We denken dat kippenvlees er altijd zachtroze of wit moet uitzien, maar het kan ook gelig of blauwachtig zijn. Niks mis mee, behalve als het een penetrant geurtje heeft (denk aan rotte eieren), grauw oogt en het vlees uitgedroogd of plakkerig is.
Als de kip vreemd ruikt, gooi het dan meteen weg. Kleur: Verse gebakken kip is meestal goudbruin. Als de kip een grijze of groene tint heeft, is dit een teken van bederf. Textuur: Als de kip slijmerig of plakkerig aanvoelt, is dit een indicatie dat het niet meer veilig is om te eten.
De kleur van vlees wordt beïnvloed door de leeftijd van het dier, de diersoort, het geslacht, het dieet en zelfs de beweging die het krijgt. Geoefende spieren zijn altijd donkerder van kleur, wat betekent dat hetzelfde dier verschillende kleurvariaties kan hebben in zijn spieren.
Hoe weet ik of een product niet meer goed is? De kip heeft een afwijkende geur, is grauw verkleurd, uitgedroogd of plakkerig. Eet geen vlees wat er raar uitziet of niet goed ruikt.
Wie wel eens rundvlees heeft gekocht is bekend met het scenario: je kijkt in jouw koelkast en ziet een pakje vlees welke een ongewone groene/grijze kleur heeft gekregen. Je zul jezelf meteen afvragen of dit nog wel veilig is om te eten. Het antwoord is ja, de reden zit echter in het gebrek aan zuurstof.
Als alleen de binnenkant grijs is, kun je er zeker van zijn dat er geen zuurstof bij is gekomen waardoor het rood is geworden. Dit betekent dat rundergehakt met een grijze binnenkant veilig is om te eten . Aan de andere kant is vlees dat er overal grijs of bruin uitziet (zowel van binnen als van boven) waarschijnlijk al aan het bederven en niet veilig om te eten.
Bedorven vlees kan een onaangename geur, een verkleurde of plakkerige textuur en een vreemde smaak hebben. Het is belangrijk om te onthouden dat niet alle bedorven vleesproducten dezelfde symptomen hebben. Soms kan het vlees er nog steeds normaal uitzien en ruiken, maar toch besmet zijn met schadelijke bacteriën.
Eén manier om de gaarheid te controleren is uiteraard door naar de kleur van het vlees te kijken. Het kippenvlees verandert tijdens de bereiding van roze naar wit. Maar, sommige delen van de kip zijn net iets donkerder of meer roze dan gewoon de filet. Ondanks de donkerdere kleur kunnen deze stukken kip toch gaar zijn.
De meeste mensen worden niet ernstig ziek door een besmetting met campylobacter. Je kunt je er wel flink beroerd door voelen. Klachten zoals buikpijn, diarree en griepachtige verschijnselen treden op binnen 48 uur tot 1 week na besmetting.De klachten houden ongeveer 5-7 dagen aan.
Over het algemeen is het oké als er wat grijs aan de binnenkant zit.Dat betekent gewoon dat het geen contact heeft gehad met zuurstof. Tenzij het slijmerig of plakkerig is, of slecht ruikt, is het oké.
Vlees dat echt bedorven is, kan behoorlijk stinken. Het kan bijvoorbeeld ranzig ruiken of naar rotte eieren. Vlees dat zo ruikt, kun je niet meer eten. Ook niet als de TGT-datum nog niet is verstreken.
Hoe weet ik of een product niet meer goed is? Het vlees heeft een afwijkende licht zure geur, is grauw verkleurd of plakkerig. Eet geen vleeswaren die er raar uitzien of niet goed ruiken.
Verse, rauwe kip is roze en vlezig van kleur; als de kip bedorven is, zal hij verkleuren en een doffe, grijze gloed krijgen . "Tekenen van voedselbederf zijn vrij universeel," zegt White. "Elke vieze geur, verkleuring of vreemde substantie op uw kip zou reden zijn om weg te gooien."
De tijd tussen het eten van voedsel dat besmet is met salmonella en de eerste klachten is meestal 12 tot 96 uur. Niet iedereen die besmet is met Salmonella wordt ernstig ziek. Deze klachten bestaan meestal uit diarree, buikkrampen, misselijkheid en braken. Deze klachten gaan meestal na 3 tot 7 dagen vanzelf voorbij.
Te gebruiken tot
Dat betekent dat je het product kunt eten vóór de datum is verstreken. Ná de datum kun je het beter weggooien, zelfs als de verpakking nog dicht is. Ook geldt voor verse producten als kip dat je het na het openen dezelfde dag moet bereiden en/of opeten.
Je moet de kip altijd goed doorbakken verhitten. Salmonella en campylobacter zitten op het vlees, niet er in. De problemen zijn er vooral omdat men bijvoorbeeld kip rauw heeft vastgehad, dan bakt en dan terug manipuleert, terwijl de bacteriën nog op de handen kleven.
Ja, bij een voedselinfectie ontstaan klachten, zoals diarree, misselijkheid, braken, buikpijn, buikkramp en koorts, niet eerder dan 8 uur na het eten of drinken van besmette producten.Soms zelfs pas na enkele dagen.De klachten verdwijnen meestal binnen 1 tot 3 dagen.
Als een zwangere vrouw ziek wordt van listeria is het mogelijk dat het ongeboren kind ook besmet raakt. De zwangere vrouw heeft dan vaak klachten als hoofd-, rug-, gewrichts- en spierpijn en flinke koorts. Soms worden deze klachten voorafgegaan door buikgriepachtige klachten, zoals diarree.
Vers gevogelte ziet er vochtig, glad en roze uit. Hoewel schimmel zeker betekent dat de kip zijn beste tijd gehad heeft, zijn er nog wat subtielere tekenen: Bedorven gevogelte kan er slijmerig, uitgedroogd, verkleurd uitzien of verkleuringen hebben die variëren van geel tot grijs en groen . En dan is er nog de geur om rekening mee te houden.
De kip kan verschillende kleuren hebben, zoals zwart en wit. Ze zijn soms ook zilver- of goudhalzig en bestaan ook in de schakeringen 'koekoek' en 'wit-zwartcolumbia'. Mechelse hoenders hebben een rustig karakter. Ze behoren tot de grotere kippenrassen, maar er zijn ook Mechelse krielen.
Wanneer vlees vers is en beschermd tegen contact met lucht (zoals in vacuümverpakkingen), heeft het de paarsrode kleur die afkomstig is van myoglobine , een van de twee belangrijkste pigmenten die verantwoordelijk zijn voor de kleur van vlees. Wanneer het wordt blootgesteld aan lucht, vormt myoglobine het pigment oxymyoglobine, dat vlees een aangenaam kersenrode kleur geeft.
Ook charcuterie kan plots donkerder of grijzer ogen. Fijne vleeswaren worden gepekeld, waardoor de chemische structuur anders is. Komen ze in contact komen met zuurstof of licht, dan verkleuren ze. Ook hier is kleurverandering dus niet noodzakelijk slecht nieuws.
Deze verdonkering is te wijten aan oxidatie, de chemische veranderingen in myoglobine door het zuurstofgehalte. Dit is een normale verandering tijdens opslag in de koelkast. Rundvlees dat bruin is geworden tijdens langdurige opslag kan bedorven zijn, een vreemde geur hebben en plakkerig aanvoelen en mag niet worden gebruikt.
Te lang bewaren
Rauwe kip is roze en glibberig. Dus niet slijmerig, grijzig of met een geurtje. Dan gooi je de kip best meteen weg.