Snipper karton of oude kranten, groenteafval, wat tuinaarde en weer karton en vervolgens maak je de hele boel met water nat. Pas na twee weken is dit mengsel genoeg aan het rotten dat je wormen erin kunnen, nog even geduld dus.
Breng een laag van 5 cm aan bestaande uit stro, loofhoutsnippers of fijne, dorre in stukken gesneden stengels van planten. Daarboven komt een laag halfverteerde compost met een paar honderd compostwormen van een goed werkend compostvat of compostbak. Hierop leg je een laag van 5 cm vers keukenafval.
Regenwormen leven van dat wat ze op en in de grond vinden: dode en rottende plantenresten, bladeren en soms uitwerpselen van andere dieren. Ze trekken het voedsel hun gangen in waar ze het verder verteren.
De makkelijkste manier om de wormen uit de compost weg te krijgen is de volgende: Zet de bak met rijpe compost (de bak die je wilt oogsten) bovenop de wormentoren. Zet er een felle lamp op of zorg dat je wormenbak een tijdje in de zon staat. Friemel voorzichtig door de bovenste laag compost.
Waarom kruipen wormen uit wormenbak? Wormen kruipen uit de wormenbak omdat ze nog niet gewent zijn aan hun nieuwe huis of omdat de leefomgeving niet gezond is voor de worm. Het eerste lost zich vanzelf op. Soms moeten compostwormen, net als puppy's, even wennen aan hun nieuwe huis.
Vlees, vis, zuivel: Gaan te snel rotten voordat de wormen de kans hebben om het te eten. Dit afval trekt ook vliegen en maden aan in je wormenbak. Bovendien heeft het effect op de pH waarde en kan het te zuur worden.
De wormen kunnen op vele verschillende manieren springen. Je moet ze allemaal leren om over deze obstakels te komen! Springen: Als je één keer op Sprong1 drukt, springt de worm vooruit. Terug springen: Als je twee keer snel achter elkaar op Sprong1 drukt, springt de worm naar achteren.
Maar er is ook een dier dat zo'n sadistisch experiment wél overleeft, wil het verhaal: de regenworm. Sterker nog: als je die doormidden knipt, hakt of trekt, zullen beide helften uitgroeien tot 2 levensvatbare ongewervelden.
De regenworm kan wel tot enkele jaren leven en wel tot dertig centimeter lang te worden, maar de meeste wormen halen dit niet. In gevangenschap kan het voorkomen dat de worm wel een leeftijd van zes jaar halen.
Meerdere eitjes, één wormpje
Na enkele weken tot maanden komen hieruit de nieuwe wormpjes, die nog enkele weken nodig hebben om volgroeid te raken. Hoewel de cocon meerdere levensvatbare eieren bevat, kruipt uit de meeste cocons slechts één jonge worm.
De mix wormen zijn in verschillende verpakkingseenheden te verkrijgen. Van 30-40 stuks tot aan 1 kilo.
Het voordeel van een wormenbak met verschillende lagen is dat de compost gemakkelijk geoogst kan worden zonder de wormen te verstoren. Het is niet nodig om compost, afval en wormen van elkaar te scheiden.
Hoe kleiner het afval gesneden is, hoe sneller de wormen het zullen composteren. Voeg nieuw afval altijd toe in de bovenste bak. Wormen composteren 3-5 keer hun eigen gewicht per week. Dus een halve kilo wormen eten ongeveer 2 kilo afval per week.
Onder de 4 graden gaan de wormen in een soort winterslaap. Ze zullen niet direct dood gaan. Bij langdurig strenge vorst kunnen ze sterven.
De uiteindelijk conclusie is dan ook dat ongewervelden, vanwege hun zeer eenvoudige zenuwstelsel, hoogstwaarschijnlijk geen pijn kunnen ervaren. Er kan dus ook geen schade optreden aan hun welzijn.
Daarvoor is een partner nodig. Als twee wormen willen gaan paren gaan ze naast elkaar liggen, standje 69. Hun lijven scheiden dan slijm af dat uitgroeit tot een slijmkoker die hun lichamen omhult. Nu kan het zaad van de geslachtsopening van de ene worm naar de zaadzakjes van de andere vloeien.
Een goed werkende wormenbak ruikt naar verse bosgrond, met misschien een vleugje koffie of banaan, net wat je als laatste aan je wormen gevoerd hebt. Compostwormen eten je afval op zodra het begint te rotten. Vòòrdat de bacteriën die de stank van rottend fruit veroorzaken zich kunnen ontwikkelen.
Wormen leven en werken het liefst in het duister. Tot aan het grondwater is hun werkterrein. Gangen tot een diepte van wel twee meter zijn geen uitzondering. Het meeste voedsel is in de bovenlaag van de bodem te vinden, dus daar houden ze zich ook het meeste op.
Door te stampen veroorzaak je trillingen in de grond. Regenwormen zijn daar erg gevoelig voor. Zodra ze de trillingen voelen, kruipen ze omhoog. Het is niet zeker waarom de wormen naar de oppervlakte komen.
Hij heeft dan wel veel harten, maar tanden hebben ze niet. Hij eet zijn voedsel met zand en al, waardoor het voedsel door het zand in zijn maag vermalen wordt. Het zand poept hij weer uit. We praten nu wel over een 'hij', maar een regenworm is zowel een man als vrouw!
Boven de grond zul je wormen niet vaak zien. Ze komen in de nacht naar boven of als het regent. In de zon zouden ze anders door hun dunne huid snel uitdrogen. En tijdens regenbuien zouden ze onder de grond kunnen verdrinken.
Je kan gewoon een put(je) graven die je afdekt, dus niet de bak letterlijk in de grond te plaatsen, alhowel dit ook een mogelijkheid is als je de bodem zou verwijderen. Deze zal wormen aantrekken als je wat geduld hebt of je kan er zelf een handvol in zetten.
Net als slakken zijn regenwormen hermafroditisch, dat wil zeggen dat ze zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen hebben. Ze kunnen zichzelf niet bevruchten, maar hebben daar een partner voor nodig, een andere worm van dezelfde soort dus.