Paprika planten blijven nogal klein en hoeven daarom niet te worden gesnoeid. Na het overwinteren is het raadzaam de paprika te snoeien. Alle planten tot op het eerste oog na een vertakking terugsnoeien en verrotte en gele bladeren verwijderen. De planten kunnen dan in het voorjaar weer goed groeien en gedijen.
Opbinden. Aangezien de hoofdstam van een paprika zeer dun is breekt of knakt deze gemakkelijk en het is dan ook belangrijk om de plant al vanaf een vroeg stadium op te binden. Plaats na het uitplanten direct stokken bij de plant waar je de uitlopers (de kleine takken) en hoofdstam (de moede-tak) tegenaan kunt binden.
De paprikaplant is eigenlijk struikachtige plant die houdt van ongeveer 25 graden. Aangezien in ons klimaat de teelt ongeschikt is voor buitenteelt, vindt de productie plaats in kassen. In de volle grond wordt de plant circa 1 meter hoog, in de kassen tot 4,5 meter.
Alle peper -en paprikaplanten zijn meerjarige planten. Echter in ons klimaat worden ze meestal gehouden als een eenjarige plant. Maar je kan ze ook laten overwinteren. De soort annuum is de grootste groep van het capsicum geslacht.
Neem de dief vast tussen jouw duim en wijsvinger, en buig deze voorzichtig om tot hij afbreekt. Doe dit met zachte hand zodat je de dieven niet helemaal scheurt want dan krijgen schimmels vrij spel. De kleine dieven aan de bovenkant van de plant (bovenste top) laat je beter staan.
Eenmaal tot plat gegroeid hebben de paprika's doorgaans niet zoveel verzorging nodig. Het enige wat ze verlangen is een zonnige en lichte plek met voldoende water en warmte. Je kunt na enkele weken na het uitplanten best wat hooi of stro rondom de plant leggen. De grond droogt hierdoor niet zo snel uit.
Paprika groeit het best bij een gemiddelde dagtemperatuur van 25°C. 's Nachts mag de temperatuur niet onder de 16°C komen. De paprika heeft tussen de veertien en zestien uur licht per dag nodig. De plant groeit het best bij een relatieve vochtigheid (RV) van 70%. In een kweektent ligt de RV meestal tussen de 40 en 50%.
Een paprikaplant heeft heel veel water nodig om zijn vruchten te kunnen vormen. Vooral in de zomermaanden kan het gebeuren dat de potgrond sneller uitdroogt. Daarom raden we je aan om steeds met je vinger de vochtigheid van de grond te controleren. Als de grond nog vochtig is, hoef je geen water te geven.
Paprika is, in tegenstelling tot tomaten, niet gevoelig voor regen en hoeven niet opgebonden of gediefd te worden. Soms is het wel handig om de planten van een centrale steunstok te voorzien, zeker wanneer ze zwaar beladen zijn met vruchten.
In principe heeft elke paprika zaadjes, als je de paprika open snijd zie je bovenaan bij de steel een rondje waar zaadjes aan zitten. Díe haal ik er af en doe ze in een papieren enveloppe en schrijf de naam er op.
Mocht je zelf zaden willen oogsten van je zelf geteelde paprika's zorg dan dat je een goede afstand aanhoudt tussen je paprikaplant en peperplant – in principe zullen gekruiste nakomelingen altijd pittig zijn (omdat heet 'dominant' is over niet heet).
Paarse paprika's worden rozerood. Let alleen op bij de chocoladekleurige vruchten, want die bestaan ook in een onrijpe kleur die later rood wordt. Eigenlijk is het dus simpel: is de vrucht nog niet van originele kleur veranderd, dan is hij in principe nog niet rijp maar wel eetbaar.
Hoe langer de paprika rijpt, hoe roder de kleur wordt. Paprika's rijpen van groen naar geel, van geel naar oranje en van oranje naar rood. Wanneer de paprika geoogst is, verandert de kleur niet verder. Omdat rode paprika's het meeste tijd krijgen om te rijpen, zijn ze het zoetst van smaak.
De oogst vindt bij een buitenteelt plaats in september en oktober. In de (ongestookte) kas kun je de eerste vruchten in de meeste gevallen vanaf halverwege juli oogsten. Oogst paprika's door ze voorzichtig van de plant te breken en de vrucht omhoog langs de stengel te buigen.
Paprika's uit eigen tuin oogsten
De zelf geweekte paprika's zijn rijp zodra deze volledig uit één kleur bestaan en je het vruchtvlees niet meer kunt induwen. Besef dat wanneer je rode paprika's wilt kweken, het volledig rijpen naar de rode kleur de plant veel energie kost.
Peper- en paprikaplanten zijn eigenlijk heesters die niet winterhard zijn. Je zou ze daarom zelfs in huis kunnen laten overwinteren. Dat is niet gemakkelijk want ze zijn gevoelig voor diverse soorten luis en schimmels.
2. Peperplant toppen. Zodra de zaailingen groeien, nijp je de top eruit om de groei van zijscheuten te stimuleren. Laat je peperplanten vier zijtakken ontwikkelen en nijp ook hier de top uit als ze groter worden.
De zaden van een paprika hebben weinig smaak en zijn zelden of nooit van nut voor de structuur van een bereiding. Daarom worden ze meestal verwijderd. De zaden van een hete peper, zoals de chilipeper, bepalen mee hoe 'heet' een bereiding smaakt.
De plantafstand in de rij bedraagt 40 cm, de afstand tussen de rijen bedraagt 80 cm. De kiemblaadjes mogen niet onder de grond terechtkomen bij het uitplanten en de planten moeten worden gesteund. De kluit komt 1 cm boven de grond uit. Na het planten worden de paprikaplanten water gegeven.
Bij tomaten kan je ook nog paprika, meloenen, pepers, en komkommers planten. Wel te verstaan als ze groot genoeg is .
Wanneer een paprika rijper wordt, verandert deze naar geel, oranje en rood. Dit zorgt ervoor dat de smaken veranderen. Groene paprika's worden eerder geoogst en dit merk je aan de bittere en scherpe smaak. Deze bittere smaak is heerlijk in warme gerechten zoals bijvoorbeeld deze groene shakshuka.
Paprika- en peperplanten toppen
Je knijpt of knipt de top eruit. Op deze manier zie je binnen een week in de okseltjes van de bladeren nieuwe scheuten ontstaan. Hierdoor wordt het een vollere plant en krijg je meer bloemen en meer oogst. Paprika's en pepers groeien bij mij in de open lucht en dat gaat prima.