Het grootste deel van de zwangere vrouwen (95%) krijgt een positieve uitslag. Er is dan geen afwijking gevonden. Bij 5% van de gevallen is de uitslag van de 20-wekenecho minder goed tot negatief.
Bij de 20 wekenecho zijn alle organen van de baby beoordeeld, maar dit sluit niet 100% uit dat er een afwijking is.
We weten dat ongeveer de helft van alle hartafwijkingen gemist worden bij de 20 weken echo. Dan zijn er ook nog afwijkingen die past later in de zwangerschap ontstaan.
Voorbeelden van lichamelijke afwijkingen zijn een open rug, open schedel, waterhoofd, hartafwijkingen, gat in het middenrif, gat in de buikwand, afwijking van de nieren of afwijking van de botten.
Als bij de 20 wekenecho iets afwijkends wordt gezien, zijn de gevolgen voor het kind niet altijd duidelijk. Meestal zal u vervolgonderzoek worden aangeboden. Tijdens een gesprek met uw echoscopist, verloskundige, huisarts of gynaecoloog wordt u uitgebreid voorgelicht over het vervolgonderzoek.
Tijdens deze echo controleert de echoscopist of gynaecoloog: de groei en ontwikkeling van de baby. de hartslag en het ritme van de baby. de hersenen, het ruggenmerg, het gezicht en de inwendige organen van de baby.
Drie procent van alle baby's is te klein voor de duur van de zwangerschap. De meeste kinderen gaan na de geboorte alsnog harder groeien dan andere kinderen.Op die manier halen ze de groeiachterstand nog voor hun tweede verjaardag in. Maar ongeveer tien procent van de SGA-geboren kinderen blijft te klein.
Aangeboren hartafwijkingen komen voor bij ongeveer 1 op de 100 zwangerschappen . "Er zijn veel verschillende soorten aangeboren hartafwijkingen en niet allemaal zijn ze ernstig," zegt Dr. Keelan. "Sommige gaten in het hart sluiten bijvoorbeeld vanzelf zonder enige behandeling.
Bij pasgeboren kinderen kan een blauwe, grauwe of juist bleke huidskleur een symptoom zijn van een hartafwijking. Ook kan het kind moeite hebben de borst of fles leeg te drinken, onvoldoende groeien en korter dan normaal huilen met een snelle, moeizame ademhaling.
Het onderzoek kan vanaf 10 weken zwangerschap. De NIPT geeft aan of er aanwijzingen zijn voor een kind met downsyndroom. 13 wekenecho: een echo-onderzoek tussen 12 en 14 weken zwangerschap.Hiermee kunnen we kijken we of er lichamelijke afwijkingen zijn bij je ongeboren kindje.
Maar het is tijdens je mid-zwangerschapsecho (meestal rond week 20) dat medische zorgverleners denken dat een echoscopist over het algemeen de genitaliën van de baby kan zien en je kan laten weten of je een jongen of meisje krijgt. De kans dat het geslacht verkeerd is op de echo is tot 5 procent , zegt Schaffir.
Eén op de twintig zwangere vrouwen krijgt te maken met het HELLP-syndroom of pre-eclampsie (zwangerschapsvergiftiging). Meestal treedt dit pas na de 20e zwangerschapsweek op. De gevolgen kunnen soms ernstig zijn, vooral als het zich vroeg in de zwangerschap voordoet of als de symptomen ernstig zijn.
De meest voorkomende reden is dat de dokter niet alles heeft gezien wat ze moet zien. Dit kan zijn omdat uw baby niet in een goede positie ligt, of omdat u overgewicht heeft. In dat geval moet de scan na een week of twee worden herhaald. Als uw dokter een probleem vindt of vermoedt, wordt u dat direct verteld.
Nekplooimeting (Nuchal Translucency, NT-Meting)
Met behulp van een nekplooimeting, in combinatie met uw leeftijd en zwangerschapsduur, kan worden vastgesteld hoe groot de kans is dat u een kind met het syndroom van Down krijgt. Dit onderzoek vindt plaats tussen de 10 en 14 weken van de zwangerschap.
Een geslachtsbepaling is voor 99% zeker. Deze 20 wekenecho kan worden uitgevoerd tussen week 18 en 21 van de zwangerschap, en bij voorkeur tussen week 19 en 20. Alle zwangeren komen in aanmerking voor een SEO.
Onvoldoende werking van de placenta
Meestal blijft eerst het buikje achter in de groei. De baby is dunner en heeft minder vet. De hersenen en het hart krijgen dan nog wel voldoende voedingsstoffen. Een baby kan langere tijd met minder voedingsstoffen blijven leven en zich verder ontwikkelen in de baarmoeder.
Een op de honderd mensen wordt geboren met een hartafwijking. Er bestaan wel meer dan honderd verschillende typen aangeboren hartafwijkingen, variërend van een enkel gaatje in het tussenschot tussen twee hartkamers (VSD) tot zeer complexe afwijkingen waarbij het hart volkomen anders is aangelegd dan normaal.
Symptomen bij baby's treden op wanneer het bloed niet genoeg zuurstof krijgt of het hart niet efficiënt kan pompen. Symptomen zijn vaak: cyanose, waarbij de huid blauwachtig lijkt; vochtretentie in de borst; een hartruis, die de arts met een stethoscoop kan horen; of een afwezige of snelle pols .
De oorzaken van een gat in het hart bij de geboorte zijn niet volledig onderzocht. Het is echter wel bekend dat aangeboren hartafwijkingen vaak worden veroorzaakt door veranderingen in de chromosomale structuur of genen die tijdens de zwangerschap in de baarmoeder van de moeder optreden .
Als er bij de 20-wekenecho een afwijking wordt gevonden, kan je vervolgonderzoek laten doen. Je verloskundige zal je dan doorverwijzen naar het ziekenhuis voor een geavanceerd ultrageluid onderzoek (GUO).
Diagnose tijdens de zwangerschap
Aangeboren hartafwijkingen kunnen in eerste instantie worden vermoed tijdens een routinematige echo van de baby in de baarmoeder. Specialistische echografie, foetale echocardiografie genoemd, wordt vervolgens uitgevoerd rond de 18e tot 22e week van de zwangerschap om te proberen de exacte diagnose te bevestigen.
Hoewel echo's veilig zijn voor u en uw baby, raden de meeste grote medische verenigingen aan dat zwangerschapszorgverleners alleen echo's uitvoeren als de tests medisch noodzakelijk zijn . Als uw echo's normaal zijn en uw zwangerschap ongecompliceerd of laag risicovol is, zijn herhaalde echo's niet nodig.
De meest voorkomende oorzaak is een probleem in de placenta (het weefsel dat voedsel en bloed naar de baby transporteert). Geboorteafwijkingen en genetische aandoeningen kunnen IUGR veroorzaken. Als de moeder een infectie heeft, hoge bloeddruk, rookt, of te veel alcohol drinkt of drugs misbruikt, kan haar baby IUGR hebben.
Je baby loopt dan kans op een zuurstoftekort als het langer in de buik zit. Als een ongeboren baby heel klein is (onder de p3) of de dopplers ernstig afwijkend zijn, dan adviseren we om bij 37 weken in te leiden. Alleen bij CTG-afwijkingen adviseren we de baby eerder geboren te laten worden.
Stress en angst tijdens de zwangerschap leidt tot een verhoogde kans op vroeggeboorte en een laag geboortegewicht. Het risico hiervoor is te vergelijken met het risico dat roken tijdens de zwangerschap met zich meebrengt.