De geschiedenis van De Smurfen begint in 1958. Bedacht als bijfiguren – van de toen erg populaire stripreeks over 'Johan en Pierewiet” – voor maar één stripepisode, “De Fluit met de zes Smurfen”, blijken de blauwe dwergen in te slaan als een bom bij het grote publiek.
Toen geestelijk vader Peyo samen met collega-tekenaar Franquin op restaurant was vroeg hij het zout door te geven. Toen hij niet op het woord zout kon komen riep hij: "geef mij dat smurf ding daar." De hele avond is die conversatie al "smurfend" doorgegaan. De Smurfentaal was dus voor de Smurfen geboren.
Ontstaansgeschiedenis. Smurfin maakte haar debuut in het stripverhaal De Smurfin uit 1966. Het personage werd bedacht door Peyo, die een wanhopig beroep deed op André Franquin om hem te helpen om de blonde, uiteindelijke versie ervan op papier te zetten.
De Smurfen, in het Frans oorspronkelijk Les Schtroumpfs, waren bedacht door de Belgische cartoonist Pierre Culiford, die tekende onder de naam 'Peyo'. Op 23 oktober 1958 doken de Smurfen voor het eerst op in een verhaal over Johan en Pirrewiet in het stripblad Robbedoes.
In verschillende interpretaties theoretiseerden sommigen dat de Smurfen niets meer waren dan magische creaties gemaakt door een tovenaar, in tegenstelling tot elfen en feeën. Anderen beschouwden ze gewoon als een soort bosgeest of werden ten onrechte elfen genoemd.
De allereerste verschijning van de Smurfen was op 23 oktober 1958 in Robbedoes nr. 1071. Naar analogie met de zeven dwergen uit Disneys klassieker Sneeuwwitje (Happy, Sneezy enz.) creëerde Peyo voor elke Smurf een persoonlijkheid met één sterk aanwezig kenmerk, waarnaar ze dan ook genoemd werden.
De iconische blauwe kleur van de Smurfen was het idee van Peyo's vrouw Janine, beter bekend als Nine, die samen met hem als colorist werkte . Ze wees roze, bruin en geel af omdat deze te dicht bij de menselijke huidskleur lagen. Ze sloot ook groen uit omdat de Smurfen verloren zouden gaan in de vegetatie rond hun bosdorp.
Smurfen zijn blauw omdat andere kleuren wegvielen, stelt de echtgenote van Peyo, die inkleurde. 'Groen zou niet opvallen in het bos, roze zorgt voor te weinig verschil met mensen, rood valt te veel op en geel was gewoon niet mooi. Het werd dus blauw. '
Peyo en Franquin zaten te eten in een restaurant, toen de een de ander om het zout vroeg. In plaats van 'Passez-moi le sel' te vragen, vroeg hij 'Passez-moi le schtroumpf', en de naam was geboren! Spirou's hoofdredacteur Yvan Delporte zag de mogelijkheden van de 'Smurfen' en overtuigde Peyo om een spin-off te maken .
Dt-fouten voorkomen met de smurfenregel
Een bekend ezelsbruggetje voor werkwoordspelling in de onvoltooid tegenwoordige tijd is de 'smurfenregel'. Het is eigenlijk heel simpel: vervang een werkwoord in de tegenwoordige tijd door een vorm van 'smurfen' en je hoort meteen of er een -t achter moet.
In eerste instantie lijkt Smurfin op een mannelijke Smurf met onverzorgd zwart haar, een grote neus en nogal norse ogen. Het enige wat haar onderscheidt van de rest is haar witte jurk. Niet bepaald de aantrekkelijke verleidster die Gargamel probeerde te creëren.
Hoe oud zijn de smurfen? Er zijn slechts twee zekerheden qua Smurfenleeftijd: Babysmurf kan niet zo heel oud zijn en Grote Smurf is 543 jaar oud.
