Ablatie is een behandeling bij hartritmestoornissen. De arts blokkeert de elektrische prikkels in het hart die het ritme verstoren. Ableren gebeurt via een katheterisatie of (kijk)operatie.
In de jaren 60 werd het mogelijk om het hartritme te herstellen door cardioversie. Dit is een behandeling om tijdelijk van de ritmestoornis af te komen. Sinds de jaren 80 is ablatie mogelijk. Deze behandeling helpt veel hartpatiënten blijvend van hun ritmestoornis af.
Atriumfibrilleren gaat in meer dan de helft van de gevallen vanzelf over, vaak binnen twee dagen. Bij een derde van de mensen duurt atriumfibrilleren langer dan twee dagen of komt het steeds terug. Het bloed in het hart kan daardoor wat trager gaan stromen. Er is dan een kleine kans dat er bloedstolsels ontstaan.
digoxine. Digoxine behoort tot de groep geneesmiddelen die hartglycosiden worden genoemd. Digoxine verbetert de pompkracht van het hart en zorgt voor een regelmatige rustige hartslag. Artsen schrijven het voor bij hartfalen en hartritmestoornissen.
Als je hartkloppingen hebt, haal je vaak veel te snel adem. Om controle te krijgen over die ademhaling is het goed ademhalingsoefeningen te doen. Zoek bijvoorbeeld een rustig plekje om controle te krijgen over je ademhaling en tot rust te komen. Probeer door je buik te ademen.
Het maakt voor uw levensverwachting niet uit of uw hartritme vooral door het normale sinusritme of door boezemfibrilleren wordt bepaald. De bovengenoemde behandelingen hebben als doel uw kwaliteit van leven te verbeteren, door uw hartklachten te verminderen.
Bij een te snel hartritme loopt uw hartslag in rust op tot meer dan 100 slagen per minuut. Het hart kan dan soms niet meer voldoende bloed rondpompen. Daardoor krijgen de organen, zoals hersenen, nieren, lever en de hartspier zelf te weinig zuurstof. Medische hulp is dan noodzakelijk.
Oorzaken. Er zijn verschillende oorzaken voor hartritmestoornissen. Ze kunnen ontstaan door ouderdom, een hoge bloeddruk, een andere hartziekte, een operatie of door het eten of drinken van bepaalde producten. Soms kan de arts geen directe oorzaak vinden.
Hevige of langdurige stress is een risicofactor voor hart- en vaatproblemen, zoals slagaderverkalking, hoge bloeddruk, vaatkramp, hartinfarct en hartritmestoornissen.
Normaal slaat je hart in een regelmatig tempo. Hoe hoog je hartslag is, hangt af van wat je aan het doen bent. Zo is de hartslag in rust lager dan wanneer je je inspant. Over het algemeen is de hartslag bij volwassenen in rust tussen de 60 en 100 slagen per minuut.
Een actieve levensstijl is dus gunstig voor personen met VKF. Om zo'n gunstige impact te genereren, moet je wel voldoende bewegen: 2,5 uur per week. Dat kan een combinatie zijn van wandelen, zwemmen, fietsen of joggen, liefst aan een matige intensiteit.
Sommige mensen voelen hartkloppingen in hun borst, anderen voelen ze in de keel of hals. Hartkloppingen kunnen een onaangenaam gevoel geven. Maar het hart kan ook snel of onregelmatig kloppen zonder dat je het merkt. Wanneer het voelt alsof je hart soms een slag overslaat noem je dit hartoverslagen.
Van een ernstige hartritmestoornis is pas sprake als het hartritme sterk afwijkt van het normale ritme (véél sneller, véél langzamer, véél onregelmatiger) en als het afwijkende hartritme zich vaker voordoet (bijvoorbeeld dagelijks).
Gebruik van bepaalde stoffen zoals tabak, alcohol en drugs. Soms is er iets mis met de vorming van de elektrische prikkels of de geleiding van die prikkels, maar kan er geen directe oorzaak van de hartritmestoornis worden vastgesteld. Boezemfibrilleren hangt sterk samen met ouderdom.
De oorzaak van een hartritmestoornis kan verschillen per stoornis. Over het algemeen is er iets mis met de geleiding of het ontstaan van de elektrische prikkel, die de sinusknoop doorgeeft. De belangrijkste oorzaken voor het ontstaan van een hartritmestoornis zijn: Ouderdom.
Zo was een harslag in rust tussen 51 en 80 slagen per minuut gelinkt met een 40 tot 50 procent hoger risico op een vroege dood, in vergelijking met degene met een hartslag onder de 50 slagen.
Flauwvallen door een hartritmestoornis treedt eerder op tijdens het sporten en wordt vaak voorafgegaan door hartkloppingen of pijn op de borst. Bij hartkloppingen kun je het gevoel hebben dat je hart op hol slaat, dat het uit je borstkas zal springen. Je kunt ook het gevoel hebben dat je hart 'overslaat'.
Bij extreme spanning die een goede prestatie in de weg staat, kan de arts een medicijn als propranolol voorschrijven. Propranolol zorgt ervoor dat uw hartslag wat minder snel gaat en dat u minder trilt. Het werkt na ongeveer een uur. De werking houdt zes tot acht uur aan.
Voor een ablatie moet je nuchter zijn en word je volledig in slaap gebracht. De ingreep kan namelijk pijnlijk zijn en duurt gemakkelijk enkele uren. Tijdens het onderzoek word je voortdurend gemonitord door middel van elektroden die je hartritme opvolgen.
Wanneer u een keer een onregelmatige hartslag ervaart hoeft dit niet meteen ernstig te zijn, of een ritmestoornis te betekenen. Iedereen heeft wel eens een onregelmatige hartslag of het gevoel van hartkloppingen.
Het verschil in sterfterisico is het grootst op 20-39-jarige leeftijd (minstens 2 keer zo hoog bij mannen).
Mogelijk oorzaken van hartkloppingen zijn: fysieke of emotionele inspanning, hormonen, cafeïnehoudende dranken, drugs, alcohol en nicotine. In de meeste gevallen zijn hartkloppingen een reactie op een situatie. Hartkloppingen gaan dan vanzelf weer over.
Ja, soms zijn hartritmestoornissen erfelijk. Vaak erft iemand de afwijking in het gen van één van de ouders die de ziekte ook heeft. Dit heet autosomaal dominante overerving. Soms ontstaat het foutje in het gen bij iemand zelf.
Heel soms is een hartaandoening de oorzaak van de overslagen, maar meestal kan de oorzaak niet gevonden worden. Wel is bekend dat vermoeidheid en levensmiddelen als alcohol, chocola en cola een hartsprong kunnen opwekken. Als je gezond bent, hoef je je geen zorgen te maken over hartoverslagen.