Reacties. Een Pavlova heeft een knapperige buitenkant maar een zachte kauwbare binnenkant met zoiets als een 'marshmallow' structuur. Hij moet dus niet echt vloeibaar zijn. Je zet de oven ook eerst heter zodat de buitenkant van het eiwit 'schrikt' en knapperig wordt.
De meringues voelen dan droog aan en als je hem oppakt laat hij gemakkelijk los van het vel bakpapier. Dat is het belangrijkst om op te letten. Je weet pas echt zeker of ze naar wens zijn als je ze proeft en de binnenkant ziet.
Pavlova zakt in (in de oven of erna)
– De pavlova is er te snel uitgehaald (nog niet helemaal afgekoeld). – De oventemperatuur is niet gelijkmatig. – Te kort in de oven geweest. – De oventemperatuur was te hoog: de buitenkant is al gaar en krokant, en wordt niet tegengehouden door de (nog niet gare) binnenkant.
Wil je ze namelijk van de buitenkant knapperig, en aan de binnenkant zacht? Dan kan je het beter bakken op 180 graden (lekker voor bijvoorbeeld een pavlova). Maar wil je echt 'droge' meringues, dan zul je de eiwitten toch echt moeten drogen op 100 graden. Dit kan wel een paar uur duren!
Als je wilt dat je pavlova echt spierwit wordt (en blijft) dan kan je het schuim beter heel lang drogen in plaats van bakken. Droog in dat geval de krans zo'n 5 uur op 80 ⁰C. Zet daarna de oven uit en laat de krans afkoelen in de oven.
Meringue is zowel vanbuiten als vanbinnen droog en stevig en hierdoor minder kwetsbaar dan pavlova. Maar het grootste verschil is toch wel de topping: pavlova wordt traditioneel geserveerd als een taart met een topping van slagroom en vers fruit, terwijl meringue slechts uit gedroogd schuim bestaat.
Veel recepten zeggen 100°C, maar er zijn patissiers die zweren bij een temperatuur van 60-70°C. De meringue droogt dan langzaam en blijft wit. Ottolenghi droogt meringue minstens 6 uur. Bij een hogere temperatuur wordt de meringue lichtbruin, omdat de suiker dan karamelliseert.
Doe de eiwitten in een grote metalen kom. Klop het eiwit met een staafmixer of een foodprocessor 1 minuut op middelhoge snelheid. Verhoog de snelheid zodra het wit schuimig wordt en in volume toeneemt. Ga door met kloppen tot het mengsel helemaal wit is en er aan het eind van de garde pieken ontstaan.
Reacties. Als je schuim maakt, bijvoorbeeld van eiwitten, moet je stoppen als er stijve pieken ontstaan als de garde omhoog komt. Als je doorgaat nadat de pieken stijf zijn, verandert het schuim in vocht met vlokken eiwit.
Als dat element mislukt krijg je een taart die een stuk minder luchtig is. Het geheel is steviger, plakkeriger, en zoeter. Maar dat werkt stiekem verbazingwekkend goed met de lekkere kersenbloesemslagroom en gedroogde kersenbloesemblaadjes.
Azijn, of een ander zuur (bijvoorbeeld citroensap), zorgt ervoor dat de moleculen in het eiwit zich beter met elkaar binden. Hierdoor stabiliseert het eiwit en krijgt het een mooie glans. 2 ml zuur per eiwit is meer dan voldoende. Doe er niet meer bij, want dan krijgt het schuim een zure smaak.
Zodra er maar iets van vet bij komt kan dit je schuim doen laten mislukken. Doe de eiwitten met het kristalsuiker in de kom en klop tot je stevige pieken kunt trekken van het schuim.
Meringues kun je minimaal 1 week bewaren als je ze in een luchtdichte trommel bewaart. Zorg ervoor dat er geen vocht in de trommel aanwezig is, want dit zal de meringue zacht maken. Meringues zijn erg breekbaar, dus plaats ze voorzichtig in een afgesloten trommel (met bakpapier).
De hoeveelheid suiker die je toevoegt bij schuim moet minimaal 3 keer zo veel in gewicht zijn dan eiwit. Dit is ook nodig om je schuim krokant te houden na het bakken. Neem fijne kristalsuiker om te kloppen.
Een Duits schuim of zwaar schuim, is een schuim waarbij het eiwit en de suiker au-bain marie worden verwarmd. Het is een schuim dat vrij zwaar is, een taaie tot harde kern heeft en minder vochtgevoelig is dan andere schuimsoorten zoals kookschuim en rauw schuim.
Gebakken schuimpjes kun je zeker 3 weken goed bewaren, zolang ze luchtdicht en vochtvrij bewaard zijn. Schuimpjes van Franse meringue dus nog zelfs wat langer.
Het kloppen van de eiwitten
Doe dit met een garde of een staafmixer en zorg dat de eiwitten op kamertemperatuur zijn. Klop de eiwitten totdat ze niet meer doorzichtig zijn en stijve pieken geven. Een goede graadmeter is altijd om te testen of je de kom kunt omkeren zonder dat de inhoud eruit valt.
Als je iets en ruban klopt, wil het eigenlijk zeggen dat je eidooiers en suiker tot een luchtige massa bindt om het beslag stevigheid te geven en je gebak lichter te maken.
Waarschijnlijk is je room te warm. Heel belangrijk bij het mooi stijfkloppen van slagroom is de temperatuur. Niet alleen de slagroom zelf moet dus goed koud zijn, óók de kom waarin je de slagroom klopt. Koel 'm met koud water, ijs of zet de kom even in de vriezer.
Hoe krachtiger het eiwit wordt geklopt, des te beter de belletjes worden verdeeld en des te steviger het schuim wordt. Zelfs zo stevig dat je een kom met stijfgeslagen eiwit op zijn kop kunt houden zonder dat er iets uitvloeit. Als er vet of eigeel in het eiwit zit, zal het niet goed stijf worden bij het kloppen.
Het eiwit hoef je niet weg te gooien. Je kunt eiwit namelijk 3 dagen in de koelkast bewaren, goed afgesloten in een bakje. Dat geldt trouwens ook voor de eidooier.
Je kan meringue goed bewaren.
Zet ze zeker niet in de koelkast, want hier worden ze zacht en kleverig. Je kan de meringue ook invriezen en enkele uren voor het serveren uit de vriezer halen.
De Soda (natriumbicarbonaat) reageert met de azijn (zuur). Hierbij komt CO2, koolstofdioxide vrij, hetzelfde gas als de bubbeltjes in frisdrank. Het gas wordt als het ware gevangen in het eiwit, hierdoor ontstaat schuim.