Elektromyogram (EMG) Met een EMG-onderzoek meet de arts de werking van de zenuwen en spieren. Het onderzoek bestaat meestal uit twee delen. Eerst plaatst de arts plakkertjes (elektroden) op de huid. Hij prikkelt de zenuw met een klein elektrisch stroompje en meet of de spieren daarop reageren.
Door kleine stroomstootjes te geven kijken we of je zenuwen goed werken. Je kunt hierdoor wat schrikken, maar het doet niet veel pijn. Soms prikt de neuroloog ook een dun naaldje in de spier om de activiteit van de spier zichtbaar te maken. Het onderzoek duurt tussen de 20 en 45 minuten.
Zenuwpijn is tintelende, prikkelende, branderige pijn. De zenuw kan ontstoken of beschadigd zijn of klem zitten. Deze pijn blijft vaak weken tot maanden. Bij zenuwpijn helpen pijnstillers vaak minder goed.
Diagnose: tests voor neuropathische pijn
Het eenvoudigste onderzoek om neuropathische pijn vast te stellen is het opsporen van hyperalgesie en allodynie. Allodynie is een pijnlijke ervaring bij een niet-pijnlijke prikkel. Dat kan getest worden door met een borsteltje of een wattenstaafje over de huid te wrijven.
Een speciaal apparaatje (transducer) stuurt de geluidsgolven via de huid naar het weefsel. De weerkaatsing (echo) van de geluidsgolven wordt door het echoapparaat ontvangen en omgezet in een beeld van de zenuw. Het beeld wordt opgeslagen in de computer en later beoordeeld door de neuroloog.
Volgens de richtlijnen van de neurologen (2005) wordt een EMG gedaan bij diabetes, ernstige nierinsufficiëntie, chronisch alcoholisme of cytostaticagebruik. Het is zinvol om bij neuropathie te kijken naar hoe de zenuwen problemen hebben met de geleiding van zenuwimpulsen. En hoe de spieren reageren op zenuwimpulsen.
Ga op een stoel zitten met je handen achter je rug en zak voorover.Buig dan je nek naar voren en til één been op met de tenen naar je toe gericht . Als dit pijn veroorzaakt, heb je mogelijk een zenuwprobleem.
Hij prikkelt de zenuw met een klein elektrisch stroompje en meet of de spieren daarop reageren. Dit deel wordt ook wel geleidingsonderzoek genoemd. Daarna plaatst de arts een dun naaldje in de spier (het naaldonderzoek). Hier kijkt hij naar de activiteit van de spier als iemand die zelf beweegt.
Zenuwpijn kan veroorzaakt worden door een ontsteking of beklemming van de zenuw. Zo kan gordelroos leiden tot een ontsteking of infectie. Een beknelde zenuw kan onder andere ontstaan door een hernia of artrose.
Als de zenuwen zijn aangetast kun je last krijgen van: extreem zweten. helemaal niet zweten. krachtverlies in armen of benen, moeilijk lopen.
Hoe pijnlijk is een zenuwgeleidingsonderzoek? Hoewel de elektrische stimulatie u in eerste instantie kan laten schrikken, zou het niet pijnlijk moeten zijn . De schok voelt vergelijkbaar met een schok die u ervaart door statische elektriciteit, of het kan aanvoelen als een licht tintelend gevoel. De meeste mensen kunnen de test zonder problemen voltooien.
Indien de huisarts wenst om alleen een EMG te laten maken, kan dit vooraf op het aanvraagformulier worden aangegeven. Een patiënt wordt dan niet verwezen naar de CTS polikliniek. De huisarts krijgt de uitslag van het EMG onderzoek binnen 5 werkdagen toegestuurd en zal zelf het vervolgbeleid met de patiënt bespreken.
Electromyografie (EMG) wordt gebruikt om letsels van het perifere zenuwstelsel te evalueren. Pijn wordt vaak geassocieerd met EMG, omdat de procedure het gebruik van naalden en elektrische schokken omvat .
Een zenuwbeschadiging veroorzaakt soms verzwakking van spierkracht, vervelende gevoelloosheid of stekende of brandende pijn. De klachten kunnen zich precies op de plek van de schade bevinden, maar ook ergens anders in het gebied dat door de beschadigde zenuw wordt verzorgd.
Gewone pijnstillers zoals paracetamol en ibuprofen werken niet goed bij zenuwpijn. Medicijnen die de zenuw blokkeren of in de hersenen de verwerking van de pijnprikkel veranderen werken beter. Voorbeelden van dit soort medicijnen zijn: amitryptiline en pregabaline. Soms kiest de arts ervoor om de zenuw te blokkeren.
Fysiotherapie bij zenuwpijn
Daarnaast zal hij of zij je ook adviseren om een gezonde levensstijl aan te nemen en veel te bewegen ondanks de pijn. Wandelen en yoga zijn bijvoorbeeld goede vormen van beweging om tegelijkertijd te ontspannen.
NCV kan zenuwschade identificeren. Deze test wordt ook wel een zenuwgeleidingsonderzoek genoemd. Tijdens de test wordt uw zenuw gestimuleerd, vaak met elektrodepleisters op uw huid. Twee elektroden worden op de huid geplaatst, boven uw zenuw of boven een spier.
Spontaan herstel van de zenuw kan 1 tot 2 jaar duren. Als de zenuw is doorgesneden of gescheurd doen we altijd een operatie. Hoe goed de zenuw herstelt hangt af van hoe erg de zenuw beschadigd is en uw lichamelijke conditie. De zenuw werkt meestal nooit weer helemaal goed.
Uw huisarts stelt vragen en onderzoekt uw lichaam. Soms kan uw huisarts dan al weten of u polyneuropathie heeft. Dat is meestal bij polyneuropathie door diabetes, te veel alcohol drinken of chemotherapie. Hij of zij onderzoekt ook uw bloed.
Symptomen. De meest voorkomende symptomen bij neuromusculaire aandoeningen zijn: Afwijkingen van de motoriek zoals krachtsverlies, spierkrampen of –pijn, verlies van spiermassa, spierstijfheid of spasticiteit.
Een EMG kan helpen bij het diagnosticeren van verschillende verwondingen of ziekten die uw motorische zenuwen en spieren aantasten . Het kan helpen bij het bepalen van de aanwezigheid, locatie en omvang van deze verwondingen en ziekten. Aanbieders kunnen ook EMG-tests gebruiken om aandoeningen uit te sluiten.
Dit is niet fijn, maar het is niet pijnlijk. U merkt dat een aantal spieren zich kort samentrekken. Het EMG-apparaat meet de reactie van uw zenuwen of uw spieren. Bij het spieronderzoek prikt de klinisch neurofysioloog op een aantal plaatsen met een dun naaldje door uw huid in een spier.