Bij een peesontsteking is het van belang dat u de pijnlijke spier koelt en een aantal dagen rust geeft. Het zou kunnen helpen om bijvoorbeeld een mitella te gebruiken of een massage te krijgen, afhankelijk van de plek van de peesontsteking.
Bij de milde variant duurt de herstelperiode gemiddeld enkele weken. Als er sprake is van een ernstige peesontsteking van de pols, kunnen verschillende behandeling nodig zijn om te herstellen. De hersteltijd kan tot zes maanden of langer duren voordat de symptomen volledig verdwijnen.
Als u door uw werk bijvoorbeeld veel pijn aan uw pols of elleboog krijgt: werk een tijd minder lang en minder zwaar. Bespreek dit met uw werkgever of bedrijfsarts. Als u veel sport of zwaar werk doet: houd vaker pauze om de spieren en pezen even rust te geven. Blijf wel bewegen.
In geval van een peesontsteking is rust het allerbelangrijkst. Zorg er bovendien voor dat je ongeveer een half uur een coldpack op het gewricht aanbrengt om zo de zwelling te verminderen. Raadpleeg ook een arts binnen 10 dagen na het begin van de pijn en zwelling.
Wat kun je zelf doen bij peesontsteking? Het is belangrijk je pijnlijke spier of spiergroep te koelen en een paar dagen rust te geven. Als het om je arm gaat kun je eventueel een mitella gebruiken. Ook kunnen een stevig verband, een pijnstiller of een massage ervoor zorgen dat je minder pijn hebt.
De 9 dingen die u niet moet doen!
Rekken: Rekken geeft allen maar meer compressie op de meeste pezen wat juist de klacht in stand kan houden. Of meer schade toebrengt. Massages: ook massages maken de pees niet sterker en kunnen zelf meer pijn geven.
Het is verstandig om een ontsteking met rust te laten. Uitwendige wondjes en ontstekingen kun je het beste goed schoonhouden en afdekken. Bij inwendige ontstekingen is het van belang goed te drinken en de weerstand op peil te houden. Bijkomende klachten zijn vaak goed te behandelen met zelfzorgmiddelen.
Een lichte peesontsteking herstelt vaak vanzelf. Dit herstel kan echter lang duren en het is hierbij belangrijk te blijven bewegen. Wel belasten, maar niet overbelasten. Denk dus aan lichte, niet repeterende bewegingen.
In het begin kunnen de symptomen erg mild zijn. Meestal is er dan nog geen aanleiding om naar de (huis)arts te gaan. Wanneer het probleem ernstiger wordt, verergeren de symptomen. De pijn kan dan 's nachts aanwezig zijn en u kunt last hebben van krachtsverlies.
Symptomen van peesontsteking:
- Zwelling en stijfheid. - Verminderde bewegingsvrijheid. - Krachtverlies in de aangetaste spier.
De belangrijkste symptomen van een peesontsteking zijn pijn en irritatie. Soms is de plek waar de pees zit rood en gezwollen, soms voelt het 's ochtends stijf. In het beginstadium doet de pijn zich alleen voor na een zware inspanning en ebben de klachten binnen een paar uur weg.
Door een peesontsteking ervaart u de volgende klachten: Een warme huid bij de pees. Pijn. Lichte zwelling van de plek waar de pees zich bevindt.
Bij een pijnlijke tibialis anteriorpees heeft u baat bij schoenen met een dikke, stijve zool waarbij de tenen en hak naar boven zijn afgerond: een zogenaamde afrolschoen. Met een afrolschoen hoeft uw voet zelf minder te buigen tijdens het lopen en krijgt de pees meer rust.
Een acute ontsteking treedt meteen na de weefselbeschadiging op en duurt meestal niet langer dan enkele dagen. Van een chronische ontsteking is sprake als deze langer dan drie maanden aanhoudt.
Als u niet behandeld wordt, dan kan de pijn zich uitbreiden naar de duim en de bovenzijde van de onderarm. Als u kracht zet met uw hand kunnen de pezen kraken. In ernstige gevallen ontstaat er zwelling rond het gebied van de peesschede.
Om de zwelling en pijnklachten te verminderen kun je met ijs koelen. Dit kun je meerdere keren per dag herhalen. Leg het ijs ongeveer 10 minuten op de aangetaste plek. Daarnaast reageert een peesontsteking goed op medicijnen met ontstekingsremmende pijnstillers.
Naast de stilstaande opnames kunnen er ook bewegende beelden gemaakt worden. Hierdoor kan het dynamische gedrag van gewrichten, pezen en spieren beoordeeld kan worden. Dit is bijvoorbeeld bij een MRI, CT-scan of rontgen-foto niet mogelijk.
Bij een chronische peesontsteking maken de peescellen een verkeerd soort peesweefsel aan. Dit wordt tendinose genoemd. Hierdoor raakt het peesweefsel steeds meer beschadigd.
Een peesontsteking kan maandenlang pijn doen en soms gauw terugkomen, zeker bij 60 plussers of wanneer de herhaalde beweging en belasting van een pees of gewricht, voortdurend gebeurt. Uw huisarts zal samen met u de meest geschikte behandeling kunnen bepalen en u zo nodig verwijzen naar kine of naar een specialist.
In de eerste fase voel je pijn na een zware inspanning. Die pijn ebt weg, maar verergert bij meer belasting. In het tweede stadium is de pijn ook voelbaar bij een normale bezigheid, tijdens het sporten of op het werk. In het laatste stadium wordt de pijn steeds erger en treedt ook op in rusttoestand.
Tendinitis krijg je meestal doordat je een bepaald gewricht overbelast. Je belast je gewricht te lang of te zwaar. Het komt ook voor dat je al een andere reumatische aandoening hebt en dat tendinitis daar een bijkomende klacht van is.
Optimaliseren van eiwitinname om verlies van spiermassa te beperken en herstel van de pees te optimaliseren. Het is belangrijk om de eiwitinname goed te verdelen over de dag. Ideaal ongeveer 20 gram eiwit elke drie uur uit vlees, vis, kip, ei of zuivel.
Veel alcohol en sterke drank, suiker in eten en in drankjes zoals frisdrank en energydrank, fastfood zoals hamburgers met patat, mayonaise, veel dierlijke producten, en bewerkt eten zijn niet gezond en zorgen voor bacteriën die ontstekingen juist aanmoedigen.
Eiwitten zijn ook vaak verzurende voedingsmiddelen. En te veel verzuring lokt ontstekingen uit. Daarom is het zo belangrijk om naast voldoende eiwit ook veel basische voeding als water, kruidenthee, noten, zaden, groente en fruit te eten/drinken.
Ontstekingen: stress kan het lichaam ertoe aanzetten om een overdaad aan eiwitten (cytokines) te produceren die tot zware ontstekingen kunnen leiden. 9. Maag: te veel stress kan misselijkheid veroorzaken en in ernstige gevallen eindigen in een maagzweer of zware maagpijn.