Concentreer je op wát de persoon vertelt, niet op hoe hij/zij het vertelt. Maak duidelijk dat je blijft luisteren, al gaat het praten wat moeilijker. Houd oogcontact zoals je in elk ander gesprek doet. Kijk niet weg als iemand stottert.
Het meest algemene advies hoe te reageren op een persoon die stottert is 'gewoon'. Luister naar wat hij zegt, doe niet schichtig.Ga vooral niet luider of breedsprakiger praten.Vraag eventueel aan de persoon zelf of hij/ zij aangevuld wil worden.
Kinderen die stotteren kunnen voor de rest van hun leven baat hebben bij een behandeling door logopedist of stottertherapeut. Goed onderzoek is de belangrijkste eerste stap om te weten of therapie zinvol is. Gekscherend praten we over broddelwerk als iets niet goed is. Maar broddelen is een serieuze spraakstoornis.
Traditionele behandeling voor stotteren bestaat vaak uit therapie zoals logopedie of sessies bij een stottertherapeut. De praktijk bewijst dat het veel doorzettingsvermogen en inspanning kost en je vaak lang onderweg bent. Er is veel aandacht voor adem, leren praten, bepaalde woorden en klanken.
De precieze oorzaak van het stotteren is nog niet echt duidelijk geworden. Wel komt het vaak binnen bepaalde families voor, vandaar dat mede wordt gedacht aan een erfelijke oorzaak. Dat ook emotionele factoren een rol zouden kunnen spelen werd al langer vermoed, maar er is nooit bewijs voor gevonden.
Stotteren wordt vaak uitgelokt door stress. Iemand die stottert zal dan ook vooral haperen als hij gespannen of opgewonden is. De zwakke aanleg voor de timing van spreekbewegingen vormt de basis voor de snellere ontregeling van het spreken.
Stotteren wordt behandeld met behulp van logopedie of stottertherapie. Een logopedist of stottertherapeut zal eerst spelenderwijs kijken hoe je kind spreekt en aan de hand daarvan een behandelplan opstellen. In vier op de vijf gevallen gaat stotteren bij peuters vanzelf over.
Hoewel stress niet de oorzaak van stotteren is, werkt het de spraakstoornis wel in de hand. Zo kunnen reacties van luisteraars, zoals onderbreken of goedbedoelde raad geven, stress uitlokken en het probleem verergeren.
Op welke leeftijd ontstaat stotteren? 'De meeste kinderen beginnen te stotteren tussen twee en vijf, zes jaar. Het kan ineens hevig beginnen of heel geleidelijk aan. Jongens doen het drie tot vier keer vaker dan meisjes.
In dit ingewikkelde proces gaat bij iedereen wel eens iets mis, maar bij iemand die stottert is er sprake van een stoornis in de timing en coördinatie van dit proces. Gebrek aan taalvaardigheden en concentratie kunnen eveneens een rol spelen bij het aanleerproces van (afwijkend) spreekgedrag.
Bij iedereen treden wel eens foutjes op in dit proces, maar bij iemand die stottert is er sprake van een in aanleg zwakker spraaksysteem. Als dit samengaat met uitlokkers zoals verhoogde spanning of snelheid, ontstaat stotteren. Er is altijd een aanlegfactor, die niet erfelijk hoeft te zijn.
Stotteren begint meestal bij kinderen tussen de 2 en 5 jaar. Vaak gaat het stotteren na een tijdje vanzelf over. U kunt uw kind helpen bij het praten, bijvoorbeeld door zelf rustig te luisteren en te praten. Neem contact op met een logopedist of stottertherapeut, als u zich zorgen maakt.
Stotteren is een spraakstoornis waarbij het vloeiende verloop van de spraakbeweging gestoord is. Klanken of lettergrepen worden herhaald of verlengd. Soms worden ze er met veel spanning uit geperst. Daarnaast kunnen bij het stotteren begeleidende symptomen voorkomen.
Gevolgen van stotteren
Mensen die stotteren kunnen psychische klachten ten aanzien van het spreken ontwikkelen, zoals spreekangst. Ook kunnen minderwaardigheidsgevoelens een rol spelen. Dit kan zijn uitwerking hebben op het sociale vlak of iemand kan hier beroepsmatig problemen mee krijgen.
Stotteren is een neuro-psychiatrische stoornis
Zeker omdat 8 van de 10 kinderen uiteindelijk over de aandoening heen groeit.”
Stotteren is dus een handicap als het onder bepaalde of alle omstandigheden nadelig is voor het functioneren. Zoals bijvoorbeeld functioneren is de maatschappij. Als iemand heel erg stottert waardoor diegene bepaalde beroepen bijvoorbeeld niet meer kan doen dan is het stotteren wel echt een handicap.
Hakkelen is iets anders dan stotteren.
De oorzaak voor stotteren zoeken de meeste wetenschappers in een zwakke aanleg in de coördinatie, uitvoering en automatisering van spraak- en taalprocessen bij het zich ontwikkelende jonge kind. Spanning, tijdsdruk en bepaalde leerprocessen kunnen het stotteren verergeren.
Stotteraars kunnen zingen of rappen zonder te stotteren. Raar maar waar, maar hoe kan dat? Als je zingt is een ander deel van je hersenen actief dan wanneer je praat. "Dat gebied wat verstoord is als je spreekt, dat wordt eigenlijk niet gebruikt als je zingt", aldus NFS bestuurslid en stottertherapeut Leonoor Oonk.
Je kunt op latere leeftijd gaan stotteren. De aanleiding hiervoor is niet zelden een plotseling optredend emotioneel trauma, zoals het overlijden van een geliefde of een ongeluk.
Stotteren is een normale fase in de taalontwikkeling. Wacht maar af, het gaan vanzelf wel over. Vraag gewoon aan de kleuter om wat trager te praten, dat helpt zeker tegen stotteren!
Stotteren is niet vloeiend spreken. Hierbij kunnen woorden, lettergrepen en klanken herhaald of verlengd worden, soms resulterend in blokkades, de persoon die stottert lijkt vast te zitten op klanken en woorden. Stotteren begint meestal ergens tussen het tweede en zesde jaar.
Bij logopedie-stottertherapie leer je eerst hoe jouw stotteren in elkaar zit, hoe het klinkt en hoe het eruit ziet. Daarna leer je om alles wat je erbij doet (zoals oogknipperen of met je arm bewegen) weg te laten. Vaste stotters (blokkades) leer je losser te maken.
Echte stotterletters zijn vaak de /p/, de /t/ en de /k/ omdat dit plofklanken zijn waarbij je iets meer spierspanning gebruikt. Maar het is voor iedereen die stottert anders. Vaak stotteren mensen ook op de eerste letter van hun naam omdat je naam zeggen meestal spannend is.