmen kan dit voorkomen.
Laag in nitraat: in sommige streken, vooral in de landbouw, kan het water veel nitraat bevatten. Dat is op zich niet schadelijk, maak nitraat kan zich omzetten in nitriet, en een teveel aan nitriet leidt tot onvoldoende zuurstoftransport in het bloed. Voor baby's is maximaal 25 mg nitraat per liter water veilig.
Het eenmalig inademen van chloor kan aanleiding geven tot irritatie van de bovenste luchtwegen met tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest. Als u de plaats van het ongeval onmiddellijk verlaat, zullen over het algemeen de symptomen spontaan verdwijnen na enkele uren.
De vrije chloor zal automatisch verlaagd worden door het bloot te stellen aan de zon (UV breekt chloor af). Dit is de meest gebruikte methode om vb. na een chloorshock de chloor sneller te doen afbreken.
Pitten van steenvruchten zoals perziken, pruimen en abrikozen bevatten een stof die in het lichaam wordt omgezet in cyanide. Dat is een bekend en dodelijk gif. De Nederlander Gert Arts ondervond dat twee jaar geleden zelf, toen hij op het station een zakje abrikozenpitten kocht en het voor de helft opat.
Het cyanide-ion is een reductiemiddel en wordt geoxideerd door sterke oxidatiemiddelen zoals moleculair chloor (Cl2), hypochloriet (ClO–) en waterstofperoxide (H2O2).
De vergiftiging kan leiden tot een hartaanval, ademnood en de dood. Slechts 1,5 milligram per kilo lichaamsgewicht vormt al een dodelijke dosis. Volgens een recente studie bevatten appelpitjes 3mg amygdalin per gram. Eén pitje weegt gemiddeld 0,7 gram.