Diagnose van de ziekte van Pfeiffer De huisarts zal in je keel kijken en voelen of de lymfeklieren in je hals opgezet zijn. Bloedonderzoek kan de diagnose bevestigen. In het bloed worden dan antistoffen aangetroffen tegen het Epstein-Barrvirus.
Hoe wordt de ziekte van Pfeiffer aangetoond? Als keelpijn, vergrote halsklieren en moeheid langer duren dan 7 tot 10 dagen, dan kun je Pfeiffer hebben. Bloedonderzoek kan dit dan na een week aantonen. Het bloedonderzoek laat niet zien hoe erg (of niet erg) de ziekte is en hoe lang het duurt voor je weer fit bent.
Voor het aantonen van een EBV infectie worden 3 bloedtesten gedaan: EBV Epstein-Barr virus IgG antistoffen (oude besmetting)EBV Epstein-Barr virus IgM antistoffen (recente besmetting)EBNA Epstein-Barr virus Nuclear Antigen (Epstein-Barr-NA-IgG)
Vermoeidheid gecombineerd met hoofdpijn, keelpijn, rillerigheid en een grieperig gevoel zijn de eerste symptomen die iemand kan verwachten bij de Ziekte van Pfeiffer. Een goede aanduiding dat er iets aan de hand is met je immuunsysteem zijn opgezette lymfeklieren.
Antistoffen. Om te bepalen of iemand de ziekte van Pfeiffer heeft, of deze heeft doorgemaakt worden de IgG- en IgM-antistoffen getest. De IgG-, IgM-antistoffen zijn positief en de Ig EBNA is negatief ten tijde van een acute infectie. Bij een doorgemaakte infectie is IgM negatief en zijn IgG en Ig EBNA positief.
Antistoffen tegen EBV-EA zijn in het algemeen enkele weken na infectie aantoonbaar, en kunnen tot enkele maanden na infectie detecteerbaar blijven.
Klachten / symptomen cytomegalie
De verschijnselen van cytomegalie wisselen sterk. Bij gezonde volwassenen leidt het soms tot verschijnselen die op Pfeiffer lijken: dagenlang koorts, keelpijn, vermoeidheid, lymfeklierzwelling en soms een leverontsteking.
De ziekte van Pfeiffer ofwel mononucleosis infectiosa, veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus, is een veelal onschuldig verlopende infectieziekte. 1 Er bestaat echter een aantal minder frequent voorkomende complicaties die aan deze ziekte een ernstig beloop kunnen geven.
De ziekteduur varieert tussen de twee weken en de twee maanden. Het is af te raden om alcohol te drinken als je de ziekte van Pfeiffer hebt. Als je alcohol drinkt vindt er een heel verwerkingsproces plaats in de lever.
Bij sommige patiënten worden de symptomen van klierkoorts chronisch. Bij andere personen flakkert de ziekte regelmatig op, terwijl ze tussendoor geen symptomen hebben.
Diagnose van de ziekte van Pfeiffer
De huisarts zal in je keel kijken en voelen of de lymfeklieren in je hals opgezet zijn. Bloedonderzoek kan de diagnose bevestigen. In het bloed worden dan antistoffen aangetroffen tegen het Epstein-Barrvirus.
Bij jonge kinderen kan rode huiduitslag, koorts en longontsteking optreden. Bij tieners en jongvolwassenen begint de ziekte vaak met vermoeidheid, hoofdpijn, keelpijn, koorts en rillerigheid. Na een week is er meestal een combinatie van keelontsteking, koorts en gezwollen, pijnlijke lymfeklieren.
Het virus kan de werking van die cellen verstoren, waardoor ze onbeheersbaar worden en beginnen te groeien. Wellicht spelen ook andere factoren (cofactoren) een rol. Wie ook een andere aandoening heeft die het immuunsysteem treft, loopt een hoger risico om kanker als gevolg van EBV te ontwikkelen.
Symptomen. Als je kind de ziekte van Pfeiffer heeft, krijgt het eerst last van keelpijn, koorts en opgezette klieren. De symptomen houden alleen veel langer aan dan bij een normale keelontsteking of verkoudheid. Meestal zijn er ook kleine bloeduitstortingen te zien boven in het gehemelte in de mond.
Als andere mensen die druppeltjes inademen, of bijvoorbeeld via de handen in de mond, neus of ogen krijgen, kunnen zij besmet raken met het virus. Mocht je iemand besmet hebben dan duurt het 1 tot 14 dagen voordat diegene mogelijk klachten krijgt. Dit noemen we de incubatietijd.
Klierkoorts is een virale infectie en dus werken antibiotica niet. Je kunt wel de pijn verlichten met paracetamol, door te rusten en veel te drinken. De herstelperiode van klierkoorts kan tot enkele weken duren.
Alcohol zorgt er voor dat de nieren veel water uitscheiden.Daardoor ontstaat veel ongeconcentreerde waterachtige urine.Door het vochtverlies voel je je de volgende dag slap en moe en heeft een droge mond. Bij sterke drank krijg je nog minder vocht binnen dan bij bier, waardoor de kater heftiger is.
Medicijnen. Er bestaan geen medicijnen tegen de ziekte van Pfeiffer. Omdat de ziekte door een virus wordt veroorzaakt, hebben antibiotica geen zin.
Vijftien tot twintig procent van de bevolking is drager van het virus, zonder dat dit klachten veroorzaakt. De ziekte is niet erg besmettelijk. De ziekte van Pfeiffer kan zich op verschillende manier verspreiden: Via het speeksel bij mond-op-mondcontact.
Hoe kun je de ziekte van Pfeiffer krijgen? Het speeksel van iemand met de ziekte van Pfeiffer is besmettelijk. Besmet raken kan door knuffelen en zoenen met iemand die de ziekte heeft. Ook door het samen gebruiken van bekers, glazen en bestek kan iemand besmet raken.
Doorlooptijd/uitslag: 2 dagen.
Bij heftige pijn in de keel kan er sprake zijn van een keelontsteking, waarbij meer klachten en ook koorts of opgezette klieren kunnen ontstaan. Als de keelpijn niet binnen een week overgaat, juist alsmaar erger wordt of als je je echt heel erg ziek voelt, is het verstandig contact op te nemen met de huisarts.
Het Cytomegalovirus (CMV) hoort bij de familie van de herpesvirussen. In deze groep virussen zitten ook het virus dat de koortslip veroorzaakt, het virus dat waterpokken veroorzaakt en het virus dat de ziekte van Pfeiffer veroorzaakt.
Achtergrond. Meer dan 90% van de bevolking is drager van het Epstein-Barr-virus. Na primaire infectie blijft het latent aanwezig in B-lymfocyten. In uitzonderlijke gevallen, met name bij immuungecompromitteerde patiënten, kan EBV leiden tot een chronisch actieve infectie (CAEBV).
Klierkoorts geneest meestal vanzelf binnen een tiental dagen maar de vermoeidheid kan verschillende maanden aanhouden.