Erosie is het proces van slijtage van een vast oppervlak waarbij materiaal wordt verplaatst of geheel verdwijnt. Op Aarde gebeurt erosie vooral door de werking van wind, stromend water, ijs, maar ook ongewonere vormen van erosie zijn mogelijk als gevolg van vulkanisme en inslagen.
Erosie vindt vooral plaats aan de stootoevers, in het eigen sediment. Dit leidt tot een meanderende rivierloop. Omdat de erosie vooral zijwaarts is kan een ongehinderde rivier zijn loop vaak verleggen, wanneer deze avulsies relatief vaak optreden, kan een anastomoserende rivierloop ontstaan.
Erosie door wind
Het zand schuurt langs je heen en dit prikt. In de woestijn is natuurlijk veel zand. Dit zand schuurt tegen alles dat het tegen komt. Je ziet daar bijvoorbeeld rotsen die lijken op bomen, omdat het zand de onderkant van de rotsen heeft weg geschuurd.
Bossen en helmgras houden zand vast waardoor het niet gaat verstuiven. Vooral heuvelachtige gebieden op löss zijn gevoelig voor erosie door water. Onbegroeide zandige gebieden zijn kwetsbaar voor winderosie.
Het verschil tussen erosie en verwering is dat bij erosie de grond verplaatst wordt, terwijl bij verwering de grond wel in stukjes breekt (mechanische verwering) of chemisch verandert (chemische verwering) maar op dezelfde plaats blijft. Wel is het zo dat verweerde grond vaak makkelijker erodeert.
Wanneer er water langs een rots komt of water door een rivier loopt, worden deeltjes verplaatst door watererosie. Zo verandert een rivier door de jaren heen qua vorm en diepte door watererosie. Winderosie gebeurt wanneer de wind langs rotsen of zandvlaktes waait.
Door erosie daalt de rivierbodem. En hoe dieper de rivier uitslijt, hoe harder het water gaat stromen. De harde onderdelen zoals kabels, leidingen en kribben (kleine dammen van stenen) slijten niet mee en komen steeds hoger in de rivier te liggen. En dat is gevaarlijk voor schepen.
Erosie is het proces van slijtage van een vast oppervlak waarbij materiaal wordt verplaatst of geheel verdwijnt. Op Aarde gebeurt erosie vooral door de werking van wind, stromend water, ijs, maar ook ongewonere vormen van erosie zijn mogelijk als gevolg van vulkanisme en inslagen.
Vaak geneest een cornea erosie in 48 uur. Indien de genezing goed verloopt, zal er geen litteken ontstaan en het gezichtsvermogen weer herstellen. Helaas komt het soms voor dat de beschadiging van het hoornvliesepitheel spontaan weer terugkomt op een later tijdstip. Dit wordt een recidiverende cornea erosie genoemd.
De meest voorkomende soort is erosie door wind, gevolgd door erosie door water en erosie door ijs. Erosie kan ook ontstaan door vulkanen of inslagen, maar deze soorten erosie komen veel minder vaak voor.
Soorten verwering. Verwering kan op drie manieren plaatsvinden: chemische, fysische en organogene (door organismen) verwering.
Het verschil tussen erosie en verwering is dat bij erosie de grond verplaatst wordt, terwijl bij verwering de grond wel in stukjes breekt (mechanische verwering) of chemisch verandert (chemische verwering) maar op dezelfde plaats blijft. Wel is het zo dat verweerde grond vaak makkelijker erodeert.
Rivieren kunnen op verschillende manieren ontstaan. Regenwater dat in de grond terecht is gekomen, komt soms weer naar boven en vormt dan een bron of een stroompje. Dit kan uitgroeien tot een brede rivier. Een moeras of een meer kan zo vol raken met regenwater dat er een rivier uit ontstaat.
In de buitenbocht stroomt ie het snelst. Het zand en grind dat in het water zit, botst daar hard tegen de oever, waardoor er stukken van de oever afbreken. Beetje bij beetje wordt de buitenbocht dus steeds groter. In de binnenbocht gebeurt het tegenovergestelde.
Kribben, de stenen 'dwarsliggers' in de rivier, zijn erg belangrijk bij de afvoer van water, ijs, grind en zand. Ze beheersen deze afvoer en houden zo de rivier en de oever op zijn plaats. Zo blijft de rivier bij laagwater bevaarbaar voor de scheepvaart.
Een oppervlakkige beschadiging van het hoornvlies geneest binnen 1 tot 2 dagen. Ook na de genezing mag u nog een paar dagen niet in uw oog wrijven. Het hoornvlies kan anders opnieuw beschadigen.
Door een hoornvlies-dystrofie of een beschadiging kan de bovenste laag van uw hoornvlies (cornea) niet goed meer aan de onderlaag gehecht zijn. Dit noemen we terugkerende erosie. Een MEP-behandeling kan de verbinding tussen de lagen verstevigen.
Een beschadiging van het hoornvlies ontstaat door iets dat in of tegen het oog aan komt. Uw oog is rood, traant en kan pijn doen. U kunt last van het licht hebben. De huisarts doet antibioticumzalf in uw oog.
Harde wind en stromend water pakken op de ene plek materiaal op (erosie), om ze op een andere, luwe plaats weer los te laten (sedimentatie). Buitenbochten slijten en benedenstrooms groeien binnenbochten weer aan.
Sedimentatie vindt met name plaats in rivieren, waar de rivieren gesteenten meenemen, zoals bijvoorbeeld kleine kiezelsteentjes of zand. Dit gesteente is in de rivier terechtgekomen door bijvoorbeeld het afbrokkelen of uitslijten van gesteente. Naast water in de rivier kunnen ook smeltend ijs en wind puin meenemen.
Boosdoeners van tanderosie
krijgen hun frisse smaak door het toegevoegde fosforzuur (bijvoorbeeld in cola), citroen- of appelzuur (in allerlei fris- en sportdranken). De zure smaak merkt uw kind niet op door de toegevoegde suiker of zoetstof. Suiker onderdrukt de zure smaak wel, maar neutraliseert het zuur niet.
In frisdrank zonder suiker zitten ook zuren. Zij kunnen het glazuur van de tanden en kiezen oplossen. Koolzuur heeft geen impact op het glazuur, daar is het niet sterk genoeg voor.