Jongeren tussen de 12 en 18 jaar kunnen volgens het jeugdstrafrecht bijvoorbeeld een taakstraf of jeugddetentie krijgen. De rechter kan door het adolescentenstrafrecht het jeugdstrafrecht ook toepassen op jongvolwassenen tot 23 jaar. Kinderen tot 12 jaar kunnen geen straf of boete krijgen.
Je kind iets vervelends laten doen is ook een goede straf, zoals iets extra's doen in huis of de schade herstellen. Je kind zelf de gevolgen van ongewenst gedrag laten ervaren is een leerzame straf. Te lang getreuzeld? Dan maar eens te laat bij muziekles komen.
Uit jaren lang onderzoek blijkt dat straffen niet werkt. Het belonen van goed gedrag werkt wel effectief, want kinderen leren dan wat gewenst gedrag is. Bij straffen niet. Straffen leidt niet tot een positieve gedragsverandering.
Nadelen van het langdurig afpakken van een mobiele telefoon zijn namelijk dat je kind niet leert wat het dan anders moet doen om wel verstandig om te gaan met het medium, dat je kind afgesloten is van een sociaal netwerk en er is een risico dat je kind jou de volgende keer niet in vertrouwen neemt en dat zaken zich ...
'Goede straffen' kunnen zijn: een time-out (even stil zitten in de gang of in een hoekje zonder aandacht) of een speeltje afnemen en het een etmaal verborgen voor hem houden. Ook slecht of zeurend gedrag compleet negeren kan bij sommige peuters werken. Een corrigerende tik is geen goed idee.
Een simpele manier om je kind te laten weten dat hij/zij iets goed heeft gedaan is door hem/haar affectie te geven. Een knuffel, kus of glimlach om de kleine dingen te belonen, zoals stil zitten, een taak zonder gezeur afronden of zelfs samen spelen. Vergeet niet om verbale goedkeuring te geven.
Elk kindje ontwikkelt zich in zijn eigen tempo, bij sommigen werkt deze opvoedmethode bijvoorbeeld pas vanaf 3 jaar. Als je kindje van 1,5 jaar stout gedrag vertoont, dan kan je eerst andere methodes proberen. Je kan bijvoorbeeld zijn gedrag negeren, je kindje afleiden of hem streng toespreken.
Regelmatig kan het kinderlijke gedrag nog naar voren komen in de eerste jaren van de puberteit. Daarnaast kunnen pubers vaak dwars en opstandig zijn. Dat is een normaal onderdeel van hun ontwikkeling: pubers zijn immers op zoek naar een eigen identiteit en dwars gedrag hoort daarbij.
draai je hoofd om en maak geen oogcontact. laat geen boosheid blijken door je manier van doen of je gebaren. doe alsof je druk met iets bezig bent of loop de kamer uit. zorg ervoor dat het ongewenste gedrag van je kind geen materiële beloning of een beloning in de vorm van een activiteit oplevert.
Ja, helaas mag dat ; ouders mogen bepalen hoe ze hun kinderen opvoeden, en zolang het geen ernstige mishandeling betreft, en helemaal onder één of andere religieuze vlag, mogen ze daarbij ongestraft vrij ver gaan.
De HALT-straf bedraagt maximaal 20 uren (art. 77e lid 4 Sr.).
Straffen: geldboete en/of taakstraf
Minderjarige kunnen een geldboete en/of een taakstraf opgelegd krijgen van zowel de officier van justitie, als de rechter. Daarnaast heeft de rechter de mogelijkheid om jeugddetentie op te leggen. De maximumstraffen bij minderjarigen liggen lager dan bij volwassenen.
Wanneer de jongere zijn Halt-interventie positief afrondt, wordt een strafblad voorkomen. De Halt-interventie staat wel geregistreerd in de politieregisters. Als een jongere de Halt-interventie negatief afrondt, wordt de zaak teruggestuurd naar de officier van justitie.
De nee-fase kan twee maanden, maar ook de hele peuterpuberteit duren. Net zo snel als je kindje ermee begon, kan hij er ook weer mee ophouden.
Corrigeer je kind op een korte, duidelijke, maar rustige manier. Dus zonder boos te worden. Ga naar je kind toe, maak contact door te knielen, oogcontact te maken of je kind aan te tikken en geef de grens aan: “Slaan doen we niet, dat doet pijn” of “Bijten mag niet, dat doet pijn”.
Boosheid uiten
Er zijn kinderen die de neiging hebben om snel kwaad te worden. Ze voelen frustratie, bijvoorbeeld als iets niet lukt of mag, en uiten dat door te schoppen en te slaan of met spullen te gooien.
Zo is één uur voor de meeste veertien- en vijftienjarigen een heel acceptabele tijd en gaan oudere tieners minstens tot twee á drie uur uit (zie tabel). Die tijd wordt doorgaans (47 procent) in overleg met het kind vastgesteld volgens de 'schippermethode': onderhandelen en een beetje water bij de wijn doen.