De omvang van de plastic soep is een stuk minder groot dan jarenlang werd gedacht, stellen onderzoekers van de Universiteit Utrecht. Waar de Verenigde Naties stellen dat het om 75 tot 200 miljoen ton plastic ging, dreef er volgens de onderzoekers in 2020 zo'n 3,2 miljoen ton in de oceaan.
Plastic Soep: Een Globaal Probleem
100 tot 150 miljoen ton plastic afval in onze oceanen en zeeën ronddrijft. In totaal spreken we over een gebied van minstens 700.000 km² tot misschien zelfs meer dan 15.000.000 km² waarin de ganse waterkolom ernstig is vervuild, vanaf het wateroppervlak tot de zeebodem.
Het grootste 'plasticeiland', de Great Pacific Garbage Patch (GPGP), ligt tussen Hawaï en Californië en is drie keer de grootte van Frankrijk. Per vierkante kilometer drijft daar minstens 1 kilo afval in het water, maar soms wel meer dan 100 kilo.
De grootte van de plasticsoep in de Grote Oceaan is onbekend, maar wordt geschat op 700.000 km2 tot meer dan 15 miljoen km2, (0,41% tot 8,1% van het oppervlak van de Grote Oceaan). Het gebied bevat mogelijk meer dan 100 miljoen ton aan afval.
Tot nu toe werd in wetenschappelijke publicaties geschat dat er ongeveer 250 kiloton plastic in de oceaan drijft. De hoeveelheid plastic die de oceaan instroomt werd echter geschat op 800 – 2.400 kiloton vanuit rivieren en 4.800 – 23.000 kiloton vanuit kustgebieden.
Als we kijken naar de landen die verantwoordelijk zijn voor de grootste hoeveelheid plastic productie, staat China bovenaan de lijst. China is verantwoordelijk voor 32% van de wereldwijde productie van plastic materialen in 2021 en is daarmee veruit de grootste plasticproducent ter wereld.
Meer dan 100 miljoen dieren sterven jaarlijks door Plastic.
Het grootste 'plasticeiland', de Great Pacific Garbage Patch (GPGP), ligt tussen Hawaï en Californië en is drie keer de grootte van Frankrijk. Per vierkante kilometer drijft daar minstens 1 kilo afval in het water, maar soms wel meer dan 100 kilo.
Plastic vergaat niet, maar wordt met de tijd door zout water en golven geleidelijk in kleinere stukjes afgebroken. Daardoor wordt het opruimen steeds moeilijker. Deze kleine plastics worden door zeedieren gegeten en komen als voedsel weer op ons bord te liggen [3].
Elk jaar belandt er wereldwijd gemiddeld 8 miljoen ton plastic afval in zee, ofwel elke minuut een volle vrachtwagen afval. Plastics blijven tot 450 jaar aanwezig, en de kleine fragmenten (microplastics) verdwijnen zelfs nooit helemaal.
Elk jaar belandt er wereldwijd gemiddeld 8 miljoen ton plastic afval in zee, ofwel elke minuut een volle vrachtwagen afval. Plastics blijven tot 450 jaar aanwezig, en de kleine fragmenten verdwijnen zelfs nooit helemaal.
Wat is het probleem? Plastic maakt niet alleen een vuilnisbelt van de kusten, maar schaadt ook de levensomgeving van zeedieren. Dieren raken verstrikt in grotere stukken plastic, en verwarren kleinere stukjes voor voedsel. Het inslikken van plastic deeltjes kan de vertering van voeding verhinderen.
De omvang van de plastic soep is een stuk minder groot dan jarenlang werd gedacht, stellen onderzoekers van de Universiteit Utrecht. Waar de Verenigde Naties stellen dat het om 75 tot 200 miljoen ton plastic ging, dreef er volgens de onderzoekers in 2020 zo'n 3,2 miljoen ton in de oceaan.
Het is een drijvend systeem van styrofoam met daaromheen filterdoek, wat tot 50 centimeter diep het water in gaat. Het opgevangen plastic wordt in een opvangunit van 25 vierkante meter opgeslagen. Nadat de Shoreliner zijn werk gedaan heeft, worden de kleinere stukken afval met een fijnmazig net uit het water gevist.
Er zijn veel plekken in oceanen en zeeën waar de concentratie van plasticsoep nog groter is dan in de gyres. Deze plekken worden wel hotspots genoemd. Hier concentreert zich plastic, maar niet als gevolg van circulerende zeestromen. De Middellandse Zee is zo'n hotspot.
Plastic heeft een nare eigenschap: het vergaat niet. In de natuur of in zee valt het langzaam uit elkaar in steeds kleinere stukjes, maar het blijft plastic. Dieren kunnen plastic niet verteren, als ze het opeten kunnen ze er dood van gaan.
Maar in de jaren negentig wordt het steeds duidelijker dat het duurzame plastic ook een duister randje heeft. In 1997 ontdekt kapitein Charles Moore een drijvende plastic vuilnisbelt in de grote oceaan, die later bekend komt te staan als de 'plastic soep'. Plastic afval duikt overal op.
Plastic afval wordt op veel plaatsen ongecontroleerd verbrand in de open lucht. Vuilnisbelten kunnen zelfs permanent branden of smeulen, na al dan niet opzettelijk in brand te zijn geraakt. Door de verbranding komen kankerverwekkende stoffen, inclusief dioxines vrij.
We kunnen Nederland 155x bedekken met al het plastic in de plastic soep. Er wordt geschat dat de totale hoeveelheid plastic in de oceaan, tussen de 86 miljard en 239 miljard kilo ligt 3,4. Precies weten hoeveel het is, is onmogelijk.
De oceanen omvatten 97% van al het water op Aarde. Volgens oceanografen is maar 5% van de oceanen verkend.
Meer dan 70 procent van het aardoppervlak bestaat uit oceanen. Deze grote, diepe wateren hebben een enorme invloed op het leven en het klimaat op aarde.
Onderzoekers hebben gevonden dat van dit plastic, maar 93-236 miljoen kilo op dit moment daadwerkelijk aan het oceaanoppervlak drijft 8. Dit is nog geen 1% van al het plastic dat is terechtgekomen in de oceanen. Dat betekent dat de andere 99% dus ergens anders in de oceaan moet zijn. Waar precies?
Nieuwe WWF-studie over plastic
Het resultaat: gemiddeld eet een mens ongeveer 2000 microplastic deeltjes per week. Dat is ongeveer 5 gram, zoveel weegt een bankaart! De producten waar de meeste microplastics in zitten zijn: water, bier, schaaldieren zoals scampi's en garnalen en zout.
Vooral zeevogels, vissen, kreeftachtigen en zoogdieren hebben er last van. Ze raken verstrikt in plastic en slikken plastic afval in. Verstrikking en verstikking leiden tot ernstige verwondingen en veel dieren overleven het niet. Jaarlijks kost het meer dan 1 miljoen 'zeedieren' het leven.