Het is onduidelijk hoe de eetstoornis ARFID precies ontstaat. Wel weten we dat opvoeding en persoonlijke eigenschappen er invloed op hebben. Het kan ook komen door (traumatische) ervaringen. Bijvoorbeeld als je je een keer heel erg verslikt hebt.
Heb je de diagnose ARFID en besluit je in behandeling te gaan dan kijkt je behandelaar naar alle achterliggende oorzaken van het ontstaan van je voedingsstoornis. Aan de hand daarvan wordt een behandeling op maat voor je samengesteld. PsyQ is gespecialiseerd in het behandelen van eetstoornissen en voedingsstoornissen.
Hoewel de prevalentie van ARFID nog niet helemaal duidelijk is, wordt geschat dat 1 à 2 procent van de volwassenen hier last van heeft. Een verschil tussen anorexia nervosa (AN) en ARFID is dat je bij ARFID geen ondergewicht hoeft te hebben om dit te kunnen diagnosticeren.
Niet kunnen of durven eten
Ook kan deze eetstoornis samengaan met autisme. Gedragstherapie is de belangrijkste behandeling. Specifiek onderzoek in Nederland over het aantal mensen met arfid is nog nooit gedaan. Naar schatting zou het gaan om 150.000 kinderen en 130.000 volwassenen.
De ziektes duren gemiddeld 6-7 jaar, met een spreiding van een half jaar tot een tiental jaren. De weg naar genezing is vaak lang. Veelal (maar niet altijd!) beginnen eetstoornissen met een dieet.
Fabel: van een eetstoornis kun je niet herstellen
Een ander zeer groot misverstand is de hardnekkige en destructieve fabel dat je van een eetstoornis zoals anorexia nervosa, boulimia nervosa, eetbuistoornis (Binge Eating Disorder) of OSFED (NAO) niet kunt genezen. Genezen van een eetstoornis is wel degelijk mogelijk.
Bij de eetstoornis ARFID wil of durf je bepaald voedsel niet te eten en/of eet je te weinig. Je kunt een overgevoelige mond hebben en bang zijn om te stikken. Gedragstherapie is de belangrijkste behandeling. Als je bijvoorbeeld geen oranje eten durft te eten, dan ga je dit juist proberen.
Het grote verschil met andere eetstoornissen is dat Arfid niet draait om gewicht of uiterlijk. Het gaat puur en alleen om het voedsel. Zo kan het zijn dat iemand alleen nog maar 'beige en krokant' voedsel binnenkrijgt, waardoor iemand alleen nog maar patat, kipnuggets en kroketten eet.
De afkorting ARFID staat voor Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder.
Een eetstoornis is een psychische aandoening die wordt gekenmerkt door verstoord eetgedrag. Sommige mensen met een eetstoornis eten te weinig, anderen juist teveel en weer anderen wisselen perioden van eetbuien af met perioden van (streng) lijnen.
Selectieve eetstoornis
Kinderen of jongeren met een selectieve stoornis eten slechts een beperkt aantal voedingswaren en weigeren halsstarrig om niet-gekend voedsel uit te proberen. Dit kan jaren aanwezig zijn, zonder dat er een gestoorde gedachtegang rond gewicht en lichaamsbeeld aanwezig is.
Negatieve ervaringen, een negatief zelfbeeld, opvoeding en cultuur kunnen ook een rol spelen in het ontstaan van een eetbuistoornis. De eetbuien kunnen een gevolg zijn van periodes te weinig eten, daarnaast komen de eetbuien vaak voor bij verschillende gevoelens zoals eenzaamheid en verveling.
Voel je de drang om dagelijks niet-eetbare dingen te consumeren, zoals bijvoorbeeld aarde, haar, steentjes en munten? Dan heb je wellicht de eetstoornis pica. Ook het eten van grote hoeveelheden rauw en onbewerkt voedsel wordt gezien als pica.
Vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis
Bij restrictief eetgedrag eet het kind weliswaar gevarieerder, maar veel te weinig. Vaak komt dit door een gebrek aan interesse of plezier in het eten. Deze voedselinnamestoornis leidt in veel gevallen tot lichamelijke en psychische klachten, zegt dr.
anorexia nervosa. boulimia nervosa. eetbuistoornis (BED) eetstoornis Niet Anders Omschreven (NAO)
Eetstoornissen komen in alle lagen van de bevolking voor, bij vrouwen en mannen, bij jonge mensen en volwassenen. Ze komen echter het meest voor bij jonge vrouwen. Niet van alle eetstoornissen zijn voldoende gegevens bekend, maar naar schatting lijden in Nederland jaarlijks ongeveer 200.000 mensen aan een eetstoornis.
Symptomen eetstoornis
Eetbuien hebben. Niet meer kunnen stoppen met eten. Niet meer samen kunnen eten. Ontlopen van eetafspraken e.d. om niet in de verleiding te komen.
Infantiele anorexia wordt gedefinieerd als kinderen die langdurig zonder duidelijke oorzaak een adequate hoeveelheid voeding weigeren, waardoor een groeiachterstand ontstaat.
Bij boulimia heb je heftige eetbuien. Na een eetbui doe je iets om niet aan te komen, bijvoorbeeld laxeermiddelen gebruiken, braken, intensief sporten of lijnen. Boulimia is een ernstige ziekte.
Iemand met een eetstoornis praat hier vaak niet gemakkelijk over. Hij of zij zal het probleem verbergen en ontkennen. Niet alleen tegenover de omgeving, maar ook tegenover zichzelf. Onthoud dat iemand met een eetstoornis vaak onwaarheden vertelt over het eetgedrag.
Een eetprobleem is niet hetzelfde als een eetstoornis. Het grootste verschil is dat een eetstoornis je hele leven en functioneren negatief beïnvloedt en in de weg staat, terwijl dit bij een eetprobleem niet het geval is. Bij iemand met een eetprobleem gaat veel aandacht uit naar eten of vermijden van eten.
Door ondergewicht of ernstige tekorten in de voedingsstoffeninname kan een depressie optreden, waarvan lichamelijk reacties het gevolg kunnen zijn zoals; vermoeidheid, concentratiezwakte, slaapproblemen en dagschommelingen in stemming; Tanden kunnen aangetast raken door maagzuur als gevolg van veelvuldig braken.