Paarden zien scherp in de verte, maar onscherp van dichtbij. Het paard kan met twee ogen maar een gebied van 70 graden driedimensionaal zien, dus met diepte. Daarom kunnen paarden moeilijker afstanden schatten dan mensen.
Vergeleken met mensen heeft het zicht van paarden de volgende kenmerken: Paarden kunnen objecten binnen een bijna volledig omsluitende cirkel detecteren en kunnen objecten binnen het grootste deel, maar niet het gehele, van hun panoramische gezichtsveld identificeren .
Paarden kunnen elkaar horen op een afstand van 4,5 km! Een paard heeft 16 spieren in elk oor, en daardoor kan elk oor 180° draaien! Hun 2 oren kunnen ook elk in een andere richting gedraaid worden, los van elkaar, zo kunnen ze zich tegelijkertijd op verschillende geluidsbronnen concentreren.
Een paard met een basisconditie heeft van nature een goed uithoudingsvermogen en zal deze klasse gemakkelijk kunnen uitlopen op een normaal tempo (10 km/u). Een paard stapt gemiddeld rond de 6 km/u en draaft rond de 14 à 15 km/u, je loopt dus sneller het risico om te snel te gaan dan te langzaam.
Kleuren gezien door het paard
Voor menselijke waarneming zijn er 3 soorten kegeltjes, waarmee rood, blauw en groen kunnen worden gedetecteerd. Paarden hebben geen "rode" kegeltjes, wat betekent dat hun waarneming van kleuren verzwakt is.
De ogen staan aan de zijkant en op het hoofd zodat ze bijna 360 graden van hun omgeving kunnen zien, met uitzondering van vlak voor het paard en vlak achter hem. Paarden zien scherp in de verte, maar onscherp van dichtbij. Het paard kan met twee ogen maar een gebied van 70 graden driedimensionaal zien, dus met diepte.
Paarden zien ons als onderdeel van hun sociale kudde, in staat om betrouwbare leiders, vrienden of soms verwarrende obstakels te zijn wanneer we op de verkeerde plek staan . Ze herkennen onze lichaamstaal en emoties, en reflecteren vaak de vibes die we afgeven. Dus, glimlach, en je krijgt misschien wel een hinnik terug!
Een paard kan laten zien dat hij je mag door naar je toe te komen, zachtjes te knabbelen of te likken, ontspannen oren te hebben, en door je te volgen of te gehoorzamen tijdens het werken met hem.
In volle vlucht (in galop) kan een paard iets meer dan 3 km afleggen voordat het zich vermoeid begint te voelen. Als de gangen echter worden afgewisseld met galop en draven, kan een goed geconditioneerd paard 30 tot 50 km per dag afleggen (terwijl het paard tussendoor meerdere pauzes krijgt om weer op krachten te komen).
De vraag is echter of paarden ook na meerdere jaren specifieke personen kunnen herkennen. Roelfsema antwoordt ook op die vraag bevestigend: “Veel onderzoek is daar niet naar gedaan, maar wat we wel weten is dat paarden in elk geval na acht maanden nog personen herkennen aan hun stemgeluid, geur en gezicht.”
Ogen: zachte uitdrukking, glanzend. Lippen: in het spel met andere paarden wordt de bovenlip vaak verlengd. Deze tekenen van genot vertonen veel paard ook tijdens het poetsen, kroelen of bij een massage. Oren: vaak gespitst, naar voren gericht.
Paarden hebben het vermogen om een menselijke hartslag te horen op vier voet afstand. In het wild synchroniseren paarden hun hartslag met de andere paarden in de kudde om gevaar sneller te kunnen detecteren. Ze gebruiken die tactieken ook in het gedomesticeerde leven.
Vooral harde, schelle of hoge geluiden kunnen hard aankomen bij een paard.
Ziet het paard zijn ruiter? Paarden zijn de klassieke verziende wezens, hoewel ze worden beschouwd als slechtziend. Het lijkt misschien dat ze vanwege het zeer brede gezichtsveld de persoon op hun rug zouden moeten zien, maar dat is niet het geval, omdat de ruiter zich in hun dode hoek bevindt .
Een paard dat graag bij je is, je als zijn maatje ziet en je vertrouwt, zal inderdaad ook tijdens het rijden beter meewerken! Het is dus zeer goed om verder te kijken dan alleen maar het rijden. Een paard dat geen vertrouwen heeft in de persoon naast hem, zal dat zeker niet hebben als diezelfde persoon op hem zit.
Paarden in het donker
Paarden hebben een speciale, reflecterende laag in hun ogen. Die wordt het Tapetum Lucidum genoemd en versterkt het restlicht. Daarnaast hebben paarden drie keer zoveel receptoren, oftewel lichtgevoelige cellen, in het oog dan wij. Daardoor kunnen paarden zich ook 's nachts goed oriënteren.
Renpaarden halen tot ongeveer 70 kilometer per uur. Een Prezwalskipaard loopt 12 kilometer lang met een snelheid van 60 kilometer per uur, en is dan niet verschrikkelijk moe. Vanwege zijn uitstekende uithoudingsvermogen kan een paard (getraind) dus makkelijk lange afstanden afleggen.
Beruchte giftige planten zijn jacobskruiskruid, taxus, buxus, hulst, heermoes, adelaarsvaren, waterscheerling en klaver. Ook de minder bekende acacia en esdoorn kunnen voor grote problemen zorgen. Daarnaast zien we regelmatig problemen door de eikenprocessierups, groene eikels en eikenblad.
Een paard met buikpijn kan bijvoorbeeld herhaaldelijk naar de buik/flank kijken of met een hoef tegen de buik schoppen. Positie in de stal: paarden die in hun box staan en pijn hebben, staan vaker met hun achterhand richting de ingang van de box en met hun hoofd achterin in een hoek van de stal.
Als het paard je zachtjes met zijn hoofd duwt, is dit een verzoek. Heb je misschien een lekkere wortel in je tas? Het hoofd omhoog trekken is daarentegen meer een defensieve houding.
Het hinniken lijkt een zoekende roep te zijn die sociaal contact op afstand vergemakkelijkt .
Begroet het paard, waar je op mag rijden, vriendelijk: het paard wordt rustiger en vertrouwensvoller, wanneer je het aait en met vriendelijke stem spreekt. Benader het paard nooit van achteren: houd oogcontact en voldoende afstand. Geef het paard geen voer uit de hand, anders zoekt het je hele lichaam naar eten af.
Geen glimlach zoals wij die kennen, maar het scheelt niet veel! Ogen en oren vertellen ook een verhaal: als hun ogen lateraal gericht zijn en licht gesloten, en hun oren naar voren gericht zijn of lichtjes opzij ontspannen , is het een goed teken dat ze gelukkig zijn in het gezelschap dat ze hebben.
Volgens Ellen Roelfsema van de Paardenkliniek aan de Universiteit Utrecht kunnen paarden mensen inderdaad herkennen: “Op basis van bijvoorbeeld de stem, de geur of het gezicht kunnen paarden mensen identificeren.
Net zoals een hond met zijn staart kwispelt bij het zien van zijn baasje, vertonen paarden ook tekenen van emotionele gehechtheid. Ze halen misschien niet je pantoffels op (gelukkig, gezien hun formaat), maar ze herkennen hun baasjes wel en vormen een speciale band met ze . Deze banden zijn gebaseerd op vertrouwen, routine en positieve interactie.