Oorzaken van ataxie
Bijvoorbeeld door een beroerte, een hersentumor, MS, een stofwisselingsziekte, of een ontsteking in de kleine hersenen. Verder kan ataxie een bijwerking van bepaalde medicijnen zijn, zoals benzodiazepinen. Ook kan deze ziekte ontstaan als je te lang te veel alcohol drinkt.
Het kind heeft kortstondig problemen met lopen en kans soms minder goed praten. Acute benigne ataxie verdwijnt vanzelf weer. Ataxie van Friedreich, of Friedreich ataxie, is een zeldzame genetische aandoening die meestal voor het vijfentwintigste levensjaar optreedt.
De behandeling hangt af van de oorzaak van de ataxie. Er is geen enkel medicijn dat specifiek werkt tegen de symptomen van ataxie. Een kinesist kan je helpen om vlotter te bewegen. Een logopedist kan je helpen om vlotter te spreken.
Diazepam en Clonazepam kunnen als neveneffect de ataxie verergeren. Sommige patiënten worden geholpen door medicijnen die opioïden bevatten, maar wees daar, opnieuw, erg voorzichtig mee.
Naar schatting komt cerebellaire ataxie bij 3 tot 5 personen op de 100.000 voor.
Progressieve myoclonus ataxie is een zeldzame bewegingsstoornis wat vaak al op kinderleeftijd begint, waarbij mensen last hebben van zowel spierschokken (myoclonus) als coördinatiestoornissen (ataxie). Daarnaast kan er ook sprake zijn van cognitieve problemen en epilepsie.
Door een beschadiging van de kleine hersenen worden bewegingen veel minder gecoördineerd, de persoon lijkt wel dronken. Hij stoot tegen dingen aan en is erg onhandig (ataxie). Maar de kleine hersenen doen meer dan alleen bewegingen controleren.
De prognose is in de meeste gevallen relatief goed. Er zijn beschrijvingen van gevallen met een ziekteduur langer dan 20 jaar. In sommige gevallen, vooral die waar de symptomen op jongere leeftijd beginnen (onder de 20 jaar) kan de progressie snel verlopen.
Een gangstoornis is een verzamelnaam voor allerlei aandoeningen die een normaal gangpatroon belemmeren en/of verstoren. Gangstoornissen kunnen een belangrijke impact hebben op de mobiliteit, de hulpbehoevendheid en het risico op vallen.
Meestal wordt een over de jaren geleidelijk toenemende ataxie veroorzaakt door een foutje in een gen wat tot een vervroegde veroudering (degeneratie) van de kleine hersenen leidt. Bij veel patiënten met een cerebellaire ataxie die over de jaren langzaam erger wordt kan echter geen precieze oorzaak worden gevonden.
"Ataxie is een neurologische aandoening die leidt tot een verstoring in de coördinatie van onze bewegingen en balans. De belangrijkste functie van de kleine hersenen is het zorgen voor een perfecte afstelling in de samenwerking tussen spieren, zodat een vloeiende beweging ontstaat.”
Spastische ataxie met congenitale miosis is een zeldzame erfelijke ataxie die wordt gekarakteriseerd door een schijnbaar niet-progressieve of traag progressieve symmetrische gangataxie, piramidale tekens in de ledematen, spasticiteit en hyperreflexie (vooral in de onderste ledematen) in combinatie met dysartrie en een ...
Autosomaal dominante cerebellaire ataxie (ADCA) is een klinisch heterogene groep van zeldzame erfelijke, (langzaam) progressieve neurodegeneratieve aandoeningen.
Een slecht werkend cerebellum kan daarom leiden tot onder meer verstandelijke beperkingen, bewegingsstoornissen en aanvallen van epilepsie. Iemand die helemaal geen cerebellum heeft, lijkt dus geen lang leven beschoren.
In hoeverre iemand herstelt van hersenletsel, hangt af van de situatie en persoon. Vaak treedt het meeste herstel op in de eerste periode na het oplopen van het niet-aangeboren hersenletsel. Maar er zijn ook mensen die na langere tijd nog verbetering merken, jaren nadat het letsel is ontstaan.
Meestal is SCA erfelijk. Maar het kan ook komen door een vitaminetekort, door te veel alcohol of door een ontsteking. SCA is erg zeldzaam. In Nederland hebben minder dan 1000 mensen SCA.
Spinocerebellaire ataxie type 3 (SCA3), ook bekend als ziekte van Machado-Joseph, is het meest voorkomende subtype van type I autosomaal dominante cerebellaire ataxie (ADCA type I; zie deze term), een neurodegeneratieve aandoening, en wordt gekarakteriseerd door ataxie, progressieve externe oftalmoplegie, en andere ...
De ziekte van Huntington is een erfelijke neurodegeneratieve ziekte waarbij bepaalde groepen zenuwcellen in de hersenen langzaam afsterven. De ziekte veroorzaakt motorische, cognitieve en psychiatrische symptomen.
De essentie van functionele neurologie is het inzetten van de plasticiteit (aanpassingsvermogen) van het brein om herstel op te laten treden. Neuroplasticiteit is dus essentieel voor het herstel van hersenen en zenuwen. Door het brein op de juiste wijze te stimuleren, kan het brein zichzelf herstellen.
Duidelijk voorbeelden zijn een beroerte (herseninfarct) door een plotse afsluiting van een bloedvat of een hersenbloeding doordat een bloedvat knapt. Vaatschade kan echter ook sluipend en ongemerkt ontstaan, bijvoorbeeld door mini-herseninfacten, en dan voor de patiënt zomaar 'ineens' cognitieve klachten geven.
ADCA = Autosomaal Dominant-erfelijke Cerebellaire Ataxie. ADCA is een erfelijke en langzaam verergerende hersenziekte van 'de kleine hersenen'. Het is een zeldzame erfelijke vorm van ataxie. Progressief neurodegeneratief betekent dat de aandoening van het zenuwweefsel steeds meer achteruitgaat.
Vestibulaire ataxie, door een stoornis van het evenwichtsorgaan. Meestal gepaard met draaiduizeligheid en misselijkheid of braken.
CANVAS staat voor de drie symptomen: cerebellaire ataxie (CA), neuropathie (N) and vestibulaire areflexie (VA). De drie symptomen moeten aanwezig zijn in de patiënt om de diagnose te kunnen stellen. Elk symptoom afzonderlijk heeft gevolgen voor het evenwichtsgevoel, dus zeker de drie samen.