Het ontstaan van emotionele eenzaamheid kan vele oorzaken hebben. De contacten van de persoon kunnen veranderen of verloren gaan door bepaalde omstandigheden waar u zelf weinig invloed op hebt. Dit kan bijvoorbeeld komen door ziekte, overlijden, een echtscheiding of het verliezen van uw werk en inkomen.
Emotionele eenzaamheid Emotionele eenzaamheid is als iemand een sterk gemis ervaart van een intieme relatie, een emotioneel hechte band met een partner of vriend(in) (Emotionele eenzaamheid is als iemand een sterk gemis ervaart van een intieme relatie, een emotioneel hechte band met een partner of vriend(in)) hangt ...
Eenzaamheid kan ervoor zorgen dat mensen zich geïsoleerd en losgekoppeld van anderen voelen. Het is een complexe gemoedstoestand die kan worden veroorzaakt door veranderingen in het leven, mentale gezondheidsproblemen, een laag zelfbeeld en persoonlijkheidstrekken . Eenzaamheid kan ook ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid, waaronder verminderd mentaal welzijn en fysieke problemen.
Emotionele eenzaamheid
Een emotionele, hechte band. Bij psychische klachten ontstaat emotionele eenzaamheid vaak als je je niet begrepen voelt door anderen. Het lukt je dan vaak ook niet om je gevoelens te delen. Maar ook als je vrijgezel bent en wel graag een liefdesrelatie wilt, kan je deze eenzaamheid ervaren.
Ouderen van 85 jaar en ouder voelen zich eenzamer dan ouderen van 75 tot en met 84 jaar. Van de 85-plussers voelt 63% zich eenzaam, bij 74-84 jarigen is dit 52%. Uit deze gegevens blijkt dat onder 85-plussers ongeveer even veel vrouwen als mannen zich eenzaam voelen (respectievelijk 63% en 62%, niet in figuur).
Volwassenen die zich eenzaam voelen hebben een groter risico om een ernstige stemmings-, angst- of middelenstoornis te ontwikkelen dan niet-eenzame volwassenen. Dit is één van de bevindingen uit recent onderzoek van het Trimbos-intituut.
Eenzaamheid is aantoonbaar in de hersenen. Je kunt het meten aan de hersenactiviteit. Op het moment dat iemand voelt er niet bij te horen, buitengesloten te zijn, geen verbinding te hebben met de anderen, is dat te zien. Daarom is het een lichamelijk fenomeen: je kunt het meten in de hersenen.
Dit gevoel ontstaat vaak wanneer je (onbewust) te veel rekening houdt met anderen of situaties buiten jezelf, in plaats van trouw te blijven aan wie jij bent. Misschien heb je de afgelopen tijd veel stress ervaren en ben je vooral bezig geweest met het pleasen van anderen in plaats van voor jezelf te zorgen.
Mensen die niet of nauwelijks met andere volwassenen praten kunnen in een isolement terecht komen waar vooral ruimte is voor piekeren en negatieve gedachten. Zie je de toekomst somber in en zie je geen uitweg meer, neem dan contact op met 113 om te praten met een van onze hulpverleners.
Mensen kunnen fysiek aanwezig zijn, bijvoorbeeld, je hebt misschien een groot gezin of een brede vriendenkring, maar als je emotioneel eenzaam bent, houd je op de een of andere manier toch je emoties tegen . Ondanks de mensen om je heen, kun je het gevoel hebben dat je alles alleen moet aanpakken.
Existentiële, emotionele en sociale eenzaamheid.
De culminatie van de impact van chronische ziekte op mentaal en emotioneel welzijn leidt vaak tot de vierde fase: depressie. Naarmate eenzaamheid aanhoudt en evolueert naar een chronische emotionele staat , kunnen individuen worstelen met depressieve gedachten.
Als je je eenzaam voelt, ben je geneigd om je terug te trekken. Je ontwikkelt steeds meer negatieve gedachten zoals “Ik ben tot last voor anderen” of “Zie je wel, niemand wilt met me omgaan”. Deze negatieve gedachten versterken gevoelens van somberheid. Omgekeerd kan een depressie het gevoel van eenzaamheid versterken.
Moeite om relaties aan te gaan
Slachtoffers van emotionele verwaarlozing en mishandeling hebben meer moeite om veilige, gezonde en liefhebbende relaties met anderen aan te gaan en kampen met een negatiever zelfbeeld. Ze zijn extra gevoelig voor sociale dreiging, uitsluiting en afwijzing.
Veelvoorkomende oorzaken zijn: Heftige gebeurtenissen zoals het verlies van een partner of gezinslid, relatieproblemen, problemen met werk of geldproblemen.Een negatief zelfbeeld kan ook leiden tot verdriet. Je bent dan ontevreden met jezelf of weet niet goed wat je precies wilt nastreven in het leven.
Net als de persoon lang geleden in het wild, kan iemand die zich op de lange termijn eenzaam voelt, deze cortisolreacties ervaren. Eenzame mensen zijn vaak gestrest. Een ander hormoon , oxytocine, lijkt een rol te spelen bij sociale isolatie.
Onder emotionele eenzaamheid verstaat men het gemis van een intieme (levens) partner, iemand met wie de diepste emotionele banden mogelijk zijn.
Eenzaamheid zorgt voor overtollige stresshormonen, wat leidt tot een verhoogde hartslag, verhoogde bloeddruk en bloedsuikerspiegel . Eenzaamheid vermindert ook het aantal antilichamen dat we produceren om infecties te bestrijden en kan ons vatbaarder maken voor kanker.
Alleenstaande ouders vaakst sterk eenzaam
In 2021 zijn, net als in 2019, alleenstaanden (16 procent) en alleenstaande ouders (19 procent) het vaakst sterk eenzaam. Kinderen die bij hun ouders wonen (ongeacht hun leeftijd) voelden zich vaker sterk eenzaam (12 procent, tegen 8 procent in 2019).
Eenzaamheid wordt gedefinieerd als een verontrustend gevoel dat gepaard gaat met de perceptie dat de sociale behoeften van iemand niet worden vervuld door de kwantiteit of vooral de kwaliteit van iemands sociale relaties [2, 4–6].
Als het eenzame gevoel te lang duurt, of zelfs chronisch wordt, kan dat serieuze mentale en fysieke klachten veroorzaken. Het werkt depressies in de hand, verzwakt het immuunsysteem en vergroot de kans op ziektes. Te lang alleen zijn, kan er ook voor zorgen dat iemand ongepast gedrag gaat vertonen, zoals agressie.