Eerder onderzoek toonde aan dat de bevolking van het Oude Rijk in Egypte (2639-2216 voor Christus) en van het Akkadische Rijk (2350–2170 voor Christus) plotseling sterk slonk.Klimaatverandering in de vorm van extreme droogte werd aangewezen als een van de oorzaken.
Met de verovering van Egypte door Alexander de Grote in 332 v. Chr. was het faraonische Egypte ten einde, hoewel de Griekse en Romeinse heersers doorgingen met het bouwen van tempels op Egyptische wijze, en culturele en religieuze gebruiken in stand hielden.
Archeologisch bewijsmateriaal wijst er niettemin op dat ontwikkelde culturen in het Nijldal al veel eerder bestonden. Veranderingen in het klimaat leidden tot de uitdroging van Egypte rond het 8e millennium voor Christus. Zo'n 6000 tot 4000 jaar geleden trad in de Sahara en Arabië een abrupte verwoestijning op.
De oude Egyptenaren geloofden sterk in een leven na de dood.Zij meenden dat hun Ba, een bepaald aspect van het individu, bleef voortleven en in het gemummificeerde lichaam kon terugkeren. Het lichaam moest daarom na de dood goed geconserveerd worden. De Ba, als vogel met mensenhoofd, fladdert boven de mummie.
Egyptenaren geloofden in een leven na de dood. Ze wilden dat lichamen, zodat die naar het hiernamaals, de hemel, konden reizen. Vooral belangrijke mensen werden gemummificeerd, zoals farao's, de koningen en koninginnen uit die tijd.
Maar in het complex lagen ook Egyptenaren uit de middenklasse en de arbeidersklasse, begraven in eenvoudige houten kisten, of alleen omwikkeld met linnen en daarna te ruste gelegd in een gat dat werd opgevuld met zand.
Bij thanatopraxie (en dus ook bij balseming) wordt het bloed van de overledene vervangen door een conserverende vloeistof. Tijdens de behandeling - die ongeveer 2 uur duurt - wordt het lichaam van de overledene gemasseerd, zodat de vloeistof zich goed door het lichaam verspreidt.
Levensverwachting in het Oude Egypte
Voor de gemiddelde oude Egyptenaar zou dit iets totaal onwerkelijks zijn, veertig jong vinden en tachtig normaal. In het land van de farao's namelijk lag de levensverwachting voor gewone mensen, zoals boeren en arbeiders, op slechts 20 á 25 jaar.
De Egyptenaren geloofden in een mystieke band die de mens met de kosmos onderhield, te beginnen bij de schepping. In hun verhalen leidde de schepping na de oerchaos tot een volmaakte kosmische orde. Symbool van deze orde was de godin Mat, dochter van de scheppergod en beschermster van de rechtvaardigheid.
De farao, de koning, was de onbetwiste heerser over het oude Egypte, al is het niet duidelijk of hij door de hele geschiedenis heen altijd de absolute macht bezat. Er waren ook ruzies over zijn opvolging en strijd om de troon. Voor het volk was de koning de incarnatie van de god Horus en de zoon van de zonnegod Ra.
Antwoord: Cleopatra was de laatste farao van het Oude Egypte en regeerde van 51 tot 30 voor Christus. Ze was een lid van de Ptolemaeïsche dynastie, een Grieks-Egyptische familie die de macht in Egypte had sinds de verovering door Alexander de Grote in 332 voor Christus.
Over het oude Egypte is veel bekend. We weten dat het rijk van de farao's omstreeks 3100 v.Chr. is ontstaan.
In het begin was Egypte geen land, maar waren er twee landen op de plek van Egypte. Deze landen heetten Opper- en Neder-Egypte. Nu zou je denken dat Opper-Egypte in het noorden lag en Neder-Egypte in het zuiden, maar dit was precies andersom! Dat heeft te maken met de stroomrichting van de Nijl.
Ramses de Grote
De grootste, meest bepalende koning van Egypte was misschien wel Ramses II (1300-1213 v. Chr.). Met een regeerperiode van meer dan 66 jaar was hij de langst zittende farao, en mogelijk ook de oudste.
Een Egyptische piramide is een piramide gebouwd als grafmonument voor farao's, de toenmalige heersers van het oude Egypte. De farao werd na de dood gemummificeerd en met kostbaarheden en persoonlijke bezittingen in het binnenste van de piramide gelegd.
Het Noord-Afrikaanse land Egypte is bekend door de rijke geschiedenis van farao's, piramides en eeuwenoude bouwwerken. Maar ook van de rivier de Nijl, die de levensader van het land is, de enorme woestijn en de tropische Rode Zee.
De oorspronkelijke bevolking van Egypte kwam van het Hamitische ras. Vandaag de dag is een ruime meerderheid islamitisch en Arabisch sprekend. Daarnaast leven er Koptische christenen, Bedoeïen, Nubiërs, Berbers en een kleine groep Afrikaners en Westerlingen.
Osiris werd vermoord door zijn jaloerse broer Seth en dankzij de toverkracht van zijn weduwe Isis weer tot leven gewekt. De goden maakten hem tot heerser van de onderwereld, waar ook de mensen na hun dood terechtkwamen.
Ra (ook vermeld als Re) is de zonnegod van het oude Egypte. Hij is een van de oudste goden in het Egyptische pantheon en werd later samengevoegd met anderen zoals Horus en werd Ra-Horakhty (de ochtendzon), Amon (als middagzon) en Atum (de avondzon) geassocieerd met de eerste leven-schenkende energie.
Farao's worden meestal afgebeeld met attributen die symbool staan voor hun macht: een kromstaf en een vlegel. Bij de Egyptische goden is dat symbool het levensteken (anch) of de zogeheten was-scepter. Dit attribuut betekent heerschappij of macht en werd in de mythologie van de Egyptenaren door de meeste goden gedragen.
De Oudegyptische taal
De taal die in Egypte werd gesproken, is verwant aan moderne Afrikaanse talen (bijv. Berbertalen en Afaan Oromo) en Semitische talen (bijv. Arabisch en Hebreeuws). Bijzonder aan het Egyptisch is dat het meer dan vierduizend jaar actief werd geschreven.
Tegenwoordig worden mummies onderzocht om te kijken wat voor ziektes de Egyptenaren kenden. Veel bestaan nu nog. Ramses II leed aan aderverkalking, zijn zoon, Merenptah, had pokken.Ook enkele mummies waren aan longontsteking overleden.
Binnen twee weken na intreding van de dood komen producten van ontbinding uit de lichaamsopeningen zoals uit de mond, de neus, de anus en eventuele andere lichaamsopeningen (bijvoorbeeld wonden). De stank van rotting is op dit moment overweldigend aanwezig.
Doelstelling is om de overledene te koelen tot een temperatuur tussen de 3 en de 5 graden Celsius boven het vriespunt. Dit is de ideale temperatuur om groei van micro-organismen en daarmee het ontbindingsproces te vertragen. De koeltemperatuur van de koeling is afhankelijk van het soort van koelsysteem.
De overledene kan, zonder kist en zonder koeling, rustig en sereen thuis blijven tot op de dag van de uitvaart. Het lichaam kan tot ruim een week worden opgebaard op kamertemperatuur.