Wormpjes komen veel voor bij kinderen. U ziet dunne witte draadjes in ontlasting, bed of ondergoed. De wormpjes zijn tot ongeveer 1 centimeter lang en bewegen soms. Uw kind krijgt jeuk rond de anus (poepgat) of vagina en krabt zich daar.
U heeft klachten
Jeuk rond de anus of vagina, vooral 's nachts, komt meestal door de kleine (tot ongeveer 1 cm) wormpjes. De meeste andere wormen die u in Nederland kunt krijgen geven meestal geen klachten. Heel soms kunt u bijvoorbeeld buikpijn krijgen door lintwormen, spoelwormen of zweepwormen.
In uw darmen kunt u wormen hebben. Soms ziet u dunne, witte draadjes in uw poep, ondergoed of beddengoed. Vaak met jeuk. Dit zijn wormpjes (aarsmaden).
Diagnose van aarsmaden
De diagnose wordt vaak gesteld door de patiënt zelf of door de huisarts op grond van de klachten en waarneming van de patiënt of de ouder. Aarsmaden zijn terug te vinden in de ontlasting als kleine, bewegende witgele wormpjes. Daarnaast is jeuk bij de anus gedurende de nacht kenmerkend.
Soms ziet u de wormpjes in de poep bewegen. Wormpjes zijn heel besmettelijk, maar kunnen geen kwaad. Bij goede hygiëne verdwijnen de wormpjes vanzelf, meestal binnen 6 weken. Een andere naam voor wormpjes is aarsmaden of enterobiasis.
Wormpjes zijn heel besmettelijk, maar kunnen geen kwaad. Bij goede hygiëne verdwijnen de wormpjes vanzelf, meestal binnen 6 weken. Een andere naam voor wormpjes is aarsmaden of enterobiasis.
Een besmetting met aarsmaden kan samengaan met jeuk aan de huid. Ook kan onrustig slapen een klacht zijn die door de aarsmade wordt veroorzaakt. De belangrijkste klacht is echter jeuk rond de anus, omdat de wormpjes, die daarom ook aarsmaden worden genoemd, 's nachts naar de anus kruipen om daar hun eitjes te leggen.
Een besmetting of infectie met aarsmaden is vervelend, ze kunnen jeuk veroorzaken rond de anus en door het krabben kan de huid rond de anus ontsteken. Je hoeft een besmetting of infectie met aarsmaden niet te behandelen maar je loopt dan wel het risico dat je jezelf en anderen elke keer weer opnieuw besmet.
Ze hebben een levensduur van circa acht weken en zijn kommavormig. De eitjes bevinden zich op de huid van de anus. De eitjes van de aarsmade kunnen buiten het lichaam (bijvoorbeeld in kleren, in stof of onder de vingernagels) lang in leven blijven.
Aarsmaden kunnen voor vervelende jeuk zorgen, vooral 's nachts. Dit komt omdat ze vaak 's nachts naar buiten komen om eitjes te leggen. Aarsmaden komen vaak voor bij kinderen, maar ook volwassenen kunnen ze krijgen. Naast aarsmaden komen ook andere soorten wormen bij mensen voor.
Oorzaak van wormen bij mensen
Besmetting met wormen kan plaatsvinden van dier op dier, van mens op dier of omgekeerd en van mens op mens. Je kunt bijvoorbeeld een worminfectie oplopen als er eitjes op je handen aanwezig zijn en je je handen vervolgens in je mond stopt.
Door krabben kunnen ze op de handen en het beddengoed terecht komen. Nieuwe besmettingen gebeuren dan door het inslikken van de eitjes. Het duurt dan nog 1 tot 2 maanden voor de eitjes zijn uitgegroeid tot volwassen wormen en klachten kunnen veroorzaken.
De aarsmade is, net als de hoofdluis en de schurftmijt, een typisch menselijke parasiet. Besmetting vindt plaats doordat de eitjes en de larven gemakkelijk, via direct onderling contact en via voorwerpen in de omgeving, van mens tot mens worden doorgegeven. Bij huisdieren komen ze niet voor.
De mijnworm is ongeveer 1 cm lang en leeft in de dunne darm van mensen. De eitjes komen met de ontlasting van de mens in het milieu. De ontwikkelingscyclus van de mijnworm in de mens duurt ongeveer 7 weken. Volwassen wormen sterven vanzelf binnen enkele jaren, als de besmette patiënt niet behandeld wordt.
Mebendazol doodt wormen, wormeieren en larven, doordat het de opname van voedingsstoffen verhindert. Het is te gebruiken bij verschillende worminfecties, zoals aarsmaden, spoelworm, zweepworm, mijnworm en (varkens)lintworm. Ook is het te gebruiken bij sommige andere worminfecties die vooral in de tropen voorkomen.
kinderen overdag en 's nachts een strakke onderbroek aandoen en de bilnaad tegen de jeuk insmeren met vaseline of een andere watervrije zalf, zoals cetomacrogolzalf. ondergoed elke dag verschonen. nagels en billen frequent schoonmaken. lakens, nachtkleding en ondergoed wassen bij ten minste 60 °C.
Wormen zijn enorm besmettelijk. Je kind loopt wormen op via contact met andere kinderen. De eitjes van wormen worden verspreid via kinderhandjes, waardoor eitjes zelfs op deurknoppen en op speelgoed kunnen zitten. Ook kunnen eitjes van wormen in de zandbak zitten via de uitwerpselen van katten.
Kinderen kunnen aarsmaden krijgen doordat ze de eitjes inslikken. Die kunnen bijvoorbeeld in rauwe groente of vlees zitten. Het komt ook vaak voor dat kinderen deze wormpjes krijgen door buiten in de tuin of in de zandbak te spelen. De eitjes zijn zo klein dat je ze niet kunt zien.
Mebendazol doodt wormen, wormeieren en larven. Zij kunnen door dit medicijn geen voedingsstoffen meer opnemen. Kinderen kunnen mebendazol gebruiken bij worminfecties door aarsmaden.
Volwassenen en kinderen ≥ 2 jaar
100 mg 2×/dag ('s morgens en 's avonds) gedurende 3 opeenvolgende dagen. Indien na 3 weken geen volledige genezing is verkregen, de behandeling herhalen. Toediening: de tablet geheel of gekauwd met een ruime hoeveelheid water innemen.
Soms ziet u stukjes lintworm in uw poep, ondergoed of beddengoed. Het zijn platte witte of lichtgele rechthoekige stukjes, 1 tot 2 centimeter lang. Als ze indrogen zien ze eruit als rijstkorrels. Zelden geeft de lintworm ook jeuk bij de anus, buikpijn, diarree of afvallen.
Bijna iedereen krijgt er vroeg of laat mee te maken: aarsmaden. Naar schatting is zo'n 60% van de kinderen besmet of wel eens besmet geweest. De officiële naam van deze onschuldige, menselijke darmparasiet is Enterobius vermicularis of oxyuris. In de volksmond heeft iedereen het echter over 'wormpjes'.
Een lintworm geeft meestal geen klachten. Een lintworm wordt vrijwel altijd opgemerkt doordat men kleine witgele stukjes in de ontlasting aantreft. Deze stukjes zijn afgebroken segmenten van de achterkant van de lintworm. Meestal zijn ze één tot drie centimeter lang.
Wanneer de mens onvoldoende verhit vlees eet van een besmet dier (als het niet zóveel blaasjes zijn dat het in het slachthuis opgemerkt is, want dan wordt het vlees afgekeurd), komt de larve die in het blaasje zit vrij in de darmen van de mens en groeit daar uit tot een nieuwe lintworm.