65 of 70 km zicht mogelijk. Meer is niet mogelijk vanwege de aardkromming. Boven vlak land is meestal 40 km het meest haalbare zicht. Zichten beneden 1000 m komen voor tijdens zware neerslag of in mistsituaties.
Op internet zijn de gekste beweringen te vinden als het gaat om de afstand waarop het menselijk oog nog in staat is om een vlammetje van een kaarsje te zien. Soms wordt er beweerd dat we een vlammetje dat 48 kilometer van ons verwijderd is nog met het blote oog kunnen zien.
Voor een waarnemer op de grond (ooghoogte 1,75 m) is op aarde (R = 6371 km) de afstand tot de horizon 4,7 km. Op de maan (R = 1738 km) zou dezelfde waarnemer de horizon zien op een afstand van 2,5 km.
Monoculair dieptezicht Ook met slechts één oog is het mogelijk diepte te zien. Dit komt doordat de hersenen ook leren afstanden in te schatten. Wanneer dingen zich verder weg bevinden zijn ze vaak kleiner, waziger en minder zichtbaar. Onze hersenen kunnen dit herkennen als 'ver weg'.
Dit kun je berekenen met een eenvoudige formule uit de driehoeksmeetkunde. Van op 10, 100 en 1000 meter hoogte schuift de horizon steeds verder weg, naar een punt op respectievelijk 11, 36 en 113 km van de waarnemer verwijderd.
Maar ook op foto's in lagere banen (vb 250km) is de kromming te zien. Zichtbaar is ook niet hetzelfde als meetbaar op een foto. Dat laatste zou al mogelijk zijn vanaf een hoogte van zo'n tien kilometer. Op een foto kan je immers digitaal een rechte lijn toevoegen en dan kijken of de horizon afwijkt.
De nautische mijl werd gezien als 1/10.000.000 deel van de afstand van de evenaar tot aan de Noordpool, gemeten over de meridiaan van Parijs. Zodoende kreeg de zeemijl zijn huidige waarde van (10.000/(60×90) = 1,852 kilometer kreeg. De International Nautical Mile wordt gebruikt door bijna alle maritieme naties.
Als u plotseling met één oog niet kunt zien, mag u tijdelijk niet rijden. Uw hersenen hebben tijd nodig om te wennen aan kijken met één oog. Dit geldt ook als u één oog moet afdekken omdat u dubbelziet. Na minimaal 3 maanden mag u weer rijden.
Als één oog niet meer (goed) werkt, heeft dat invloed op het leven. Naast (mogelijke) angst dat er iets met het goede oog gebeurt, ervaren mensen problemen in het dagelijks leven. Zo is bij diepte zien de verwerking van informatie door twee ogen van essentieel belang.
Deze manier van dieptezien wordt 'driedimensionaal dieptezien' of 'stereoscopisch zien' genoemd. Het is voor mensen, die maar één goedwerkend oog hebben of scheel kijken, daarom moeilijker om de diepte in te schatten. Echter met slechts één oog is het ook mogelijk om diepte te zien (monoculair dieptezien).
In goede weersomstandigheden (geen mist en dergelijke), kan je, als je oog zich 1.70 meter boven het zeepeil bevindt, min of meer 5 kilometer ver zien.
Voor voldoende lange tijden (een paar minuten) kan je in eerste benadering beschouwen dat X gelijk is aan de horizontale afstand van het vliegtuig: (in km) het aantal seconden geteld maal de snelheid in km/h gedeeld door 3.600 (in dit geval 66,7 km).
Het menselijke gezichtsveld met twee ogen is ongeveer 140 graden horizontaal en 80 graden verticaal. Dit geeft een verhouding van ongeveer 1.75:1 (140 gedeeld door 80).
We noemen iemand blind als zijn gezichtsscherpte kleiner dan of gelijk aan 1/20 (één twintigste) is, zelfs met een bril of lenzen. Dit betekent dat als iemand met twee goede ogen een stoel al op twintig meter afstand ziet, iemand met heel slechte ogen dezelfde stoel pas op één meter afstand of minder kan zien.
De ogen blijven zich zelfs zodanig ontwikkelen dat bijna alle mensen op oudere leeftijd een leesbril dragen. Je ogen kunnen dus je hele leven lang achteruit gaan, maar tussen 21 en 40 jaar blijft het zicht vaak stabiel.
Hoe snel het gezichtsvermogen achteruit gaat is verschillend per persoon. In enkele gevallen komt staar op jongere leeftijd voor, het kan zelfs aangeboren zijn. Andere oorzaken zijn trauma, medicijn gebruik, en bijvoorbeeld diabetes.
Om te mogen rijden moet de gezichtsscherpte van uw beste oog minimaal 0,8 zijn. En van uw slechtste oog moet de gezichtsscherpte minimaal 0,1 zijn. Als u met 1 oog minder gaat zien dan 0,1 en u al een groot rijbewijs heeft, dan mag u tot 3 maanden niet rijden. U kunt dan het beste naar uw oogarts voor advies.
Uw patiënt moet een minimale visus van 0,5 met één of twee ogen hebben om te mogen rijden. Dit mag ook met bril of lenzen zijn. Verder mogen er geen ernstige afwijkingen zijn in het centrale deel van iemands gezichtsveld. Het gezichtsveld van uw patiënt moet horizontaal 120 graden zijn en verticaal 40 graden.
Een oogspieroperatie (of strabismusoperatie) verhelpt scheelzien of oogbewegingsafwijkingen. Hier leggen we u uit hoe de operatie in zijn werk gaat. De oogspieroperatie is een operatie aan de spieren die de ogen bewegen. Die spieren zijn normaal niet te zien, omdat ze onder het vlies van het oogwit zitten.
De visus (Snellen-visus) wordt dan uitgedrukt in een getal. Een gemiddeld oog ziet 1.0 (100%). Sommige ogen zien meer dan normaal, bijvoorbeeld 1.2 (120%) of 1.6 (160%). Een oog dat minder ziet dan normaal ziet bijvoorbeeld 0.8 (80%), 0.6 (60%), 0.5 (50%), 0.4 (40%), 0.3 (30%), 0.2 (20%), 0.1 (10%) of 0,05 (5%).
Bij een score van 30% (0,3) of minder is iemand officieel slechtziend. Bij een score van minder dan 5% spreken we van blindheid. Wereldwijd vormt glaucoom (waarbij er een verhoogde oogdruk is) een van de belangrijkste oorzaken van slechtziendheid.
Percentage: De gezichtsscherpte kan ook worden uitgedrukt in percentages of decimalen, bijvoorbeeld 80% (0,8), 100% (1,0) of 120% (1,2). In dit systeem betekent 100% of 1,0 het gemiddelde zicht. 200% of 2,0 is de hoogst mogelijke waarde en wijst op een zeer scherp zicht, ver boven het gemiddelde.
10 meter per seconde is ongeveer 20 knopen. Om precies te zijn is 10 m/s 19,438 knopen.
Zeemijlen en knopen
Een zeemijl is precies 1,852 kilometer. De snelheid van het schip drukken we uit in 'knopen'. Een knoop is 1 zeemijl per uur. Een schip dat 1 knoop vaart heeft dus een snelheid van 1 zeemijl per uur.
Tot heden is de Engelse mijl (Engels: mile of statute mile) van 1609,344 meter een belangrijke of zelfs de meest gebruikte standaard in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en andere Angelsaksische landen.