"Een deel van [Smurfenmaker] Peyo's creatie is dat er één vrouwelijke Smurf in het dorp is. We wilden echt trouw blijven aan Peyo's originele creatie, en het feit dat er 99 Smurfen en één meisje zijn, is onderdeel van de overlevering . We wilden niet zomaar zeggen: 'Laten we er nog een vrouwelijke Smurf bij gooien, zomaar. '"
Sinds het begin van de saga jaagt Gargamel al op Smurfen. Aanvankelijk deed hij dit omdat hij een Smurf nodig had als ontbrekend ingrediënt voor zijn zoektocht naar de steen der wijzen. Later, als de Smurfen hem steeds opnieuw te slim af zijn, wordt zijn haat jegens het blauwe volkje steeds groter.
En niet te vergeten, Smurfin kwam voor zichzelf op om zowel mannelijke als vrouwelijke smurfen op te offeren door "gedood" te worden door Gargamel . Ze veranderde eigenlijk in klei, maar uiteindelijk werd ze weer tot leven gewekt door alle smurfen, zelfs de jongens.
Geschiedenis van de Smurfin
Smurfin kwam als een creatie van de kwaadaardige tovenaar Gargamel, om de Smurfen ellende te bezorgen. Ze zag er toen erg lelijk uit, had zwarte haren en een lelijker jurkje. Daarnaast sprak ze geen Smurfs en was zodoende geen echte Smurf. Geen enkele Smurf was verliefd op haar.
Als zodanig hebben de huidige Smurfen nog steeds twee geslachten, maar zowel mannelijke als vrouwelijke Smurfen zijn standaard onvruchtbaar en zwangerschap is niet mogelijk , zelfs als fysieke relaties dat wel zijn. Om een nieuwe Smurf te laten bevallen, moeten twee ouder-Smurfen (één ouder-Smurf zou een kloon genereren) een 'ooievaarsaanvraag' indienen.
De Belgische Pierre Culliford tekende in 1958 de Smurfen voor het eerst in het tijdschrift 'Robbedoes'. Al snel werden ze wereldberoemd en kregen ze een eigen tv-serie. In 1981 haalde de VARA deze serie naar Nederland, en zendt het televisieprogramma vandaag de dag nog steeds uit.
Omdat de Smurfen van nature uit één geslacht bestaan, zijn de geboren Smurfen voornamelijk mannelijk, met een paar vrouwelijke Smurfen die magische creaties zijn .
De Smurfen (Frans: Les Schtroumpfs) is een Belgische stripreeks, bedacht door Peyo en Yvan Delporte.
De Smurfen zijn kleine blauwe wezens die in paddenstoelenhuizen in een vredig bos leven.Ze proberen herhaaldelijk Gargamel, een boze tovenaar, zijn leerling, Scruple, en zijn schurftige kat, Azrael, te slim af te zijn .
Tegenwoordig is Juzcar een populaire bezienswaardigheid met als bijnaam “Juzcar het Smurfendorp”. Het is dan ook echt een van de must-sees van Andalusië in de provincie Malaga!
Met een waarde van ongeveer 2,8 miljard euro en een jaarlijkse opbrengst van tussen de 3,5 miljoen à 8 miljoen euro, kunnen we niet anders dan te geloven dat De Smurfen nog steeds aanslaan.
De meest voorkomende zijn variaties van de Nederlandse vertaling "Smurf", die ook als naam in het Engels wordt gebruikt. Andere namen zijn echter indicatief voor hun kabouterachtige uiterlijk . In het Engels werden ze kortstondig de goblins genoemd in het boek Dilly Duckling and the Goblins (1973) voordat ze de naam Smurfs kregen.
De Smurfen (Frans: Les Schtroumpfs; Nederlands: De Smurfen) is een Belgische stripreeks, gemaakt door striptekenaar Peyo (pseudoniem van Pierre Culliford). De titulaire wezens werden geïntroduceerd als bijfiguren in een reeds gevestigde serie, Johan en Pirrewiet in 1958, en speelden vanaf 1959 de hoofdrol in hun eigen serie.