Opeten van de placenta kan rauw of gebakken en het smaakt naar een combinatie van lever en biefstuk.
Die voedingsstoffen, dat is een belangrijk argument voor het eten van de placenta. Er schijnt een grote hoeveelheid eiwitten, zink, ijzer, hormonen en vitamine B-12 in de placenta te zitten, die zouden bijdragen aan het herstel na de bevalling. Een soort superfood dus. Het heet niet voor niets moederkoek…
Zou je er toch voor willen kiezen je placenta te eten na de bevalling? Dan kan dit op verschillende manieren. Je kunt je placenta rauw eten in een smoothie, maar je kunt hem ook verwerken in capsules. Hiervoor kun je talloze recepten en methodes vinden op het internet!
Waarom zou je de moederkoek in Godsnaam opeten? Door de placenta zal de moeder sneller herstellen van de zwangerschap. Voorstanders prijzen de placenta vanwege de grote hoeveelheid ijzer, vitamine B-12 en hormonen. Ook zou het eten ervan de kans op een depressie verkleinen.
Naast de functie van de placenta om je baby te voeden en van zuurstof te voorzien, produceert de placenta de hormonen oestrogeen, progesteron, hCG en HPL. Oestrogeen stimuleert de groei van de baarmoeder, de ontwikkeling van de bloedvaten en de groei van de melkklieren in je borsten.
Een lotusgeboorte, ook wel lotusbevalling genoemd: steeds vaker gehoord in het land. Maar wat is het eigenlijk? Het is de baby verbonden laten aan de placenta totdat de navelstreng vanzelf loslaat. Dit heeft bij ons 6 dagen geduurd, maar meestal laat de navelstreng wel wat eerder los – op dag 3,4 zo.
In het American Journal of Obstetrics & Gynecology schrijven de onderzoekers dat het eten van de placenta geen effect heeft. "Er is geen wetenschappelijk bewijs gevonden dat de voedingsstoffen en hormonen in de placenta na de geboorte nuttig zijn voor de moeder", is te lezen in het verslag.
Nadat de baby is geboren is er meestal eerst wat rust. Het laatste overgebleven bloed uit de placenta vloeit door de navelstreng naar de baby en de baby begint zelf te ademen. Hierdoor wordt de placenta leger en kleiner.
Woordherkomst en -opbouw
Leenvertaling van Duits Mutterkuchen (als vertaling van Latijn placenta). In de betekenis van 'nageboorte' voor het eerst aangetroffen in 1770.
De navelstreng laten uitkloppen betekent: meer rode bloedcellen en dus een beter transport van zuurstof in het lichaam. Dat betekent ook een makkelijkere overgang van de baarmoeder naar het 'buitenleven', waar de baby zelfstandig moet ademen.
Nadat de navelstreng is doorgeknipt blijft er een restje zitten: het navelstompje. Dit stompje droogt snel in, wordt hard, kleurt zwart en verschrompeld. Tussen de vijf en veertien dagen na de geboorte valt het stompje er vanzelf af. Wat achterblijft is een litteken: de navel.
Meestal volgt er een placenta na elke pup, soms worden er eerst 2 pups geboren en volgen dan pas de 2 placenta's. De meeste teven zullen de placenta's opeten. Dit kan geen kwaad. Echter als er veel pups geboren worden kan uw hond misselijk worden en dan is het verstandig de placenta's voor haar op te ruimen.
Een voorliggende placenta kan een probleem geven bij de bevalling. Er kan bijvoorbeeld veel bloedverlies ontstaan. Als de placenta in zijn geheel over de baarmoedermond ligt, kan de baby niet op de natuurlijke manier geboren worden en krijgt u een keizersnede.
Hoe wordt navelstrengbloed bewaard? Navelstrengbloed kan op twee manieren worden opgeslagen: Doneren aan een publieke bloedbank. Opslaan bij een commercieel bedrijf voor eigen gebruik.
Navelstrengbloed is het bloed dat achterblijft in de navelstreng en de moederkoek. Na de geboorte heeft het navelstrengbloed geen functie meer voor u en uw baby. Door het te doneren, kunt u een leven redden.
Baby's groeien in de baarmoeder. Hier zitten ze met de navelstreng vast aan de placenta. Zo komen voedingsstoffen en zuurstof van hun moeder in hun lichaam. Ze kunnen nog niet zelf ademen want hun longetjes zitten nog vol met vruchtwater.
De placenta en de baby zijn aan elkaar verbonden via de navelstreng, met daarin een navelader en twee navelslagaders. Om voedingsstoffen uit te wisselen via de placenta stoot de trofoblast chorionvlokken af die zich in de baarmoederwand vestigen. Chorionvlokken nemen zuurstof en voeding op uit het baarmoederslijmvlies.
Baby's hebben in de baarmoeder overal lichaamsbeharing, en vaak zelfs snorren! Maar deze eten en verteren ze vlak voor de geboorte. Dit is dan gelijk de eerste ontlasting die de baby heeft. De borsten van de moeder blijven na de geboorte nog een lange tijd de geur van het vruchtwater houden.
Meestal komen dan de placenta, de navelstreng en de vliezen naar buiten. Dat is een beetje een raar gevoel maar doet niet echt pijn. De baarmoeder trekt samen en voelt als een harde bal onder de navel.
De komst van uw baby
Zij laat u afwisselend persen en zuchten om inscheuren zoveel mogelijk te voorkomen. Na een tijdje is het hoofdje van de baby langzaam te zien en wordt uw baby geboren. Als alles in orde is wordt u kindje met een doek afgedroogd en gelijk op uw borst gelegd. Wat een bijzonder moment!
Tussen de geboorte van de pups zit gemiddeld 45 minuten, maar het kan ook eerder of later zijn. Er is niet direct reden tot bezorgdheid als het wat langer duurt (1-2 uur en soms nog langer), mits de teef niet perst.
De vruchtzak is een soort 'zak' in de baarmoeder, gevuld met vruchtwater. Hierin groeit en ontwikkelt je baby zich. De vruchtzak bestaat uit twee vliezen. Het binnenste vlies is het amnion.
De placenta (moederkoek) is een essentieel orgaan voor het goede verloop van de zwangerschap. Hier gebeuren immers alle vitale uitwisselingen tussen moeder en foetus.
Alles wat jij eet en drinkt, komt via je bloed en via de placenta bij de baby in je buik. Ook dient hij als bescherming tegen ziektes en infecties. Hij weegt rond het eind van de zwangerschap zo'n 500 gram, heeft een doorsnede van 20 centimeter en is 2,5 centimeter dik.