Als u niet gereanimeerd wilt worden, kunt u dit op verschillende manieren vastleggen. Het is belangrijk dat uw (huis)arts en naasten op de hoogte zijn van uw wens. Uw (huis)arts kan uw wens vastleggen in uw medisch dossier.U kunt een (schriftelijke) wilsverklaring opstellen voor niet- reanimeren.
Mocht iemand niet gereanimeerd willen worden, kan dit kenbaar worden gemaakt via een niet-reanimeren verklaring of via een penning. De penning is een (korte) niet-reanimeren verklaring, die mensen om de hals kunnen dragen. Deze dient zichtbaar gedragen te worden.
Wanneer niet reanimeren? U heeft uw behandelend arts mondeling of schriftelijk laten weten niet gereanimeerd te willen worden. Soms neemt een arts de beslissing om niet te reanimeren. Dit doet hij alleen als duidelijk is dat een patiënt te kwetsbaar is om goed door een reanimatie heen te komen.
Ben je verplicht te reanimeren? Kort door de bocht gezegd, nee, je bent niet verplicht iemand te reanimeren. Waartoe je wel verplicht bent als burger, is hulp verlenen aan hen die dat nodig hebben. Dit kan ook zijn het bellen van het alarmnummer 112, of meer hulp regelen.
Artsen mogen inderdaad weigeren om een patiënt te reanimeren, maar alleen wanneer zij inschatten dat reanimatie medisch gezien volstrekt zinloos is. In alle andere gevallen is een arts verplicht om een patiënt te reanimeren, tenzij de patiënt zelf heeft aangegeven dat niet te willen.
Het besluit om niet te reanimeren is in al deze gevallen een medische beslissing, die de arts zelf mag nemen. Ook als u en/of uw familie andere wensen heeft. Meestal overlegt de arts hierover vooraf met collega's. Het niet-reanimerenbesluit van de arts wordt vastgelegd in uw Elektronisch Patiënten Dossier.
Hoeveel kost een niet-reanimerenpenning? De penning kost € 53,05 inclusief verzending. Bestel je de penning via deze website dan betaal je € 45,10.
Verantwoordelijkheid arts
Bij elke behandeling blijft de arts verantwoordelijk en beslist of een bepaalde medische handeling nog zinvol is. Hij houdt hierbij rekening met de huidige stand van de medische wetenschap en de belasting voor de betrokken patiënt.
Elke Nederlandse burger heeft volgens onze wet een hulpplicht. Dit houdt in dat het strafbaar is om iemand die in levensgevaar verkeert niet te helpen. Hierop bestaan natuurlijk uitzonderingen, want men gaat er niet van uit dat je je eigen leven of dat van andere omstanders riskeert voor de persoon in nood.
In principe zal iedere patiënt die in ons ziekenhuis ligt bij een hart en/of ademstilstand worden gereanimeerd, tenzij er een niet-reanimeren beleid is afgesproken bij een patiënt.
Midden jaren '90 was de overleving 9 procent. Inmiddels is dit percentage gestegen tot bijna 25 procent. Meerdere factoren zijn van invloed op de overleving: het hoge percentage omstanders dat start met reanimatie voor de aankomst van de ambulance (in 75% van de gevallen)
Wat moet je NIET doen voor je met het reanimeren start? 1-1-2 bellen. Het slachtoffer verplaatsen naar de begane grond. Huisdieren opsluiten, de voordeur open zetten en het licht aan doen.
Vertel je arts daar dan over en geef hem een kopie van dit papier. Geef je arts ook het adres en telefoonnummer van jouw vertegenwoordiger. Het is belangrijk om tijdig met je vertegenwoordiger te bespreken wat je wensen zijn voor het laatste deel van je leven.
Een niet-reanimerenpenning kun je bestellen bij Patiëntenfederatie Nederland.
Hierbij verklaar ik, dat ik niet gereanimeerd wil worden in geval van een hartstilstand. Met de ondertekening van deze wilsverklaring geef ik toestemming aan mijn (huis)arts om de huisartsenpost en eventuele andere zorgverleners* te informeren over mijn keuze om niet gereanimeerd te willen worden.
NTBR is het voornemen dat er niet zal worden gereanimeerd bij het plotseling stoppen van het hart en/of de ademhaling. Dit wordt zo mogelijk vooraf met de patiënt besproken. Ook kan de arts op een acuut moment besluiten om niet tot reanimatie over te gaan als dat medisch gezien geen zin heeft.
In §81 is ´´Hochverrat´´ tegen de Staat strafbaar gesteld, §82 behandelt Hochverrat tegen een Bundesland (deelstaat) en §83 stelt de voorbereiding voor Hochverrat strafbaar. Het rechtsgoed dat wordt beschermd is de territoriale en het grondwettige voortbestaan van de Staat en de deelstaten.
In Nederland mag iedereen een ander helpen als hij of zij ziet dat dit nodig is. Het is dus niet zo dat alleen gecertificeerde EHBO'ers hulp mogen bieden. De Nederlandse wet schrijft zelfs voor dat inwonenden iemand in levensgevaar altijd moeten helpen.
Schuldig verzuim houdt in dat een persoon geen hulp verleent of verschaft aan iemand die in groot gevaar verkeert en dit wanneer hij zelf diens toestand heeft vastgesteld of die toestand hem is beschreven door diegenen die zijn hulp inroepen.
Om rechtsgeldig te zijn moet de voorafgaande negatieve wilsverklaring gedateerd zijn en de handtekeningen van alle hierin vermelde personen bevatten. Hier tekent de persoon wanneer de verzoeker omwille van een beperking het document niet zelf kan ondertekenen.
DNR0: de patiënt wordt indien nodig gereanimeerd en krijgt alle aangewezen behandelingen. DNR1: de patiënt wordt niet meer gereanimeerd. DNR2: bepaalde behandelingen worden niet meer opgestart, bijvoorbeeld kunstmatige beademing of een opname op intensieve zorg.
code 3: 'therapie afbouwen' met opnieuw vermelding van de behandelingen die dienen gestopt te worden. De afbouw van therapieën ligt bijzonder gevoelig omdat het stervensproces van de patiënt hierdoor kan bespoedigd worden, zeker als er een 'sedatie' aan toegevoegd wordt om het comfort te vrijwaren.
Het afzien van een bepaalde behandeling noemen we een 'behandelbeperking'. U kunt zelf kiezen voor een behandelbeperking. Maar uw dokter kan dat ook. Bijvoorbeeld als de behandeling medisch niet meer zinvol is.
Tips en tricks. Verwar gaspen nooit met een normale ademhaling. Bij gaspen is er geen ademhaling en wordt er dus geen nieuw zuurstof in het bloed opgenomen. Daarnaast is het een teken van een circulatiestilstand en moet er dus een reanimatie gestart worden.
Onder medisch beleid wordt verstaan: alle afspraken die de specialist ouderengeneeskunde (zie hoofdstuk 2) maakt over de medische zorg, zoals onderzoek naar medische aandoeningen, medische behandelingen, verwijzing naar paramedici zoals fysio- of ergotherapeut of logopedist en doorverwijzing naar specialisten in het ...