21 aarde-achtige planeten 21 van die planeten lijken op aarde: ze hebben ongeveer dezelfde grootte en bevinden zich in een zone waar de temperaturen vloeibaar water mogelijk maken. De ontdekking is gedaan met ruimtetelescoop
Ons eigen zonnestelsel telt acht planeten, maar daarbuiten lijkt het aantal planeten wel oneindig. Alleen de Melkweg bestaat al uit miljarden sterren waar in elk geval voor een deel meerdere planeten omheen draaien.
Aardse planeten, rotsplaneten of terrestrische planeten (van Latijn: terra: 'land', de Aarde) zijn relatief kleine planeten met een hoge massadichtheid waarvan het oppervlak is opgebouwd uit vast gesteente. Het gaat om de planeten Mercurius, Venus, de Aarde en Mars. Dit zijn de planeten die lijken op de planeet Aarde.
En dan zijn er ook nog ándere sterrenstelsels. Naast de Melkweg zijn er naar schatting net zo veel sterrenstelsels in het zichtbare heelal als sterren in de Melkweg. Een conservatieve schatting geeft dan 50.000.000.000.000.000.000.000 planeten.
Dertig jaar geleden kenden we een handjevol planeten, nu zijn het er – officieel! – meer dan 5000! De kroon op de enerverende ontdekkingsreis door het universum. Nog niet eens zo lang geleden leefden we in een universum met slechts een klein aantal bekende planeten, die allemaal om onze zon draaien.
De nieuw ontdekte planeet heeft de naam LTT9779b meegekregen en is ruim 260 lichtjaren van de aarde verwijderd. Ze reflecteert bijzonder veel licht van de ster waarrond ze draait: ongeveer 80 procent. Ter vergelijking: de aarde kaatst maar ongeveer 30 procent van het zonlicht terug.
Dit waren Mercurius, Venus, Aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus en Pluto. De eerste acht planeten werden al lang geleden ontdekt, namelijk in de oudheid. Pluto werd pas in 1930 ontdekt door de Amerikaanse astronoom Clyde Tombaugh. Het was tot 2006 dat Pluto de status van planeet had.
Astronomen en (asto-)biologen gaan er dan ook vanuit dat de aarde niet de enige 'levende planeet' in het heelal is. Hoe zeldzaam buitenaards leven precies is, is echter onbekend. Op andere planeten (of manen) in ons eigen zonnestelsel zijn tot op heden nog nooit sporen van buitenaardse organismen aangetroffen.
De grens van het waarneembare heelal ligt dan dus op 50 miljard lichtjaar (een beetje meer, doordat het heelal intussen nog uitdijt). Die grens van 46 miljard lichtjaar om ons heen is dus de grens van het zichtbare heelal (niet de grens van het hele heelal).
Venus wordt ook wel de 'zus van de Aarde' genoemd, omdat Venus ongeveer even groot is als de Aarde.
In het zonnestelsel vallen alleen de Aarde en Mars in de bewoonbare zone; Venus en Mercurius staan te dicht bij de Zon, de andere planeten te ver ervandaan.
Naast onze aarde, Mars en bijvoorbeeld de manen Europa en Enceladus is er ook water op dwergplaneet Ceres.
Vier van deze planeten zijn goed met het blote oog te zien: Mars, Jupiter, Saturnus en Venus.
Er zijn minstens 10 miljard bewoonbare planeten alleen al in onze melkweg.
Als we voor het gemak aannemen dat een gemiddeld sterrenstelsel honderd miljard sterren telt, dan zijn er in het waarneembare heelal dus honderd miljard keer honderd miljard sterren. Dat zijn er tien triljard - een één met tweeëntwintig nullen.
Astronomen hebben direct bewijs gevonden voor de aanwezigheid van atomaire zuurstof, zwevend boven de giftige wolken van onze 'kwaadaardige' buurplaneet. In ons zonnestelsel vinden we twee opvallend gelijkende planeten: de aarde en Venus.
Tot op heden is de aarde de enige planeet waar leven bekend is.
In augustus 2006, tijdens de driejaarlijkse algemene vergadering, besloot de Internationale Astronomische Unie dat Pluto niet langer als planeet door het leven kan gaan. Pluto, Eris, enkele andere grote ijsdwergen en de grootste planetoïde, Ceres, zijn nu officieel geclassificeerd als dwergplaneet.
Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien. Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
Op een bepaald moment is deze singulariteit begonnen met uitdijen en dat noemen wetenschappers de oerknal. De drijvende kracht achter de uitdijing van het heelal is donkere energie: een mysterieuze vacuümenergie die werkt als een soort anti-zwaartekracht.
De rode hyperreus VY Canis Majoris is de grootste ster die ooit is waargenomen. De ster is 1800 tot 2100 keer zo groot als de zon. Als hij op de plek van de zon in het zonnestelsel stond, zou hij alle binnenste planeten opslokken.
Saturnus, het wonder met de ringen, zo mag je deze planeet wel noemen. Misschien wel de mooiste planeet van het Zonnestelsel.
Wat bedoel je met "verjaren"? Als een jaar = 1 omwenteling om de zon, dan kun je ook op Neptunus verjaren (gesteld dat je op die planeet zou kunnen leven en lang genoeg leeft).
Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus bestaan uit gas.Daardoor zijn ze ongeschikt voor leven zoals wij dat kennen, en trouwens ook om op te landen.