Een paragraaf, ook wel aangegeven met het symbool §, is een groep zinnen die een zelfstandig onderdeel van een essay vormt. Je kunt paragrafen herkennen aan hun opmaak. Een paragraaf begint op een nieuwe regel met een inspringing van 1,25 cm.
Een paragraaf bestaat doorgaans uit meerdere alinea's, maar kan ook bestaan uit meerdere subparagrafen (die op hun beurt weer een of meer alinea's bevatten). Een paragraaf kan worden aangegeven met een paragraafsymbool: §.
De titels achter A enzovoort zijn de namen van delen; de titels achter I, II enzovoort zijn de namen van hoofdstukken; de titels achter 1, 2 enzovoort zijn de namen van paragrafen; de titels achter a, b enzovoort zijn de namen van subparagrafen.
Betekenis en gebruik
Een alinea is dus een element in de tekstuele structuur van een tekst, en een paragraaf een element in de inhoudelijke structuur.
Een nieuwe alinea begin je als aan twee voorwaarden is voldaan: – er begint een nieuw (sub)onderwerp in de tekst; – sinds de vorige nieuwe alinea zijn er al heel wat zinnen gevolgd (bijvoorbeeld zes à zeven).
Wat is parafraseren? De definitie van parafraseren is andermans idee in je eigen woorden uitdrukken. Het doel is de betekenis van de oorspronkelijke tekst behouden zonder de tekst woordelijk te kopiëren (citeren).
Een paragraaf is een groter tekstblok van bij elkaar horende alinea's. De alinea's worden in een brief door een witregel gescheiden. Dat hoofdstuk bestaat uit vijf paragrafen.
Alinea's worden gescheiden door een witregel. Als je een tekst indeelt in alinea's, leest een tekst veel prettiger. Vaak verdeel je een tekst in drie alinea's. De gebruikelijke indeling is dan: inleiding, kern, slot.
In het slot kom je terug op de in de inleiding gestelde vraag of gegeven probleemstelling. Je kan een korte samenvatting geven, je conclusie geven, een afweging maken, een oproep of aanbeveling doen of je verwachtingen uitspreken. Kies de afronding die bij je tekst past.
De meeste teksten hebben de indeling: inleiding, kern en slot. De inleiding en het slot bestaan meestal beide uit maar één alinea. De kern bestaat daarentegen uit een aantal alinea's. In de alinea's worden alle deelonderwerpen besproken.
Gemiddeld bestaat een alinea uit zo'n vijf zinnen. Dat komt neer op vijf tot tien regels tekst. Een alinea van maar één zin is uitzonderlijk, net als een alinea van een halve pagina lang.
Zoals alinea's gemiddeld bestaan uit zo'n zes à zeven zinnen, zo bevatten paragrafen gemiddeld ongeveer een zevental alinea's en bestaan hoofdstukken gemiddeld uit ongeveer zeven of acht paragrafen.
De inleiding is vaak één alinea. In het middenstuk geef je informatie over het onderwerp. Het middenstuk bestaat vaak uit meerdere alinea's. In iedere alinea lees je iets nieuws over het onderwerp.
Ieder hoofdstuk leid je in met de omschrijving en bespreking van de desbetreffende deelvraag. Een hoofdstuk kun je afsluiten met een deelconclusie, het antwoord op de deelvraag. Ook in een spreekbeurt kunnen meerdere deelvragen aan de orde komen.
De kernzin van een alinea is de zin die de hoofdgedachte van de alinea bevat. Vaak is de eerste zin van de alinea de kernzin, maar ook de tweede zin of de laatste zin van de alinea kan kernzin zijn. Een enkele keer staat de kernzin in het midden van de alinea.
paraferen = paraferen werkw. Uitspraak: [para`ferə(n)] Verbuigingen: parafeerde (verl. tijd enkelv.) Verbuigingen: heeft geparafeerd (volt.
Er is geen wet die verplicht dat elke pagina moet worden voorzien van een handtekening of een paraaf. Een paraaf is voor de rechtsgeldige totstandkoming van een overeenkomst dus geen vereiste.
Bij belangrijke contracten wordt vaak elke pagina rechtsonderaan door alle partijen geparafeerd, terwijl de handtekening alleen onderaan (op de laatste bladzijde) het contract wordt gezet.
Het meervoud van regel is 'regels'. Eén regel, twee regels.
Een alinea is een stuk tekst van meerdere zinnen. Alinea's beginnen altijd op een nieuwe regel. In de basis heeft elke alinea één kerngedachte. Dit is de belangrijkste informatie in de alinea: een soort hoofdonderwerp.
Witregel is een term die gebruikt wordt om een regel in een tekst aan te duiden waar geen tekst wordt afgedrukt. Het is een manier om een tekst beter leesbaar en overzichtelijk te maken. In digitale media wordt doorgaans de term Lege Regel gebruikt, in praktijk hebben ze dezelfde betekenis.