Bij spierspasmen heeft u last van pijnlijk aanhoudende spiersamentrekkingen na het inspannen. Dit uit zich vaak in een plotselinge en pijnlijke spiersamentrekking.
Spasmen zijn spiersamentrekkingen waardoor er een beweging ontstaat die je zelf meestal niet kan onderbreken. Je arm of been schiet bijvoorbeeld ineens uit.Denk aan kramp in je been. Vaak is er al een hoge spierspanning in rust.
Spasmen ontstaan door MS-schade in je zenuwstelsel of hersenen, waardoor je spieren onvrijwillig prikkels krijgen. Als spieren zomaar het signaal krijgen om te strekken of buigen, kan dit een ongecontroleerde beweging (spasme) opleveren.
Typisch zijn ook de spierspasmen (spierkrampen): een spier trekt plots en ongecontroleerd samen. Dat kan zeer pijnlijk zijn. Bij aanhoudende spasticiteit neemt de kans toe dat de spier zelf ook verkort. Daardoor kan de beweeglijkheid blijvend verminderen.
Spiertrekkingen zijn vaak onschuldig, maar ze kunnen ook het gevolg zijn van een neurologische aandoening. Een trillend ooglid is de meest bekende spiertrekking, maar ze komen ook voor in benen en armen. Bekende oorzaken zijn onder andere vermoeidheid, stress en cafeïne.
Bij plaatselijke spasticiteit (focale spasticiteit) krijgt u meestal injecties in 1 of meer spieren, bijvoorbeeld met botuline toxine of met fenol. Dit verzwakt of verlamt overactieve spieren. Wanneer fysiotherapie en geneesmiddelen onvoldoende resultaat hebben, is een operatie mogelijk.
Spierkrampen en fasciculaties zijn vaak de eerste verschijnselen van ALS maar ook beide klachten die bij gezonde mensen kunnen voorkomen. Spierzwakte en atrofie beginnen vaak plaatselijk in een arm of been of in de spieren van de mondkeelholte. Beide nemen vaak geleidelijk toe.
Spasticiteit wordt vaak beschreven als gespannen, stijve spieren of spasmes die de motoriek verstoren. Dit bemoeilijkt het bewegen en evenwicht kunnen bewaren en veroorzaakt vaak ook pijn. Het kan leiden tot een verslechterde bewegingsfunctie van één of meerdere ledematen, of van één kant van uw lichaam.
Hemifaciaal spasmen kunnen spontaan minder vaak en heftig voorkomen. In perioden van spanning en stress nemen ze vaak toe. Wanneer de oorzaak weggehaald kan worden, kunnen hemifaciaal spasmen helemaal verdwijnen.
Spasticiteit kan pijn veroorzaken, het bewegen beperken en het dagelijks handelen moeilijker of onmogelijk maken. Spasticiteit in de armen en handen komt het meest voor. Het strekken van de arm, het bewegen van de pols of het openen van de hand kan moeilijk of zelfs onmogelijk zijn.
Het kenmerkt zich door een abnormale toename van spierspanning en een verminderd vermogen van de spieren om te ontspannen. Dit kan resulteren in stijve, onbuigzame spieren die zowel het bewegingsbereik als de algemene functionaliteit belemmeren.
Je kunt het trillen dus verminderen door je suikers op peil te houden, je spieren rust te geven, ze op te rekken en daarnaast voldoende magnesium binnen te krijgen.
De oorzaak van spasticiteit is een beschadiging van de hersenen of het ruggenmerg. Deze kan het gevolg zijn van lichamelijk letsel of van een aandoening aan het centrale zenuwstelsel zoals een beroerte, multiple sclerose of een dwarslaesie.
Warmte is immers de beste spierontspanner en maakt het spierweefsel elastischer. Bovendien stimuleert de vaatverwijding de bloedsomloop. En dat verlicht dan weer pijnlijke en gespannen spieren. Zet je dus gezellig in de zetel, bekijk je lievelingsfilm, lees een goed boek en laat de zachte warmte zijn werk doen.
Bij spasticiteit zijn bepaalde spieren overactief.Hierdoor ontstaan strakgespannen, stijve spieren en onwillekeurige samentrekkingen (spasmen).
Ook al is de pijn misschien doffer geworden, heb je hoogstwaarschijnlijk je spieren overbelast. Gespannen spier: een gespannen spier staat op elk moment op alert en kan zich niet meer ontspannen. In dit geval merk je dit op die plek als een trekkerig en zeurderig gevoel.
Spinale Musculaire Atrofie of Spinale Spieratrofie (SMA) is een erfelijke spierziekte die meestal ontstaat bij kinderen op zeer jonge leeftijd. Bij SMA is de aansturing van de spieren aangetast. Daardoor zijn de spieren verzwakt.
Spierverslappers kunnen spierkrampen voorkomen of kunnen verkrampte spieren verslappen. Voorbeelden zijn hydrokinine, baclofen, botuline A toxine, tizanidine en tolpersion.Benzodiazepines hebben een spierontspannende werking. Hierdoor verdwijnt de pijn van de spierkramp en kan de spier genezen.
Er is sprake van verminderde bewegingsvrijheid wat zich uit in spierverkorting. Door verkorting van de spier en door pijn tijdens activiteit kan de spier niet maximaal aanspannen, wat zich kan uiten in afname van de spierkracht.
Het kan een kleine irritatie zijn maar ook voor grotere problemen zorgen die het dagelijks leven moeilijk en pijnlijk maken. In de loop van de tijd kan het spasme zorgen voor een blijvende bewegingsbeperking: een contractuur. Gelukkig kan dit vaak voorkomen worden door op tijd te starten met de juiste behandeling.
Trillende spieren ontstaan doordat ze op dat moment te hard moeten werken. Je vraagt meer van je spieren dan dat ze op dat moment aankunnen. De spiervezels worden ongecontroleerd opgerekt en samengetrokken, waardoor er microscopisch kleine scheurtjes ontstaan.
Naar elke spier loopt een zenuw. Deze zenuwen sturen een elektrisch signaal naar de spier als je deze aan wilt spannen. Het elektrische signaal zorgt ervoor dat de spier samentrekt: de spiervezels worden korter en dikker.