Maar in de jaren negentig werden deze buideldieren getroffen door een besmettelijke en dodelijke kanker van de snuit, waardoor de enige nog resterende populatie in het wild, op het Australische eiland Tasmanië, afnam tot slechts 25.000 exemplaren.
De Tasmaanse duivel is volgroeid op zijn tweede levensjaar en zijn dan ook geslachtsrijp. Ze worden ongeveer 5 tot 6 jaar oud.
De Tasmaanse duivel komt alleen op het eiland Tasmanië voor. Dit roofdier is uniek en veel toerusten op het eiland willen dit dier graag zien. Zeker nadat bekend werd dat de dieren zwaar in de problemen zitten door een ziekte. De Tasmaanse duivel is een uniek dier.
De Tasmaanse duivel is intolerant voor soortgenoten. Het dier is zeer sterk voor zijn grootte en het jaagt op dieren die kleiner zijn dan het dier zelf, zoals kleine kangoeroes, knaagdieren, hagedissen en andere kleine dieren. Het leeft in holen in rotsachtige gebieden.
Tasmanian Devil is een tekenfilmfiguur van Warner Bros, bedacht en uitgewerkt door cartoonist en regisseur Robert McKimson. Hij speelt mee in de Looney Tunes/Merrie Melodies-tekenfilms en staat beter bekend als Taz. Afbeelding van Tasmanian Devil op de neus van een vliegtuig, 1988.
Oorspronkelijk kwam de Tasmaanse tijger volop voor in Australië en op Nieuw-Guinea, maar in de afgelopen eeuwen was er alleen op Tasmanië nog een buidelwolfpopulatie. Daar verdween het dier uiteindelijk ook, doordat boeren op de Tasmaanse tijger joegen om hun schapen te beschermen.
Verspreiding en leefgebied
Tegenwoordig komt de veelvraat vooral in arctische gebieden voor, zoals Alaska, Noord-Canada, Siberië, Noord-Rusland en Scandinavië. Voordat de Europeanen hun nederzettingen in Noord-Amerika stichtten, kwam het dier zelfs tot in Californië voor.
Het vogelbekdier leeft in Oost-Australië en Tasmanië. Vogelbekdieren zijn uitstekende zwemmers en we vinden ze dan ook op de oevers van rivieren en meren. Daar vangen ze rivierkreeftjes, zoetwatergarnalen, kleine visjes om op te eten.
Vogelbekdieren hebben geen maag. Het eten gaat direct vanuit de slokdarm naar de darmen. Mannetjes vogelbekdieren hebben een giftige stekel aan de achterpoten waarmee zij zich kunnen verdedigen.
Cloacadieren. Samen met enkele soorten spitsmuizen en de solenodons, die giftige speekselklieren hebben, zijn de cloacadieren de enige giftige zoogdieren. Vogelbekdier, mannelijke vogelbekdieren hebben aan beide achterpoten sporen waarmee ze gif kunnen injecteren.
Een vogelbekdier legt eieren, maar is een… zoogdier! Ze voeden hun jongen namelijk met melk! Het is naast de mierenegel het enige zoogdier dat eieren legt.
De veelvraat is een bijzonder dier. Hij is vooral bekend uit films. Maar dan als superster Wolverine, wat de Engelse naam voor dit dier is. Met de bekende lange messen aan zijn handen, die ook zijn geïnspireerd op dit dier.
wolverine. glutton; gobbler; greedy-guts.
De lijst wordt dit jaar voor de dertiende keer gepresenteerd door Stichting Dierenhulp. Griekenland is ook dit jaar weer lijstaanvoerder, gevolgd door Spanje. Op de derde plaats staan de Nederlandse Antillen.
Iedereen in de ark. Een op de vier zoogdiersoorten is met uitsterven bedreigd, en hetzelfde geldt voor een op de acht vogels, een op de drie amfibieën en de helft van alle schildpadden. Van de naaktzadige planten, waartoe de naaldbomen behoren, staat ruim een op de drie gecatalogiseerd als bedreigd.
Jaren geleden, toen ons land nog een stuk minder dichtbevolkt was, leefden er meer wilde grote zoogdieren in ons land. Dieren die je nu alleen tegenkomt op een vakantie in het buitenland - zoals wolven, elanden, lynxen en bruine beren - konden toen prima uit de voeten in Nederland.
Helaas zijn er ook verschillende ondersoorten van de tijger al uitgestorven. Het gaat hier om de Balinese tijger, Javaanse tijger en Kaspische tijger.
Naar schatting leven er zo'n 1,2 miljoen dromedarissen in Australië.
De Tasmaanse buidelwolf, of Tasmaanse tijger, leefde tot ongeveer tweeduizend jaar geleden in Australië en Nieuw-Guinea. Daarna verdween hij uit deze gebieden. Wel overleefde deze soort langer op Tasmanië, een eiland ten zuiden van Australië.
De hermelijn komt in alle habitats voor, van open plekken, in bossen, houtwallen, duinen, akkers, vochtig terrein,… De enige voorwaarde is dat er voldoende dekking aanwezig is. De soort is dan ook aanwezig in heel het vasteland van Nederland en op Texel. Op Terschelling oit ingevoerd maar weer uitgestorven.
De veelvraat heeft een uitgebreide menukaart: aas, eieren, elanden, rendieren, sneeuwhoenders, sneeuwhazen en vruchten. Om zijn voedsel te vinden, legt de veelvraat soms wel 45 kilometer per dag af. In hun kenmerkende galopperende loopje kunnen ze een snelheid van 45 kilometer per uur bereiken.
Vogelbekdieren zijn monotremen, ofwel cloacadieren: eierleggende zoogdieren. Ze zogen hun jongen, maar hebben geen spenen of tepels zoals andere zoogdieren. In plaats daarvan 'zweten' ze melk uit de klieren op hun buik.