Openheid: je kind durft zich te uiten bij jou, weet dat hij met alles bij je terecht kan en dat je eerlijk tegen hem bent. Waardering: je kind weet dat je van hem houdt met al zijn mooie en moeilijke kanten. Hij mag zijn zoals hij is.
Je kunt aandacht geven aan je kind door samen te praten en echt te luisteren. Ook kun je je kind complimenten te geven. Door met je kind te praten over gevoelens kan hij leren omgaan met emoties.
Neem contact op met het wijkteam, je huisarts of de jeugdgezondheidszorg in jouw buurt als je je zorgen maakt. Samen kunnen jullie bekijken wat er wel en niet goed gaat in het gedrag van je kind. Ook kunnen jullie er met elkaar achter komen waar het lastige gedrag vandaan komt en waardoor het blijft bestaan.
Het moedergevoel schijnt iets fysiologisch te zijn, vergelijkbaar met een heftige verliefdheid. Moedergevoelens zorgen ervoor dat je voor jouw baby wilt zorgen, hem of haar wilt beschermen en onvoorwaardelijke liefde wilt geven.
Wat je wel kunt doen, is aangeven dat je het jammer vindt dat je hem bijvoorbeeld niet naar bed mag brengen. Blijf je kind uitnodigen om dingen samen te doen, maar laat het initiatief voor contact bij hem. Grote kans dat je kind binnen een paar maanden ook leuke dingen met jou wil ondernemen.
Als je peuter je afwijst betekent dat ook helemaal niet dat hij niet van je houdt. Het betekent dat hij papa en mama tegen elkaar aan het uitspelen is. Dat doen kleine kinderen vaak. Ze doen het vooral als ze weten dat jij je kind toch nooit in de steek zal laten.
Gedrag van de controlerende ouder:
Uitsluitende negatieve informatie over de andere ouder delen met het kind. Met smoesjes het contact tussen het kind en de andere ouder beperken. Niet of moeizaam nakomen van de (gerechtelijke) contactregeling. Ex-partner niet informeren over het welzijn en de ontwikkeling van het kind.
Het feit dat je de liefde voor je kind nu niet voelt, betekent niet dat die liefde er niet is. Het betekent ook niet dat jij niet in staat bent om je te hechten aan je baby. Je kunt alleen op dit moment niet/te weinig bij je positieve gevoelens en dat is een symptoom van je depressie.
Aandacht: je kind voelt dat hij belangrijk voor je is, dat jij hem écht ziet en hoort, dat je er voor hem bent én graag bij hem bent. Fysiek contact: op schoot, een arm om hem heen, samen een dutje doen, een aai, dat verzekert hem van jouw liefde en niets voelt zo veilig als dat.
Knuffelen, praten tegen je kindje, je kindje dicht tegen je aanhouden, zodat ze je geur zullen ruiken; het zijn allemaal dingen waardoor de hechting op gang komt. Je kindje zal al deze dingen herkennen en hierop reageren door bijvoorbeeld heerlijk in slaap te vallen tegen je borst.
Het ene kind vertoont misschien meer dwars gedrag dan het andere kind. Het is een normaal verschijnsel en hoort bij het opgroeien. Sommige kinderen ontdekken hun eigen wil en zitten midden in een identiteitsontwikkeling. Andere kinderen nemen niet zonder meer aan wat volwassenen tegen hen zeggen.
Op het moment dat jij de ouder bent waar het kind niet meer naar toe wil gaan, zoek dan contact met de andere ouder. Probeer samen tot een oplossing te komen, eventueel met een mediator erbij. In bijna alle gevallen heb je recht op omgang met je kind!
Asperger kenmerken kind en jongere
moeite hebben met het aangaan en onderhouden van contacten en vriendschappen. moeite hebben om een gesprekspartner recht in de ogen te kijken. moeite hebben met het uiten van en omgaan met emoties (bijvoorbeeld niet kunnen inschatten of iets als grap of serieus bedoeld is)
In een gezonde moeder dochter relatie is er sprake van een liefdevolle verbintenis. Er is emotionele betrokkenheid en beide partijen gedijen goed in de relatie. Maar ook in gezonde relaties heb je weleens ruzie. Als ruzie echter vaak voorkomt, kan dit voor een verstoorde relatie tussen moeder en dochter zorgen.
1) Een gezonde ouder-kindrelatie verschaft de jeugdige doorgaans fysieke en emotionele veiligheid en geborgenheid: de ouder fungeert in de relatie als veilige basis van waaruit het kind de omgeving kan verkennen en waarop het altijd kan terugvallen.
“Realiseer je dat het nooit de schuld is van je kind dat jij je teleurgesteld voelt. Het komt door jouw gedachtes en verwachtingen en daar kan een kind niets aan doen. Ieder kind is zoals hij is. Dat kun je een beetje bijsturen, maar verder zijn het toch echt gewoon eigen individuen.
Veel belangrijker is het dat je kind zal uitgroeien tot een leuke volwassene. Goede ouders leggen daarom meer de nadruk op aardig zijn, empathie, goed gedrag en andere positieve vaardigheden. En blijkt je kind alsnog een talent op welk gebied dan ook, dan zal hij hier veel meer van kunnen genieten.
Kan je het eigenlijk maken om 'nee' te zeggen, als je kind vraagt of het lief mag blijven slapen? “Absoluut. Elke ouder kan dat zelf beslissen op basis van de eigen opvoeding, eigen waarden, eigen normen”, vindt kinderpsychiater Lieve Swinnen. “Alle meningen zijn oké.
Als we niet genoeg liefde hebben, ervaren we angst. We krijgen bijvoorbeeld geen waardering van anderen en maken ons dan zorgen waarom niemand ons leuk vindt. We voelen te weinig waardering voor onszelf en hebben dan geen vertrouwen meer in wat we kunnen. Dat maakt ons onzeker en doet ons twijfelen.
Je partner kan zich bijvoorbeeld niet afstemmen op jouw gevoelens, ook al geef je die wel aan. Of ontkent je gevoelens en doet je verzanden in eindeloze wel/niet discussies. Dit leidt op den duur tot vereenzaming binnen de relatie. Je 'verhongert' emotioneel als het ware.
Het gebrek aan contact tussen het kind en zijn ouder [1]
In het Engels noemt men dit het PAS syndrome (Parental Alienation Syndrome). In de praktijk is het PAS syndroom een gecontesteerd begrip en het syndroom is dan ook niet als dusdanig psychologisch erkend door de American Psychiatric Association.
De gevolgen van PAS kunnen voor het kind zeer ernstig zijn, van kleinere psychische klachten tot depressie, identiteitsproblemen, het niet kunnen aangaan van eigen relaties, angst, depressie, drugs- of alcoholmisbruik, valse inschattingen van de werkelijkheid, verwarring, laag zelfbeeld.
Ouderverstoting heet ook wel oudervervreemding of Parental Alienation Syndrome (PAS) genoemd en is eigenlijk een vorm van kindermishandeling. Een kind dat te maken krijgt met ouderverstoting kan hier vaak levenslang last van houden.