Hoe herken ik vergiftiging? Dat hangt sterk af van de soort stof en de hoeveelheid. Mogelijke verschijnselen zijn: misselijkheid, braken, huiduitslag, benauwdheid, hartritmestoornissen, verwardheid, bewusteloosheid en zelfs de dood.
De huid voelt vaak klam en bezweet aan. De pupillen zijn wijd of juist sterk vernauwd, en reageren niet op licht. Soms krijgt het slachtoffer stuipen. Ook braakneigingen en braken komen regelmatig voor.
Onschuldige klachten zoals jeuk, een droge mond, wazig zien en pijn. Bij een ernstige situatie kunnen verschijnselen optreden als verwardheid, onrust, ademhalingsproblemen, hartritmestoornissen en bewusteloosheid.
Het slachtoffer heeft een giftige stof binnengekregen of een overdosis ingenomen. Onschuldige klachten zoals jeuk, een droge mond, wazig zien en pijn. Bij een ernstige situatie kunnen verschijnselen optreden als verwardheid, onrust, ademhalingsproblemen, hartritmestoornissen en bewusteloosheid.
Laat het slachtoffer liever niet braken, omdat dat het risico op verslikken vergroot. Bij petroleumachtige stoffen mag het slachtoffer niet drinken, omdat de stof boven op het water gaat drijven en het risico op braken en aspiratie vergroot wordt.
Een vergif (ook wel vergift of gif) is een stof die in KLEINE hoeveelheden een schadelijke invloed heeft op een organisme. Het begrip wordt vooral op chemische verbindingen toegepast.
Algemeen. Verreweg de meeste vergiftigingen worden veroorzaakt door medicijnen en huishoudelijke producten. Bij jonge kinderen is er zelfs in ca. 40% van de gevallen sprake van een medicijnvergiftiging, meestal door het innemen van vrij verkrijgbare geneesmiddelen (fluortabletten, pijnstillers) of "de pil".
Chronische en acute vergiftiging
Bij acute vergiftiging zullen vrij snel (ernstige) klachten ontstaan. Het slachtoffer heeft een of meerdere hoge doses van het vergif gekregen in korte tijd. Het is van belang zo snel mogelijk medische hulp te zoeken, waarna het slachtoffer zal overlijden of herstellen.
Giftigheid van een vergif, toxine of gifstof is een betrekkelijk begrip dat weergeeft hoe schadelijk of dodelijk een stof voor een organisme is. De giftigheid van een stof is van een aantal factoren afhankelijk.
Giftige stoffen kunnen na binnendringing via huid, longen of maagdarmkanaal schade veroorzaken. De stof kan zich verspreiden over het hele lichaam en kwetsbare organen aantasten. LD's en LC's geven de schadelijkheid weer.
Als je in aanraking bent geweest met een giftige stof kun je het beste zo snel mogelijk je kleren los knippen of snijden en in een afgesloten zak bewaren. Neem vervolgens contact op met een huisarts of ziekenhuis. De meeste stoffen kun je afspoelen met lauw water, door bijvoorbeeld een douche te nemen.
Welke tekorten kunnen optreden, hoe ze kunnen worden herkend en wat met klachten kan worden gedaan staat omschreven. Antistollingsmiddelen, immunosuppressiva, slaapmiddelen of antidepressiva – gaan niet goed samen met bepaalde (kruiden)supplementen.
Een waarde van boven de 1,2 mmol/l is riskant en is reden voor direct overleg met de psychiater. Een spiegel van 1,5 mmol/l is acuut toxisch en levensbedreigend: stuur de patiënt direct naar de SEH en overleg met de psychiater. Bij afwezigheid van een psychiater is een internist op zijn plaats.
Er zijn twee manieren waarop het lichaam geneesmiddelen weer kwijt raakt: via de nieren en via afbraak door de lever. Sommige geneesmiddelen gaan via de nieren, sommige gaan via de lever en sommige hebben een mengvorm van deze twee. Onze nieren filtreren het bloed.
Botulinetoxine is de meest giftige stof voor zover bekend. Het verlamt de zenuwen die de spieren aansturen, die hierdoor verslappen. Ca. 15 nanogram van de stof is voor de mens al dodelijk en het gif behoort daarom tot de meest gevaarlijke klasse biologische wapens.
Na inademing ontstaan binnen enkele uren griepachtige verschijnselen. Gewoonlijk volgen daarop problemen met de longen en daarna eventueel een hartstilstand. Als ricine wordt ingeslikt, gaat de patiënt braken en krijgt hij buikkrampen en ernstige diarree.
“Melk versnelt de opname van stoffen in het bloed en maakt alles erger. Dan gaat het heel snel van het bloed naar de organen, en krijg je orgaanfalen. Dus drink het zeker niet”, aldus Patrick.
Het kan leiden tot milde symptomen van misselijkheid, braken en buikpijn. Grote hoeveelheden kunnen brandwonden in de mond, slokdarm en maag veroorzaken. geconcentreerde oplossing**: de inname kan brandwonden in de mond, slokdarm en maag veroorzaken.
Braken moet je bij schoonmaakmiddelen nooit opwekken: de stof gaat dan nóg een keer langs de slokdarm. Nog schadelijker. De maag kan over het algemeen beter tegen die bijtende en schuimende stoffen dan de slokdarm."
Een medicijnvergiftiging of medicijnintoxicatie is een vergiftiging die optreedt wanneer de patiënt een dusdanige dosis van een medicijn heeft gekregen of genomen, dat er ernstige bijwerkingen ontstaan. Dit kan opzettelijk gebeuren, door een fout of ongeval, of door andere oorzaken.
De stoffen, dampen of gassen irriteren je luchtwegen en kunnen zelfs giftig zijn. Vaak gaat het om chemische stoffen, dampen of gassen. Denk aan zuren (zoals (per)azijnzuur, ammonia, stikstofoxiden, formaline en oplosmiddelen) zwaveldioxide, brandstofgassen of chloorgas.
De Gifwijzer bevat een overzicht van alle giftige stoffen en planten op alfabet. Met de gifwijzer kun je een vergiftiging herkennen, voorkomen (moet de ficus wel of niet de deur uit?) en weet je hoe te handelen mocht je kind wat hebben ingenomen.