De regenworm kan wel tot enkele jaren leven en wel tot dertig centimeter lang te worden, maar de meeste wormen halen dit niet. In gevangenschap kan het voorkomen dat de worm wel een leeftijd van zes jaar halen.
Maar er is ook een dier dat zo'n sadistisch experiment wél overleeft, wil het verhaal: de regenworm. Sterker nog: als je die doormidden knipt, hakt of trekt, zullen beide helften uitgroeien tot 2 levensvatbare ongewervelden.
De uiteindelijk conclusie is dan ook dat ongewervelden, vanwege hun zeer eenvoudige zenuwstelsel, hoogstwaarschijnlijk geen pijn kunnen ervaren. Er kan dus ook geen schade optreden aan hun welzijn.
Is het waar dat als je een regenworm doormidden hakt er 2 wormen uit komen? Nee, dat is een fabel. Het lichaam van een regenworm bestaat uit ringen of segmenten. Daarvan kan hij er aan de kopkant (het dunne, ronde uiteinde) maar een paar missen, anders gaat hij dood.
Regenwormen kunnen perfect wekenlang onder water blijven leven, zolang er maar zuurstof in het water aanwezig is; ze 'ademen' immers door de huid. De roodachtige tint van veel regenwormen is afkomstig van het hemoglobine in het bloed, deze hemoglobine zorgt ervoor dat de zuurstof wordt vervoerd.
De wormen kunnen op vele verschillende manieren springen. Je moet ze allemaal leren om over deze obstakels te komen! Springen: Als je één keer op Sprong1 drukt, springt de worm vooruit. Terug springen: Als je twee keer snel achter elkaar op Sprong1 drukt, springt de worm naar achteren.
Zo op het blote oog zijn bij regenwormen geen geslachtsdelen te herkennen. Maar ze hebben ze wel. Sterker, ze hebben zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsopeningen en produceren zowel sperma als eitjes. Maar helaas, zichzelf bevruchten kunnen ze niet.
De kop van de regenworm zit altijd aan de zijde van het clitellum, de kop is verder nauwelijks te onderscheiden van de achterzijde. Onder een microscoop wordt de structuur van de kop beter zichtbaar, de worm heeft een soort lapje voor de mond waarmee voedsel kan worden vastgegrepen.
Een mens heeft 1 hart, kwallen en octopussen hebben er 3. Een slijmprik heeft 5 harten (slijmprik is een soort paling) en een worm heeft maar liefst 5 paren van 2 harten.
Regenwormen zijn niet eng en ze voelen een beetje als levende spaghetti. Regenwormen bijten je echt niet, dus je hoeft er niet bang voor te zijn.
In uw darmen kunt u wormen hebben. Soms ziet u dunne, witte draadjes in uw poep, ondergoed of beddengoed. Vaak met jeuk. Dit zijn wormpjes (aarsmaden).
Hoe lang duurt het voordat dit medicijn werkt? Eén kuur is meestal voldoende om alle wormen te doden. In de weken na de kuur ziet u nog regelmatig dode wormen in de ontlasting van uw kind. Als er 2 weken na de herhaalde kuur nog wormen in de ontlasting zitten, overleg dan met de arts.
Het zenuwstelsel van deze ongewervelde dieren is gewoonweg te simpel. Zo simpel dat ze geen benul hebben van wat er gebeurt. En als ze geen bewustzijn hebben, kunnen ze ook niet lijden, redeneren de onderzoekers. .
Een goed werkende wormenbak ruikt naar verse bosgrond, met misschien een vleugje koffie of banaan, net wat je als laatste aan je wormen gevoerd hebt. Compostwormen eten je afval op zodra het begint te rotten. Vòòrdat de bacteriën die de stank van rottend fruit veroorzaken zich kunnen ontwikkelen.
Wormen die zich voortplanten wrijven met hun clitellum tegen elkaar. Tijdens de vrijpartij wordt erfelijk materiaal uitgewisseld, en worden er piepkleine cocons gevormd (kleiner dan een rijstkorrel). Na twee à drie weken komen die cocons uit: er zitten zo'n vijf jonge wormpjes in elke cocon.
Net als slakken zijn regenwormen hermafroditisch, dat wil zeggen dat ze zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen hebben. Ze kunnen zichzelf niet bevruchten, maar hebben daar een partner voor nodig, een andere worm van dezelfde soort dus.
Als het regent komen wormen naar boven om ondergelopen tunnels te ontvluchten. Het kan ook zijn dat ze het gewoon prettig vinden om tijdens een regenbui even aan de oppervlakte te komen. Meeuwen en sommige andere vogels maken daar handig gebruik van.
Het lichaam van de worm heeft een doorsnede van 5 tot 10 millimeter maar kan tientallen meters lang worden. Het langst bekende exemplaar mat meer dan 55 meter en is daarmee een van de langste dieren die ooit zijn gemeten. Dit exemplaar spoelde aan in Schotland in 1864.
Wormen leven onder de grond, in kleine tunneltjes. Het is daar donker en hij heeft dan ook geen ogen. Ook oren heeft ie niet. En hij kan dan wel niet zien of horen, toch kan hij een beetje licht en donker onderscheiden.
Plop! Zoals je hierboven kunt horen maken de wormen een soort 'ploppend' geluid, dat je misschien wel het beste kunt vergelijken met een luide knip met de vingers. Het geluid wordt waarschijnlijk veroorzaakt door hun farynx in de keelholte.
Regenwormen leveren een belangrijke bijdrage aan de bodemvruchtbaarheid. Ze zorgen voor de afbraak van organisch materiaal dat ze composteren tot humusrijke grond. Bovendien vermalen ze fijne gronddeeltjes waardoor de aanwezige mineralen beter voor de plant beschikbaar komen.
"De eerste groep bevindt zich in het bovenste deel van de grond tot 10 centimeter diepte, de tweede groep zit daaronder tot zo'n 40 centimeter en de pendelaar maakt verticale gangen tot wel drie meter diep." De gang van een pendelaar, tot wel drie meter diep.
Regenwormen kunnen wel drie meter diep graven. Dit zorgt voor een perfecte water aan- en afvoer. De plantenwortels groeien in de gangetjes en krijgen hierdoor een prachtig wortelgestel.
In de natuur doet een worm er anderhalf jaar over om volwassen te worden. Dat kunnen wij hier doen in acht maanden.