De meest voorkomende oorzaak is een osteoporose, ook wel bot ontkalking genoemd. Dit kan ontstaan door ouderdom, hormonen, overgangsklachten en vitamine D gebrek. Ook kan het ontstaat door een ongeluk (trauma) of door een tumor. Een van de klachten die ontstaat bij een inzakkingsfractuur is heftige pijn in de rug.
Wanneer er sprake is van een stabiele inzakkingsfractuur kan de breuk vaak conservatief (zonder operatie) behandeld worden. Door middel van een brace wordt de wervel gestabiliseerd om te voorkomen dat er verdere schade optreedt. In sommige gevallen wordt eerst een aantal dagen bedrust voorgeschreven.
Behandeling van een ingezakte wervel
Pijnstilling is onderdeel van een behandeling aan een ingezakte wervel. Soms meten we u een brace of korset aan tegen de pijn. U draagt dit tussen de zes en twaalf weken. Als de pijn onder controle is, kunt u onder begeleiding van een fysiotherapeut beginnen met bewegen.
Meestal vermindert de pijn binnen enkele weken en verdwijnt in enkele maanden tot een half jaar. Als een wervel eenmaal is ingezakt, blijft dit ook zo. De wervel kan hersteld en verstevigd worden door een operatie.
Door één of meerdere kleine breukjes zakt de wervel in. Het komt het vaakst voor bij mensen met osteoporose (botontkalking), vrouwen van boven de 50, die in de menopauze zijn, of iedereen boven de 60 die verzwakte botten zou kunnen hebben.
Bij een inzakkingsfractuur ontstaat er ernstige pijn in de rug. Bewegen kan de pijn enorm doen toenemen en vaak ontstaat er een ander looppatroon waarbij er een voorover gebogen houding ontstaat. Een inzakkingsfractuur kan gepaard gaan met een beschadiging van het ruggenmerg.
Oorzaken. Osteoporose heeft doorgaans geen aanwijsbare oorzaak (primaire osteoporose). Soms is die er wel, zoals een ziekte, bijvoorbeeld bepaalde darm en schildklier/bijschildklier aandoeningen.
Naast de breuken hebben osteoporosepatiënten vaak last van rugklachten. Ruggenwervels bestaan voor een groot deel uit dat sponsachtige bot en als door osteoporose de steunfunctie van de rug is ondermijnd, is er een verhoogd risico dat de patiënt ingezakte ruggenwervels krijgt. Dat kan erg pijnlijk zijn.
Bisfosfonaten zijn medicijnen die botontkalking remmen. Ze maken de kans kleiner om een bot te breken kleiner. Ze kunnen botontkalking niet genezen. Voorbeelden van deze medicijnen zijn alendroninezuur en risedroninezuur.
U krijgt pijn en door de breuk kan uw lichaamshouding veranderen of het bot gaat anders staan. De rugwervels zakken langzaam in als gevolg van verminderde botsterkte door osteoporose. Dit geeft vooral pijn bij het opstaan en bij beweging. Patiënten kunnen hierdoor ook een voorovergebogen houding krijgen.
Revalidatie. Het is van belang dat de gebroken wervel de gelegenheid krijgt te herstellen. De revalidatieperiode is zes tot twaalf weken.
Door osteoporose kan uw lichaamshouding veranderen. U wordt kleiner en krommer wanneer uw wervels inzakken. Dit kan pijnlijk zijn en chronische rugpijn of ademhalingsproblemen geven. U krijgt last van evenwichtsverlies, omdat uw lichaamshouding verandert.
Een osteoporotische wervelfractuur wordt ook wel wervelinzakking of compressiefractuur genoemd en is een breuk van de wervel waarbij het wervellichaam als het ware wordt samengedrukt. De inzakking kan het gevolg zijn van een val of spontaan bij mensen met botontkalking (Osteoporose).
Om je rug gezond te houden of te krijgen, moet je dus vooral twee dingen doen: de spieren trainen en zorgen dat de tussenwervelschijven weer dikker kunnen worden. Als de spieren die vlak rondom je ruggengraat liggen sterker en beter getraind zijn, zullen ze de wervels beter bij elkaar en op hun plaats houden.
Bij osteoporose worden uw botten zwak waardoor deze sneller kunnen breken. Ook in uw rug kunnen uw botten zwakker worden waardoor een rugwervelbreuk ontstaat, dit noemen we ook wel een wervelinzakking. Het inzakken van rugwervels kan heel langzaam gaan, waardoor u nauwelijks last heeft van rugpijn.
Voedings middelen of gewoonten die een negatieve invloed hebben op botontkalking. Teveel (dierlijke) eiwitten. Des te meer dierlijke eiwitten, des te hoger de uitscheiding van calcium. Iemand die veel dierlijke eiwitten eet heeft dus een veel hogere calciumbehoefte.
Stop met roken en drink minder alcohol
Het verhoogt de snelheid waarmee u botmassa verliest, waardoor u eerder osteoporose krijgt. Veel alcohol drinken kan het vermogen van het lichaam om normale, gezonde botten te behouden, beïnvloeden. Dit is het moment om te stoppen met roken en minder alcohol te drinken.
Voor calcium volstaat het om 500 mg tot 1g per dag in te nemen. Hogere dosissen kunnen obstipatie veroorzaken. Aangezien de afbraak van het bot 's nachts het grootst is, kun je dit het beste 's avonds innemen.
Sporten waarbij je je eigen gewicht draagt en die dus je botten belasten, zijn zeer goed voor mensen met osteoporose; denk hierbij aan wandelen, fietsen, tennissen of tuinieren. Ook het trainen van conditie en spierkracht is bevorderlijk voor de lenigheid en de behendigheid.
Osteonecrose ontstaat doordat er (tijdelijk) weinig of geen bloed kan gaan naar het bot van de kaak. Het bot van de kaak sterft dan af. Dit kan zorgen voor het verlies van tanden en het verlies van botweefsel in de kaak.
te weinig calcium in de voeding; te weinig zonlicht (gebrek aan vitamine D); roken; gebruik van alcohol of te veel cafeïne.
Bij patiënten met osteoporose wordt een hoeveelheid van 800 IE vitamine D per dag aanbevolen. Dit komt overeen met 20 microgram. Vitamine D is een essentiële voedingsstof die nodig is voor de opname van calcium en voor gezonde botten.
Osteoporose (botontkalking) is een vorm van reuma waarbij uw botten brozer worden waardoor ze makkelijker breken. De Sint Maartenskliniek heeft veel expertise in de behandeling van reumatische aandoeningen zoals osteoporose en baseert zich hierbij op recent wetenschappelijk onderzoek.
Na het 45e levensjaar wordt er meer bot afgebroken dan er wordt aangemaakt. Bij het ouder worden is het dus normaal dat er meer bot wordt afgebroken en de botten brozer worden. Als er bovenmatige botafbraak plaatsvindt, is er sprake van osteoporose.