Een rauw ei kun je vier weken lang in de koelkast bewaren, aldus het Voedingscentrum. Bewaar een rauw ei bij voorkeur in de doos en niet in het rekje in de deur van de koelkast. Dit voorkomt uitdroging. Zet eieren ook niet al te dicht bij sterk ruikende producten, aangezien eieren snel geuren overnemen.
Een rauw ei is vanaf de legdatum, die vermeld staat op het ei, tot een maand te bewaren in de koelkast. Bewaar de eieren in het doosje en draai ze met het puntige deel naar beneden, zo blijft de dooier langer in het midden hangen. Bewaar ze ook niet te dicht bij etenswaren met een sterke smaak of geur.
Een rauw ei zonder schaal kun je nog twee dagen in de koelkast bewaren. En dit is van toepassing op een compleet ei, maar ook op een gescheiden dooier en eiwit.
Een ei is ongeveer vier weken houdbaar, gerekend vanaf de legdatum. Bekijk de THT-datum (tenminste houdbaar tot) op de verpakking van de eieren die je koopt.
Verse eieren zijn vanaf het moment van leggen ongeveer 4 weken houdbaar. Gekookte eieren blijven ongeveer een kleine week goed in de koelkast. Als je wilt controleren of je ei nog goed is, kun je de ei test doen met een bak met water.
Eieren in de koelkast: langer vers
De koude temperatuur remt ook de groei van bacteriën. Ziekmakers zoals salmonella krijgen zo minder kans. Eieren bewaar je daarom het beste in de koelkast op 4 °C. Als je ze in het doosje bewaart, drogen ze niet uit en blijven ze langer goed.
Vul een doorzichtig glas of kom met water en leg je ongekookte ei of eieren erin. Indien ze : plat op de bodem blijven liggen, zijn ze vers. op de bodem blijven liggen maar met de punt rechtop, zijn ze 2 à 3 weken oud, maar nog perfect te eten.
Een ongepeld hardgekookt ei kunt u 4 tot 7 dagen bewaren (in de koelkast). Een gepeld hardgekookt ei bewaart u maximaal 1 week in een bakje gevuld met water (in de koelkast).
Salmonella in eieren
Ongeveer 3 op de tienduizend eieren zijn besmet met salmonella. Zo'n besmetting komt dus gelukkig maar weinig voor in Nederland. De bacterie kan ín een ei zitten maar ook op de eierschaal. Door koken gaan de bacteriën dood.
Het Voedingscentrum adviseert om niet meer dan 2 tot 3 eieren per week te eten. Dit omdat eigeel cholesterol en verzadigd vet bevat. Beiden, maar vooral verzadigd vet verhogen het cholesterol in je bloed. Dit is slecht voor je hart en bloedvaten.
Eieren testen: zo doe je dat!
Vul de kom met water en leg het ei hierin. Als het ei op zijn kant op de bodem blijft liggen, is het vers. Blijft het ei schuin omhoog op de bodem liggen, dan is het 1 à 2 weken oud. Als het ei op de bodem rechtop blijft staan, dan is het 2 à 4 weken oud.
Stijfgeklopt eiwit kun je het beste snel verwerken. Bewaar stijfgeklopt eiwit tot gebruik in de koelkast en klop eiwit altijd kort vóór het gebruik. Bij langer bewaren zakt het eiwit weer in. Je kunt het dan weliswaar weer opkloppen, maar daarmee boek je uiteindelijk geen tijdswinst.
Zo raadt het Voedingscentrum aan je eieren in hun doos in de koelkast op 4°C te bewaren zodat ziekmakers als salmonella minder kans krijgen. Koude temperaturen remmen immers de groei van bacteriën. Door ze in hun doosje te laten, drogen de eieren bovendien minder snel uit en blijven ze langer vers.
2. De breektest. Breek het ei in een kom en kijk goed naar de textuur en vorm van de dooier en het eiwit. Als de eierdooier compact is en in het midden wordt gehouden door een dik en slijmerig eiwit is je ei nog goed.
Op de verpakking staat de houdbaarheidsdatum. Je kunt ze daarna nog enkele dagen hardgekookt of goed doorbakken eten. Je kunt een test doen als je twijfelt of eieren nog eetbaar zijn. Leg een ei in een bakje of groot glas water.
Hoe komt het dat een ei kan drijven? Er zit een klein luchtzakje aan de bolle kant van het ei. Naarmate het ei ouder wordt, verliest het vocht en koolstofdioxide en neemt de luchtkamer in grootte toe. Meer lucht geeft een ei meer drijfvermogen, en zo kun je dus heel eenvoudig zien of het nog vers is of niet!
Een besmetting kan klachten geven zoals diarree, buikpijn en koorts. Hoe ziek iemand wordt, hangt af van de hoeveelheid salmonella, de soort salmonella (bijvoorbeeld salmonella Goldcoast) en de weerstand van de persoon. Een besmetting kan maag- en darmklachten veroorzaken, die na enkele dagen vanzelf overgaan.
De salmonellabacterie zorgt in Nederland regelmatig voor darminfecties bij mensen. De bacterie komt voor in rauwe levensmiddelen van dierlijke oorsprong zoals vlees, eieren en zuivelproducten. De Salmonella-bacterie zorgt in Nederland regelmatig voor darminfecties bij mensen.
Klachten en symptomen bij infectie met salmonella
Klachten die kunnen ontstaan zijn: misselijkheid, overgeven, diarree (soms met slijm en bloed), buikkrampen, koorts en hoofdpijn. Met name bij een infectie met de Salmonella typhi en de Salmonella paratyphi bacterie kunnen de klachten heel hevig zijn.
Je kunt rauwe eieren invriezen, maar niet met schil. De schil kan hierdoor namelijk breken. Breek dus eerst het ei open voordat je hem in een bakje of zakje invriest. Je kunt het eiwit en eigeel apart invriezen, of samen.
Eieren kun je tot 28 dagen na de legdatum bewaren, als ze op een koele plek liggen. Gebruik de eieren daarna liever niet meer. Het eiwit wordt wateriger waardoor de dooier verzakt en gaat lekken. Er komt ook meer lucht in de schaal en de eieren worden dus fragieler.
Je kunt gekookte eieren maximaal 2 uur buiten de koelkast bewaren. Daarna wordt het een broedplaats voor bacteriën, waaronder salmonella (oef!). Zorg er dus voor de zekerheid voor dat je altijd je gekookte eitje zo snel mogelijk koelt.
Bedorven eieren
Zitten er teveel bacteriën in dan pas is het bedorven. Dan ruiken ze verrot: een typische waterstofsulfide lucht. Als je dat ruikt moet je het ei sowieso niet meer eten.
Manier 3: kijk en ruik. De beste manier om te zien of een ei nog goed is, is natuurlijk om er een open te maken en te kijken en te ruiken of er iets geks aan is. Als het ei stinkt, moet je hem gelijk weggooien. Dit betekent dat het ei bedorven is.
Soms verschijnt er een groenblauwe kleur rondom de eierdooier wanneer een ei te lang heeft gekookt. Dit is een manifestatie van de zwavel- en ijzerhoudende bestanddelen van het ei of een grote hoeveelheid ijzer in het kookwater.