Een prikkel is een waarneming die een reactie veroorzaakt. Denk maar terug aan het voorbeeld van het vastpakken van een hete ovenplaat: dat doet pijn. Organismen reageren dan ook voortdurend op veranderingen van binnen- en buitenaf. De prikkels worden opgevangen door de zintuigen van het organisme.
Je zintuigen sturen die prikkels die ze opvangen via zenuwbanen naar je hersenen.Je hersenen 'vertellen' je vervolgens wat voor prikkel het is en hoe je erop moet reageren. Dat gebeurt via hersenprikkels zoals gedachten, emoties en taal die je ervaart als je zintuig-prikkels verwerkt.
De hele dag ontvangen uw hersenen prikkels vanuit de omgeving, uw lichaam of uw gedachten. Dit zijn verschillende prikkels, die op verschillende manieren binnen komen; Ze komen vanuit de omgeving en worden gesignaleerd door uw zintuigen.
Externe prikkels komen binnen via de zintuigen: ogen, oren, neus, smaak en tast. Interne prikkels zijn gedachten, gevoelens of emoties. Prikkels worden waargenomen door neuronen, die ze omzetten in een signaal dat naar de hersenen gaat.
Om te reageren op een prikkel heeft het organisme spieren en klieren tot zijn beschikking. Vanuit de hersenen worden via motorische zenuwen de spieren of klieren aangestuurd als reactie op een prikkel. De hersenen en het ruggenmerg behoren tot het centrale zenuwstelsel.
Een inwendige prikkel wordt door je lichaam gestuurd om het interne milieu in balans te houden, zoals honger en plasdrang. Een uitwendige prikkel komt vanuit de omgeving en wordt door zintuigen waargenomen, zoals temperatuur en geluid. Prikkels kunnen sterk of zwak zijn. Denk bijvoorbeeld aan de sterke geur van mest.
Pijn is meer dan enkel een prikkel en een reactie hierop. Het wegtrekken van je hand van de hete ketel betekent niet dat het probleem opgelost is. Ook al is je hand maar een klein beetje verbrand, de huid zal toch moeten genezen.
Effectororganen produceren een reactie op de stimulus . Dit omvat skeletspieren en klieren. Hiervoor zijn coördinatiesystemen nodig om de receptoren via signalen en controlecentra met de effectoren te verbinden. Dit gebeurt via het zenuwstelsel en het endocriene systeem via elektrische of chemische/hormonale signalering bij dieren.
Mensen reageren verschillend op prikkels als geluid, licht, temperatuur, drukte en geur. Sommige mensen zijn er minder gevoelig voor, terwijl anderen er juist heel gevoelig voor zijn. Als iemand overprikkeld is, voelt diegene zich meestal emotioneler, gestresst, onrustig en vermoeid.
Honger- en dorstprikkels
Als je bloedglucose-level daalt tot een bepaald punt wordt er een signaal gestuurd naar je hypothalamus. De hypothalamus stuurt vervolgens prikkels naar je lichaam om bepaalde hormonen te laten vrijkomen. Door die hormonen ontstaat het hongergevoel.
Mensen met overprikkeling hebben vaak last van hoofdpijn, vermoeidheid, stress, verminderde concentratie, slaapproblemen, onrust, en het overlopen van emoties.
Prikkels verhogen de prestaties door de waarde die mensen toekennen aan werkdoelen te vergroten , waardoor ze zich sterker inzetten voor die doelen en ze bereiken. Het programma moet de betekenis, beloningen, communicatie en ondersteuning bieden die een gevoel van waarde bevorderen.
Het meervoud van stimulus is stimuli. Stimuli kunnen extern of intern zijn. Een voorbeeld van externe stimuli is dat uw lichaam reageert op een medicijn. Een voorbeeld van interne stimuli is dat uw vitale functies veranderen door een verandering in het lichaam.
Wanneer je brein de prikkels niet meer kan verwerken, spreken we van overprikkeling. De een heeft hier sneller last van dan de ander. Je kunt bijvoorbeeld extra gevoelig worden voor prikkels als je overspannen bent, een burn-out hebt of gediagnosticeerd bent met autisme of adhd.
stimulus zelfst.
De ratten leerden te reageren op een bepaalde prikkel. The rats learned to react to a certain stimulus.
Stimuli worden altijd omgezet in elektrische signalen via transductie . Dit elektrische signaal, of receptorpotentiaal, neemt een specifiek pad door het zenuwstelsel om een systematische respons te initiëren.
Misschien ben je overgevoelig voor prikkels waardoor je snel overprikkeld raakt. Je bent bijvoorbeeld gevoeliger voor prikkels als je overspannen of overbelast (surmenage) bent of een burn-out hebt. Je kunt hierdoor weinig hebben, waardoor twee uur werken je al te veel kan zijn.
Aanvaardbare centrale stimuli zijn onder andere het knijpen van de trapeziusspier, het uitoefenen van supraorbitale of mandibulaire druk en het wrijven van het borstbeen . De reactie van uw patiënt kan bestaan uit kreunen, u wegduwen, proberen uw hand te grijpen of een houding aannemen.
Een prikkel -> een waarneming uit je omgeving die wordt ontvangen door je zintuigen. Een impuls -> een prikkel die door je zintuigen is omgezet in elektrische signalen die via je zenuwen naar je hersenen gaan. Je hersenen sturen ook weer impulsen terug naar je lichaam.
In de hersenen komt de pijnprikkel als eerst binnen bij het centrale pijnregel systeem, de thalamus. Als de prikkel vanuit het ruggenmerg en het pijnregel systeem groot genoeg is, de drempel bereikt is, wordt de prikkel verder gevoerd naar het pijnervaring systeem, de hersenschors.