Reageer juist positief, en geef aandacht als je kind zich goed gedraagt. Bedenk ook waarom je kind iets zo graag wil en waarom jij het niet wilt. Als het echt belangrijk voor je is, blijf dan resoluut en leidt het kind bijvoorbeeld af terwijl je op een luchtige toon zegt 'We gaan wat anders doen...'.
Je kunt je baby een paar minuutjes laten huilen, in de hoop dat de baby zichzelf in slaap 'jengelt', maar als de baby na een paar minuten nog niet slaapt, ga dan naar je baby toe om hem te troosten.
Geef niet toe. Als kinderen gaan jammeren geef dan niet toe. Als ze eenmaal merken dat je toegeeft aan hun gedrag zullen ze er ook niet mee stoppen. Laat ze maar even doorjammeren totdat ze vanzelf merken dat je niet gaat toegeven hoe moeilijk dat soms ook is.
Baby's huilen de eerste drie maanden van hun leven het meest. De eerste 6 weken gemiddeld 2 tot 2,5 uur per dag. Daarna neemt het aantal uren dat baby's per dag huilen weer af. Rond de 3 maanden is de huiltijd weer 1 tot 1,5 uur per dag.
Door rustig te blijven geef je je kind de ruimte om boos te zijn. Heb veel geduld. Bedenk elke keer dat een kind zijn boosheid en emoties uit bij jou waar hij zich veilig genoeg voelt om zijn emoties te tonen. Omdat je tijdens een echte woedebui geen contact met je kind krijgt, laat je hem het beste uitrazen.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom jouw peuter huilt. Hij kan gevallen zijn en huilen van de pijn of van de schrik, hij krijgt zijn zin niet, vindt zijn eten niet lekker, wil niet slapen, is overprikkeld, snapt de wereld om hem heen niet, wil grote mensen dingen doen of huilt simpelweg omdat hij een peuter is.
Dagelijks schreeuwen tegen je kind levert volgens onderzoekers namelijk angstige kinderen op, die bovendien vaak gaan liegen. "Het gevolg van een schreeuwen is dat kinderen alles gaan doen voor de goedkeuring van de ouder, om te checken of je nog wel van ze houdt."
Cry-it-out methode: vrij vertaald als 'je baby laten uitwenen'. Dit is de snelste methode om je baby te laten stoppen met huilen. Het is wel de meest controversiële methode en je hebt er een sterk hart voor nodig. Je laat je kindje huilen tot het stopt en gaat slapen, hoe lang het ook duurt.
Zorg voor een rustige omgeving en laat hem niet naar beeldschermen kijken vlak voor bedtijd. Misschien wil je peuter nog even spelen, of kan je hem een boekje voorlezen. Zeg op tijd dat het bijna bedtijd is, zodat je peuter weet dat het einde van de dag eraan komt.
Al vanaf 6 maanden kan je baby de eerste tekenen van verlatingsangst en eenkennigheid laten zien. Sommige baby's laten het al wat eerder zien. Je kindje heeft er vaak het meest last van als hij tussen de 8 en 18 maanden is. Meestal zijn de ergste klachten verdwenen als je kind 3 jaar is.
Je kind is op deze leeftijd sterk op jou, de volwassene gericht en zoekt op verschillende manieren contact. Hij ontdekt dat hij een mening kan hebben en uit dat in dit geval door te schreeuwen. Daarmee laat hij merken dat hij het ergens niet mee eens is en/of aandacht wil.
Driftbuien tussen anderhalf en vier jaar zijn normaal
Dit is normaal. Peuters kunnen nog niet goed met hun emoties omgaan en hebben daarom jou als ouder nodig om hen hierbij te helpen. Vanaf drie jaar worden driftbuien langzaam minder en rond het vijfde jaar zijn de driftbuien vaak zo goed als verdwenen.
Je kan scheidings- of verlatingsangst verminderen door niet fysiek aanwezig te zijn in dezelfde kamer van je baby, maar wel in de kamer ernaast wat geluid te maken. Zing bijvoorbeeld een liedje of rommel wat in de kasten. Zo beseft je kleintje dat je wel nog in de buurt bent, ook al kan het je niet zien.
Je kind wordt naarmate hij ouder wordt steeds anders genoemd, voor jou blijft het altijd je kleine baby. Na de eerste verjaardag veranderde je baby in een dreumes. Wanneer je kind twee kaarsjes uitblaast is hij officieel een peuter. De peutertijd duurt vanaf het tweede tot het vierde jaar van je kind.
Vanwege het gedrag van je peuter in deze fase wordt deze periode nogal eens de 'peuterpuberteit' genoemd. Je peuter is bezig met de ontwikkeling van zijn eigen persoonlijkheid. Hij is vaak dwars en koppig, maar kan ook ontzettend veel plezier hebben, of onzeker zijn. Hij valt van de ene emotie in de andere.
Driftbuien, niet luisteren en ontzettend eigenwijs zijn, dat is wel zo'n beetje mijn eigen samenvatting van de gevreesde terrible two-fase. Deze fase, waarin kinderen van de rond de twee jaar hun afhankelijkheid opzoeken, kan behoorlijk pittig zijn. Hoe je 'm overleeft? Geduld en begrip schijnen de codewoorden te zijn.
Zo kalmeer jij je kind
Echt luisteren doe je door de gevoelens van je kind te verwoorden. Met andere woorden te benoemen wat je kind echt wilt of vindt. De manier waarop je dat doet is misschien nog wel belangrijker dan de woorden zelf. Als we echt begaan zijn dan komen de woorden echt over.
Het idee is dat je de baby oppakt en zijn armpjes rond de borst vouwt. Vervolgens moet je de armpjes zacht tegen de borst drukken terwijl je de kin ondersteunt. Met je ander hand kan je de baby ondersteunen. Ten slotte houd je de baby in een hoek van 45 graden en wieg je de baby langzaam heen en weer.
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Schreeuwen is een teken van frustratie; frustratie is een teken van goed ouderschap. Immers, een goede ouder heeft verwachtingen en hoop rondom het gedrag van haar kinderen. Als dat niet uitkomt, raakt ze gefrustreerd. Als ze gefrustreerd is, ligt het gevaar van stemverhoging (lees: schreeuwen) op de loer.