Artrose kan vastgesteld worden door middel van een röntgenfoto. Kraakbeen is niet zichtbaar op een röntgenfoto. Dat betekent dat er in een gezond gewricht altijd ruimte te zien is tussen de botuiteinden. Hoe smaller deze gewrichtsspleet is op een röntgenfoto, des te ernstiger het kraakbeen is aangetast.
Voor het stellen van de diagnose artrose, kan over het algemeen worden volstaan met een lichamelijk onderzoek. Hierbij let de arts op de pijn en de beperkingen bij het bewegen van het gewricht, de stand van het gewricht, drukpijn, en of het gewricht opgezet en warm is. Ook extreme vermoeidheid kan op artrose wijzen.
Met behulp van een röntgenfoto worden afwijking zichtbaar, bijvoorbeeld na een ongeval of operatie. Ook kan vastgesteld worden of er sprake is van artrose (slijtage) van de knie.
Klachten zijn pijn en stijfheid in het gewricht, vooral bij het opstaan. Artrose ontstaat meestal in de heup, knie of duim. Bewegen helpt tegen de pijn. Pijnstillers kunnen klachten verminderen.
Reumatoïde artritis (RA) wordt gekenmerkt door een chronische ontsteking van synoviale gewrichten. Als gevolg van de synovitis kunnen beschadigingen ontstaan aan het kraakbeen en (of) het onderliggend bot. Deze beschadigingen kunnen worden gezien op conventionele röntgenfoto's.
Bloedonderzoek. Bloedonderzoek is niet nodig om de diagnose artrose te stellen. Je arts laat soms wel bloed prikken vooral om andere aandoeningen, zoals reumatoïde artritis of ijzerstapelingsziekte (hemochromatose) zo veel mogelijk uit te sluiten.
U kunt beginnende reuma herkennen aan de volgende symptomen: Pijn aan een gewricht: als het gewricht niet dik is, en er vooral bij het bewegen en belasten van uw gewrichten pijn is, kan er sprake zijn van artrose. Als de gewrichten duidelijk dik zijn, hebben mensen vaak pijn in rust die wat beter gaat na bewegen.
De invloed van weersomstandigheden bij Artrose
Warmte zorgt voor een betere doorbloeding bij hogere temperaturen. Hierdoor wordt de pijn en stijfheid verzacht. In de winter is de doorbloeding slechter, waardoor gewrichten eerder pijnlijk aanvoelen.
Er is weinig evidence voor effectiviteit van de toepassing van paracetamol bij artrose. Maar omdat er wel veel goede ervaring mee is, en vanwege het brede veiligheidsprofiel, is paracetamol bij veel vormen van artrose eerste keus [1].
Ontstekingsremmende pijnstillers worden ook wel NSAID's (Non Steroidal Anti Inflammatory Drugs) genoemd. Ze verlichten pijn en hebben ook enig effect op stijfheid, koorts en ontstekingen. Voorbeelden zijn ibuprofen, naproxen, diclofenac, etoricoxib, celocoxib en meloxicam.
Artrose is een aandoening waarbij een ontsteking in het gewricht ontstaat. Deze ontsteking ontstaat door kraakbeenslijtage en kan leiden tot pijn, stijfheid en zwellingen rondom het ontstoken gewricht. Een risicofactor…
Röntgenfoto's worden gemaakt om de situatie in uw mond goed te kunnen beoordelen. Op een röntgenfoto zijn de tanden en het kaakbot vele malen beter zichtbaar dan met het blote oog. Zo kunnen er bijvoorbeeld (beginnende) gaatjes, ontstekingen en eventuele andere afwijkingen van de tanden of kiezen onderzocht worden.
De ernst van artrose wordt met een MRI scan goed zichtbaar. Hierdoor krijgt de behandelend specialist een nauwkeurige diagnose waarmee een gericht behandelplan kan worden gestart. Op een MRI van Privatescan zijn de botten, gewrichten, kraakbeen, banden en pezen en omliggende weefselstructuren te zien.
Artrose is niet te genezen. Wel kunnen er maatregelen getroffen worden waardoor de klachten afnemen, zodat u in het dagelijkse leven zo min mogelijk wordt beperkt. Dit zijn bijvoorbeeld: Oefentherapie om het functioneren van de spieren en gewrichten op peil te houden.
Slijtage van dit kraakbeen is een natuurlijk proces en komt vooral voor op oudere leeftijd. Artrose daarentegen is een reumatische aandoening aan het (gewrichts)kraakbeen en kan ook op jongere leeftijd voorkomen.
De leeftijdsgrens voor artrose gaat gestaag omlaag. Werden tot voor kort vooral mensen vanaf 55 jaar met deze aandoening gediagnosticeerd, tegenwoordig melden ook steeds meer jongeren in de leeftijdsgroep van 35-45 jaar zich met versleten gewrichten bij de orthopeed.
Het vermijden van de volgende voedingsstoffen en producten zou de klachten kunnen verminderen: zuivel, suiker, (rood) vlees, producten uit nachtschadefamilie, bepaalde kruiden, citrusfruit, chocolade, alcohol, tarwe of peulvruchten.
Zuivelproducten, eieren, vlees en suiker staan erom bekend bij sommige artrosepatiënten de gewrichtsklachten te verergeren. Wees hier bij klachten in ieder geval behoudend mee. Een verhoogde inname van vitamine C leidt tot een verminderde kans op achteruitgang van het kraakbeen en pijn in de gewrichten.
Massage van het gehele lichaam kan op de korte termijn (8 weken) een verlichting van symptomen geven bij mensen met knie-artrose op het gebied van pijn en functie.
Geen kaas. De onderzoekers concludeerden dus dat een bepaald soort melk een beschermend effect op het kniegewricht van vrouwen kan hebben. Andere zuivelproducten leverden echter niet hetzelfde resultaat op. Kaas werd geassocieerd met toenemen van de progressie van knie-artrose bij vrouwen.
In melk zit namelijk calcium, wat de botten en het kraakbeen kan versterken. Ditzelfde geldt voor het eten van kaas, maar bleek niet van toepassing te zijn bij de consumptie van yoghurt. De bevindingen van het onderzoek zijn gepubliceerd in het American College of Rheumatology [1].
Kraakbeen dat alleen al met het ouder worden iets in kwaliteit achteruitgaat, wordt niet gerepareerd. Maar de ontstekingsstoffen zijn er wel en ze tasten het gewricht verder aan. Wij wetenschappers denken dat artrose zo kan ontstaan en erger worden. Wat je vaak hoort over artrose is dat er niets aan te doen is.
Vermoeidheid. Sommige artrosepatiënten hebben last van vermoeidheid. De oorzaak daarvan kan zijn dat men slecht slaapt door de pijn of doordat het meer energie kost om de dagelijkse handelingen te verrichten met pijnlijke gewrichten.
Soms wordt fibromyalgie verward met artrose. Het verschil tussen deze aandoeningen is echter dat de klachten bij artrose worden veroorzaakt door het achteruitgaan en uiteindelijk verdwijnen van het kraakbeen, wat bij fybromyalgie niet het geval is. Wel vallen beide aandoeningen onder de verzamelnaam reuma.