7 witte: De noten A, B, C, D, E, F, G. 5 zwarte: Deze zitten tussen de witte toetsen in en zijn een halve toon, ook wel kruizen en mollen genoemd.
De toetsen van een piano liggen op alfabetische volgorde en bestaan uit de letters A, B, C, D, E F, G. Alle witten toetsen van C tot C vormen samen de majeur toonladder C. Bijgaand een handig overzicht met de namen van de witte toetsen en hun plaats op de notenbalk.
De zwarte toetsen zijn de halve stapjes tussen de tonen. Deze heten kruizen of mollen. Zo komt het dat elk octaaf bestaat uit 7 witte toetsen en 5 zwarte.
We gebruiken de eerste 7 letters van het alfabet om de muzieknoten een naam te geven: A, B, C, D, E, F en G. Als je die op een piano speelt, gebruik je de witte toetsen, en die noemen we de stamtonen. In het rijtje A B C D E F G klinkt A het laagst, en G het hoogst.
Bij een mol b wordt de noot een halve toon verlaagd. Er komt dan ES achter de naam van de noot te staan. B wordt Bes, D wordt Des, C wordt Ces enz.
De witte toetsen heten A, B, C, D, E, F en G. Hieronder zie je de witte toetsen met hun bijbehorende namen. De zeven witte toetsen met namen A, B, C, D, E, F en G. De middelste C van het toetsenbord heet de centrale C.
Zo zijn bijvoorbeeld een Gis (G#) en een As (Ab) noten die hetzelfde klinken, maar anders geschreven worden, en zijn dus enharmonisch equivalent. Andere voorbeelden van enharmonisch gelijke noten zijn: Aïs (A#) en Bes (Bb)
Waarom heeft een piano 88 toetsen
Het aantal pianotoetsen van 88 is op te delen in 7 octaven. Hierdoor heb je voldoende bereik als pianist en is er extra ruimte voor variatie en dynamiek.
Een muzieknoot noteer je op de lijnen (dan loopt de lijn door de noot heen) of tussen de lijnen van de notenbalk. Deze komen overeen met de witte toetsen van de piano. Hoe hoger de noot klinkt, hoe hoger deze op de notenbalk staat. Hoe lager de noot klinkt, hoe lager op de notenbalk.
Si, de zevende muzieknoot in de toonladder. Système International (SI) (internationaal systeem van eenheden) solfège (in de muziek)
De C staat links van elke set van twee zwarte toetsen. Er zijn 8 C's op een piano met 88 toetsen, 6 C's op een piano met 76 toetsen, 6 C's op een toetsenbord met 61 toetsen en 5 C's op een toetsenbord met 49 toetsen.
Een echte piano heeft in totaal 88 toetsen, 52 van deze toetsen zijn wit en 36 toetsen zijn zwart. Een keyboard met 88 toetsen is qua toetsconfiguratie identiek aan het toetsenbord (klavier) van een piano hierdoor wordt een keyboard met 88 toetsen ook wel een digitale piano genoemd.
Als je piano wilt leren spelen betekent dat je er regelmatig tijd in moet stoppen. Het liefst moet je elke dag kunnen spelen. Het meest gebruikelijk voor beginnende leerlingen is om dagelijks 20 minuten tot een half uur te oefenen en om wekelijks een half uur les te nemen.
De F (ook wel fa genoemd) is een toon die een halve toonsafstand hoger ligt dan de E en een hele toonsafstand lager dan de G. Als de toon zich in een laag octaaf bevindt, wordt de naam in het Nederlands met een hoofdletter geschreven (F), in een hoger octaaf schrijft men f, al dan niet met toegevoegd teken.
Waarom heeft een piano 88 toetsen? 88 toetsen bestaan uit 7 octaven plus A, Bb, B, C. Deze extra vier toetsen zijn aangebracht ter vermindering van resonantie van de overige toetsen. Tegenwoordig hebben piano's 52 witte en 36 zwarte toetsen.
De langste notenduur die in onze tijd in het algemeen gebruikt wordt is de hele noot. Vaak wordt daar een waarde van vier tellen aan toegekend als de teleenheid de kwartnoot is. In vroeger eeuwen hebben nog langere notenwaarden dan de hele noot bestaan. Een oude naam voor de hele noot is de semibrevis.
Je kunt rekenen op zo'n €950 – €1450 per jaar en €20 tot €30 per les. Dit klinkt laag, maar dat is dus maar voor een half uur. Wil je langer les of vaker les, dan betaal je automatisch meer.
De F-sleutel wordt gebruikt voor lage tonen. De twee puntjes geven aan waar de noot F ligt, namelijk op de lijn tussen de twee puntjes. Zie je dat de noot op de tweede lijn van de notenbalk nu een B wordt? Bij de G-sleutel was dit de G.
Een gemiddelde piano weegt tussen de 200 – 300 kilo. Een gemiddelde vleugel zit tussen de 350 en 550 kilo. Het is met zulke gewichten haast onmogelijk om de verhuizing op een goede manier zelf uit te voeren.
Een pianokwintet is een muziekensemble, bestaande uit vier strijkers en een piano. De meest gebruikelijke bezetting is: piano, twee violen, altviool en cello. Ook de kamermuziek die voor deze bezetting wordt geschreven, wordt pianokwintet genoemd.
Er zijn digitale piano's in alle prijsklassen, beginnend met compacte piano's vanaf €300 en home piano's vanaf ongeveer €500, met als uiterste de digitale vleugels tot €17.000. Overigens gaat het bij zo'n digitale vleugel om het vlaggenschip van Yamaha en is doorgaans de prijs van een home piano's maximaal €5000.
C-majeur, C grote terts of C-groot (afkorting: C) is de majeur toonsoort met als grondtoon c. C-majeur is tevens de naam van het akkoord op de eerste trap van de C-toonaard.
In een akkoordenschema wordt het A mineur akkoord met Am aangegeven. Het Am akkoord heeft dezelfde grondtoon als het A majeur akkoord, maar heeft een veel droeviger ondertoon. Dit komt door het verzetten van een van de tonen, die normaal een terts is (de toonafstand tussen een toon en de daaropvolgende derde toon).
Je kunt mineur akkoorden zowel bij open akkoorden als bij de barré akkoorden vormen. Een ezelsbruggetje: Een mineur akkoord klinkt droevig/melodramatisch. Een majeur akkoord klinkt vrolijk/opgewekt.