Een mannetjeshert wordt gewoon een hert genoemd. Alleen bij reeën noem je het mannetje een bok en een vrouwtje een geit. Het vrouwtje heet bij damherten en edelherten een hinde. De jonge hertjes noem je kalfjes, net als bij koeien.
Kenmerken van de ree
Een ree is evenhoevig, onder beide middelste twee tenen zit een hoefje. Verder krijgt het mannetje, de reebok, ieder jaar tussen oktober en januari een gewei. Het gewei is rond de 25 centimeter lang en bestaat meestal uit twee tot drie vertakkingen. Het vrouwtje wordt een reegeit genoemd.
Het mannelijk edelhert wordt bok of hert genoemd en het vrouwelijke edelhert een hinde. De jongen zijn kalveren en de jaarlingbokken worden spitsers genoemd naar de vorm van het gewei. De kleur van de edelherten is 's zomers roodbruin en 's winters meer grijsbruin.
Ree en edelhert leven sinds mensenheugenis in de Lage Landen, maar het damhert kennen wij dankzij de Romeinen, die dit vaak gevlekte dier damma noemden en overal meebrachten.
Verschil tussen edelhert, damhert en ree
Edelherten zijn sowieso de grootste van de drie, met een schofthoogte van zo'n 140 cm, tegenover 110 cm voor een damhert en 90 cm voor een ree. De vrouwtjesherten, hindes bij edel- en damherten en geiten bij de reeën, hebben geen gewei en worden daarom ook wel kaalwild genoemd.
Alleen bij reeën noem je het mannetje een bok en een vrouwtje een geit. Het vrouwtje heet bij damherten en edelherten een hinde. De jonge hertjes noem je kalfjes, net als bij koeien. Ze worden met witte stippels geboren en drinken melk bij hun moeder.
Een mannetje bij de hertenfamilie heet hert of bok (ree), een vrouwtje hinde of geit (ree).
Een hert doden met een geweerschot
Het dier moet met een kopschot gedood worden. Een bladschot (een schot tussen de schouderbladen, richting het hart of longen) mag alleen in noodsituaties waarbij dier en/of mens ernstig gevaar lopen, bijvoorbeeld bij een ongeval op de openbare weg.
De meeste dieren met een gewei zijn familie van de herten, zoals damherten, reeën, edelherten, elanden en rendieren. In het Nationaal park Zuid Kennemerland komen veel damherten en reeën voor. Vaak hebben alleen de mannetjes een gewei.
In Nederland heeft het edelhert geen natuurlijke vijanden, in andere landen zijn dat wolven en bruine beren. Andere bedreigingen zijn wegen, rasters en de jacht.
Ree: Ree behoort tot het meest edele wild met het zuiverste en sappigste vlees. Het vlees is fijn vezelig en heeft een superfijne smaak. Verwar een ree niet met een hert. Reeën worden gemiddeld 70 tot 100 cm groot, herten worden minstens twee keer zo groot.
de mannetjes hebben een schofthoogte van 105 tot 125 cm, vrouwtjes zijn veel kleiner en meten slechts 90 tot 110 cm. de vacht is roodbruin met een roomkleurige buik en 'spiegel' op het achterwerk. 's winters kleurt de vacht grijsbruin.
Mannetjes (bokken) kunnen iets groter en zwaarder worden dan vrouwtjes (hindes). De muntjak is het kleinste hert van Europa. Het dier heeft een varkensachtige aanblik door de korte poten, het in verhouding stevige lijf en de vaak gekromde rug.
Een vrouwelijke geit heet een geit of een sik. Het mannetje van de geit heet een bok. Een jong geitje heet een lam.
Het mannetje van de geit is een bok. Een jong geitje is een lam. Een gecastreerde bok is een hamel. Soms wordt een vrouwelijke geit geboren met mannelijke geslachtskenmerken.
Een hinde is wat kleiner en heeft geen gewei maar ze is wel slank en elegant. Een jong hert heet een kalfje. Herten hebben een staart en vier poten met hoeven.
Bij edelherten hebben alleen de herten een gewei, de hindes niet. Herten worden dan ook wel aangeduid als geweidragers en hinden als kaalwild. Bij het herttenkalf begint rond de 8 maanden op de kop twee bulten, het begin van de rozenstokken, zichtbaar te worden zichtbaar te worden.
De giraf wordt al met hoorns geboren. Ze liggen plat. Na de geboorte richten ze zich op. Hoorns van holhoornigen komen bij beide geslachten of alleen het mannetje voor en ontstaan pas na de geboorte.
Kleine waarschuwing vooraf: dierenliefhebbers gaan deze cijfers niet leuk vinden. De meest geslachte dieren in Nederland zijn varkens, runderen (inclusief kalveren) en vleeskuikens. Volgens het CBS gingen in 2018 15 miljoen varkens, 2,2 miljoen runderen en 605 miljoen vleeskuikens naar de slachtbank.
Herten zijn kuddedieren, hou ze daarom altijd in groepen van minimaal vier dieren. Een hert alleen voelt zich onveilig en vereenzaamt. Het beste hou je de mannelijke en vrouwelijke herten gescheiden, want dieren in een groep met slechts één geslacht zijn meestal verdraagzaam tegenover elkaar.
Hertje: Vrouwelijk studentenschoon. HJ: Huisjongste. Niet per definitie de jongste bewoner van een huis, maar de student die als laatste in een huis is komen wonen. Hoerendiesel*: Witte wijn.
Bij schapen wordt het mannetje een ram genoemd, het vrouwtje een ooi en het jong een lam. Ooien hebben onder hun buik, bij de achterpoten een uier waarin melk voor de lammetjes zit.
Een mannetjes ree heet bok, een vrouwtje geit, een jong een reekalf en een groep een sprong. Gemeenschappelijke kenmerken van herten zijn dat de mannetjesdieren (behalve rendieren) een gewei dragen dat jaarlijks wordt afgeworpen en opnieuw en groter aangroeit. Ook zijn het herkauwers.
Mannetjesdieren worden soms anders genoemd dan vrouwtjesdieren. Een stier, hengst en beer zijn namen voor resp. een mannetjes rund, een mannetjes paard en een mannetjes varken.