Volgens de arbodienst ArboNed duurt het gemiddeld 9 maanden voordat een opgebrande werknemer weer terugkeert op de werkvloer. Uiteraard kun je in jouw bedrijf werkstress tegengaan, maar een burn-out valt niet altijd te voorkomen.
Een succesvolle terugkeer naar het werk vergt inspanning van werknemer en werkgever. De duur van een burn-out verschilt per individu. Gemiddeld pakken mensen met een burn-out na 55 tot 100 dagen langzaam de draad weer oppakken.
Samen met uw werkgever moet u er alles aan doen om snel weer aan het werk te gaan. U en uw werkgever moeten daarbij een aantal stappen volgen. Die stappen heten samen re-integratietraject. Een re-integratietraject duurt maximaal 104 weken.
Dit verschilt enorm per persoon. Gemiddeld kost herstel na een overspanning zo'n 3 maanden. Herstellen van een burn-out duurt langer: Reken op ergens tussen de 3 maanden en een jaar.
Bij een actieve aanpak is de kans groot dat u uw normale bezigheden geleidelijk weer kunt oppakken. Meestal lukt dit binnen enkele maanden. Het herstel van een burn-out duurt wel langer dan het herstel van overspanning. Meer informatie over de hulpverlening vindt u in het onderwerp Psychische klachten.
De eerste herstelfase duurt gemiddeld 3 weken, de tweede 3 tot 6 weken en de derde 6 weken. In totaal ben je dus al snel 12 tot 15 weken bezig om te herstellen. Belangrijk om op te merken is dat de totale herstelduur per persoon sterk kan verschillen.
Wanneer verplicht bedrijfsarts tot werken? Dat de bedrijfsarts verplicht tot werken komt nooit voor. Deze persoon heeft namelijk een adviserende rol. Hij of zij zal aan u als werkgever daarom aangeven of de werknemer wel of niet in staat is om te werken volgens de beoordeling.
Herstel in eigen of ander werk
Anders dan je misschien zou verwachten kunnen mensen met een burnout vaak beter wel gedeeltelijk aan het werk blijven. Wanneer zij elke dag iets nuttigs, iets ontspannends en iets gezelligs doen is de kans het grootst dat zij zichzelf hervinden en in het herstel gaan geloven.
Als je burn-out1 bent en je kunt niet werken, dan nodigt de bedrijfsarts je uit voor een bezoek. Hij wil onderzoeken waarom je niet kunt werken en zal met je bespreken hoe je zo snel mogelijk weer beter kunt worden. Hij vraagt hoe het met je gaat.
Zowel werkgever als werknemer hebben een probleem als zij bij burn-out willen komen tot een ontslag. Zolang de werknemer ziek is, geldt het wettelijk opzegverbod (art. 7:670 lid 1 BW). Als een werknemer toch meewerkt aan zijn ontslag of tijdens burn-out zelf ontslag neemt, loopt hij zijn rechten op een uitkering mis.
Het is belangrijk om de werknemer na het mislukken van de arbeidstherapie terug te sturen naar de bedrijfsarts voor een herbeoordeling. Zo voorkom je dat je puur gaat 'varen' op het verhaal van de werknemer.
Gedeeltelijke werkhervatting door een werknemer
Als een werknemer dus gedeeltelijk werkzaamheden gaat verrichten, is de werknemer nog steeds arbeidsongeschikt. Dan geldt de wettelijke regel; 70% loondoorbetaling (tenzij in een arbeidsovereenkomst of CAO anders is overeengekomen).
Passend werk is werk dat past bij wat u kunt en weet. Wat voor u passend werk is, hangt af van verschillende zaken. Bijvoorbeeld van uw gezondheid, wat voor werk u eerder heeft gedaan, hoelang u ziek bent en hoever u bent met uw re-integratie op dat moment.
Als een werknemer niet of onvoldoende meewerkt aan zijn eigen re-integratie kan dat een reden zijn om de werknemer te ontslaan. Er moet dan wel aan een aantal voorwaarden zijn voldaan. Allereerst moet duidelijk zijn dat de werknemer tekortschiet als het gaat om zijn re-integratie.
En misschien dat we dan meteen ook het tweede grote misverstand kunnen tackelen: een burn-out kan je niet faken. Een getrainde professional prikt daar meteen doorheen en iemand met een burn-out wil dat ook helemaal niet faken, want wil niks liever als zijn werk gewoon blijven doen.
Het gesprek bij de bedrijfsarts is een dialoog en dat betekent dat jij ook vragen mag stellen. Bijvoorbeeld over welke informatie er naar je werkgever gaat. Het beste kun je dit vragen voordat je jouw verhaal doet. Dan kun je namelijk nog beslissen om bepaalde zaken niet te vertellen.
Een burn-out betekent letterlijk 'opgebrand' zijn. Er zijn verschillende definities, maar als je een burn-out hebt voel je je lichamelijk, emotioneel en psychisch totaal uitgeput. Hierdoor ben je niet meer in staat om normaal te functioneren in je dagelijkse werk of je gezin.
Het is absoluut onverstandig om aan te geven dat je écht niet meer wilt werken en/of terugkeren of dat je weigert om mee te werken aan het re-integratieplan dat de bedrijfsarts voor je heeft opgesteld. Als je je niet kunt vinden in dat plan, kun je aangeven wat je er niet prettig aan vindt.
Iemand met burn-out klachten heeft last van de volgende drie kenmerken: Spanningsklachten, zoals: lichamelijke vermoeidheid, concentratieproblemen, geheugenproblemen, onrustig slapen, piekeren en/of een gejaagd gevoel. Verliezen van grip op de situatie en een gevoel van machteloosheid.
Een bedrijfsarts beoordeelt of je hierdoor je werk wel of niet kan uitvoeren. Dat is een andere beoordeling. Je huisarts of behandelaar kan hier natuurlijk wel een oordeel over hebben, maar het oordeel van de bedrijfsarts is in beginsel doorslaggevend.
De arbodienst of bedrijfsarts mag (medische) gegevens van u opvragen bij uw behandelend arts (huisarts of specialist) als dit nodig is voor uw verzuimbegeleiding. Maar uw behandelend arts heeft medisch beroepsgeheim. Daarom mag uw arts de gevraagde gegevens alleen doorgeven als u hiervoor toestemming heeft gegeven.
De bedrijfsarts moet zich houden aan wettelijke privacyregels en mag geen medische informatie of andere privé-informatie van de werknemer aan jou verstrekken. De bedrijfsarts mag je wél informeren over de functionele beperkingen en mogelijkheden van de medewerker en de gevolgen daarvan voor zijn werk.