CP Nederland vertegenwoordigt ruim 18.000 personen in Nederland met cerebrale parese. CP Nederland ondersteunt mensen met cerebrale parese en ouders van kinderen met CP om het meeste uit hun leven met een handicap te halen. Bovendien biedt zij herkenning en informatie en stimuleert zij onderzoek.
Bij ongeveer 1 op de 400 baby's in Nederland is er sprake van CP. Daarmee is het de meest voorkomende oorzaak van (motorische) beperkingen bij kinderen.
Bijna één miljoen mensen in Europa hebben cerebrale parese. Een van de meest voorkomende symptomen van cerebrale parese is spasticiteit, een bewegingsstoornis waarbij de spieren gespannen, stijf en moeilijk aan te sturen zijn.
Cerebrale parese is niet te genezen. De meeste mensen met cerebrale parese hebben een normale levensverwachting. Vaak nemen hun klachten echter al voor hun 40ste toe. Deze klachten kunnen van grote invloed zijn op het dagelijks leven.
Is CP erfelijk? Meer en meer blijkt uit onderzoek dat een erfelijke component een kleine rol speelt bij het ontstaan van CP. Het is echter van belang om te benadrukken dat de kans op CP klein blijft. De kans op een kind met CP is wat groter als er in je directe familie – ouders, broer, zus, neef of nicht – CP voorkomt.
Cerebrale parese (CP) is een klinisch syndroom met een houdings- of bewegingsstoornis die in of voor het eerste levensjaar ontstaat. CP is niet progressief, dat wil zeggen dat de aandoening niet verergerd. De prevalentie van kinderen met CP in Nederland is rond de 2 per 1000 geborenen.
De chronische gevolgen van Cerebrale Parese (CP) zijn niet te genezen. Revalidatie kan helpen om leven met CP makkelijker te maken. De Hoogstraat kan u door middel van een multidisciplinaire behandelaanpak helpen met vraagstukken rondom dagelijkse activiteiten of andere beperkingen die u ervaart.
CP is geen ziekte, maar een houdings- en/of bewegingsstoornis die je hebt gekregen door een beschadiging in je hersenen. In de meeste gevallen is dit gebeurd voor of tijdens je geboorte. Maar het kan ook zijn dat het in je eerste levensjaar is gebeurd. De beschadiging wordt gelukkig niet erger in de loop van de tijd.
Cerebrale parese, ook wel cerebrale palsy of spasticiteit genoemd, is een ontwikkelingsstoornis die gekenmerkt wordt door motorische stoornissen (onder andere spasmes en krampachtig bewegen). Een intellectuele achterstand en epileptische aanvallen komen ook vaak voor.
Niveaus. Er is een classificiatiesysteem voor de grof motorische functionele mogelijkheden van het kind om het zich te verplaatsen. Dit heet het Grof Motorisch Functionerings Classificatie Systeem (GMFCS). De GMFCS heeft 5 klassen, van I (minst aangedaan) tot V (meest aangedaan).
De symptomen van CP verschillen per kind. CP uit zich over het algemeen in problemen met bewegen (motorische problemen). Daarnaast kunnen problemen met zien (visusstoornis), praten, horen, slikken, slapen, lopen, zindelijkheid, gedrag en gevoeligheid voor prikkels (sensibiliteitsstoornis) voorkomen.
Herken infantiele spasmen
De baby onderbreekt plots zijn gedrag. Het hoofd buigt voorwaarts. Armen, benen en romp verkrampen heel kort en trekken meestal voorwaarts samen. Soms draaien de ogen weg.
Een verlamming of spasme is het resultaat van het uitvallen van (delen van) het motorische zenuwstelsel. Hierbij maakt men onderscheid tussen paralyse (volledige (slappe) verlammingen) en parese (een gedeeltelijk verlies van kracht).
De term 'spastische cerebrale parese' betreft een groep van blijvende aandoeningen van houdings- en/of bewegingsstoornissen, die zijn ontstaan vóór het eerste levensjaar en leiden tot beperkingen in dagelijkse activiteiten.
Hemiplegie of hemiparese is een van de meest voorkomende gevolgen van een CVA: JUIST. Na een CVA kunnen de beschadigde hersenen geen signalen meer sturen naar de spieren. Het gevolg is de verlamming van een of meerdere lichaamsdelen aan één kant van het lichaam (arm en/of been en/of gezicht). Dat noemen we hemiplegie.
Bij spasticiteit zijn bepaalde spieren overactief. Hierdoor ontstaan strakgespannen, stijve spieren en onwillekeurige samentrekkingen (spasmen). De oorzaak is een beschadiging van de hersenen of het ruggenmerg.
Het kan zijn dat je spasticiteit hebt aan één zijde (unilateraal, hemiparese) van je lichaam of aan beide zijden (bilateraal, diplegie of tetraparese). In het eerste geval kun je bijvoorbeeld je rechterarm en -been minder goed gebruiken. Bij een diplegie kun je vooral je beide benen niet goed bewegen.
Erfelijke congenitale spastische tetraplegie is een zeldzame, genetische, neurologische ziekte die gekarakteriseerd wordt door niet-progressieve, variabele spastische quadriparese in meerdere leden van een familie, in afwezigheid van bijkomende factoren die de zwangerschap of de geboorte bemoeilijken (e.g. perinatale ...
Spasmen zijn spiersamentrekkingen waardoor er een beweging ontstaat die je zelf meestal niet kan onderbreken. Je arm of been schiet bijvoorbeeld ineens uit. Denk aan kramp in je been. Vaak is er al een hoge spierspanning in rust.
Waardoor kunnen klachten van verlamming komen? Klachten van verlamming kunnen komen door problemen in de hersenen, zenuwen of spieren. Als nog niet bekend is of iemand een TIA, herseninfarct of hersenbloeding heeft, heet het een beroerte. Bij een beroerte werkt opeens een deel van de hersencellen niet meer.
Bij motorische uitval is er spierzwakte, de spiermassa neemt af, en krijg je soms onwillekeurige spiersamentrekkingen. Bij volledige uitval van een zenuw treden verlammingen op.
Afhankelijk van de ernst van de schade en de leeftijd en conditie van de getroffene kan een intensieve revalidatie gedeeltelijk herstel bieden. De revalidatie moet zo snel mogelijk na de acute fase starten. Gedurende het eerste half jaar worden de meeste resultaten bereikt.
De Amerikaanse Vereniging van Kinderartsen geeft aan dat excessief tv-kijken de ontwikkeling van je baby kan beperken. Zo gaat de taalontwikkeling van kinderen onder de twee minder snel als zij veel tv-kijken.
Als je baby gaat billenschuiven, is dat in principe niet erg. Het is een normale variant in zijn ontwikkeling, een alternatief voor kruipen. Billenschuiven kan wel wat gevolgen hebben voor de ontwikkeling van je kind.