Zinken of aanspoelen Na enige tijd gaat het lichaam weer drijven. Dat is onder andere afhankelijk van de omstandigheden zoals de temperatuur van het water. Uit onderzoeken weten we dat het gemiddeld een paar dagen tot een maand duurt tot een lichaam voor een korte periode weer gaat drijven.
Door de geproduceerde gassen zet het lichaam op en kan een "waterlijk" gaan drijven. De verschillende gassen zorgen tevens voor de typische lijkenlucht. De haren laten na 5 tot 8 dagen los. Na een week begint het lichaam op te zwellen door de gassen en vorming van het rottingsvocht.
Veel waterlijken worden pas gevonden nadat de ontbinding is begonnen omdat het lichaam gaat drijven door de gasvorming in het lichaam. De lichamen gaan binnen ongeveer een week naar boven drijven bij een temperatuur van 20 graden.In de zomer zal dit sneller gaan; 3 tot 4 dagen.
Wanneer de grond voldoende zuurstof en water doorlaat, zal een menselijk lichaam op tien à vijftien jaar volledig ontbonden zijn. In gebieden waar er veel klei- en veengrond aanwezig is, zal de ontbinding aanzienlijk vertragen. Zo kan men zelfs na dertig jaar nog resten van weefsels terugvinden.
De huid van een overledene dat uren tot dagen in het water heeft gelegen, wordt wit en zacht en bijzonder onaangenaam voor zowel oog als neus. In lauw water (meer dan 20 °C) gaat de ontbinding snel. De huid komt los, wordt donkerder en bevlekt met bloed. De overledene gaat zwellen en de ogen puilen uit.
Zelfs een verzwaard lichaam zal normaal gesproken na drie of vier dagen naar de oppervlakte drijven, waardoor het wordt blootgesteld aan zeevogels en de golven. Rottende en aasetende wezens zullen het lijk binnen een week of twee in stukken snijden en de botten zullen naar de zeebodem zinken.
De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
Normaal gesproken zal na ongeveer 1 tot 4 uur na het overlijden lijkstijfheid optreden. Door chemische processen worden de na overlijden verslapte spieren stijf. Rigor mortis treedt als eerste op in de extremiteiten zoals de armen, de benen en het hoofd.
De afbraaksnelheid varieert van ongeveer 0,1 tot ca. 0,25‰ (promille) per uur, onafhankelijk van geslacht of gewicht. Bij gewoontedrinkers en alcoholisten is de afbraaksnelheid meestal hoger dan bij incidentele drinkers. De afbraak van één standaardglas alcohol door de lever duurt ongeveer anderhalf uur.
De meest gebruikte kisten zijn binnen tien jaar wel vermolmd of verteerd, maar kisten in een grafkelder of van een materiaal zoals eiken, blijven vele jaren langer in goede staat.
Wanneer het dode lichaam ontbindt, neemt het volume ervan toe . Het wordt dus lichter dan water en drijft dus omhoog.
Verdrinking ontstaat door het inademen van water in de longen. Als iemand langdurig onder water blijft, zal hij eerst zo lang mogelijk de adem inhouden. Maar na korte tijd wordt de drang om te ademen zo groot dat de persoon naar adem zal happen. Hierdoor stroomt er water binnen in de mond en luchtwegen.
Hoewel biologische activiteit binnen twaalf jaar tot een vergevorderde ontbinding leidt, zelfs in het geval van de meest duurzame skeletdelen (Cunningham en Tolson 2010), blijven sommige menselijke botten op scheepswrakken bewaard als en wanneer het lichaam onderdeks vast kwam te zitten – bijvoorbeeld onder een kanon of de lading.
Speciaal getrainde honden kunnen de geur van ondergedompelde menselijke resten vanaf het oppervlak detecteren, als het niet te diep is . Technologie kan ook helpen: satellieten en oceanografische gegevens kunnen helpen drijvende objecten te lokaliseren, en sonar kan het water scannen om objecten op de bodem te detecteren, inclusief een lichaam.
Een menselijk lichaam met water in de longen zinkt. Naarmate het lichaam ontbindt, ontwikkelen de bacteriën daarin gassen die het lijk terugsturen naar het wateroppervlak. Als een mens verdrinkt of een lijk in het water wordt gegooid, zal het lichaam in eerste instantie naar de bodem zinken als een baksteen.
Bewegingen tijdens en na het het overlijden
Na het overlijden kunnen er momenten zijn waarop het lichaam lichte bewegingen vertoont, zoals het openen van de ogen bij de laatste ademhaling. Echter, deze bewegingen treden op binnen een korte periode na het overlijden en niet enkele uren later.
Bij bijna elke persoon die een westers dieet volgt, zijn de afvalproducten zich langzaam aan het ophopen in het lichaam, in het lichaamsvet, in de spieren, de organen, bijna overal in. Naar schatting heeft de gemiddelde westerling maar liefst 3 tot 4,5 kilo giftig fecaal afval (ontlasting) in zijn darmen.
Het water dat je drinkt, komt via je darmen in de bloedbaan. De nieren filteren het bloed en scheiden overtollig water uit in de urine. Van een glas water dat je nu drinkt, zal de helft over iets meer dan een week je lichaam verlaten hebben. Van de helft die overblijft, zal na nog een week weer de helft verdwenen zijn.
Je kunt dan het beste kiezen voor: broodmaaltijd: wit-, bruin- of fijn volkoren brood, beschuit, knäckebröd, alle soorten smeersels, kaas, vleeswaren en zoet beleg. warme maaltijd: gekookte aardappelen, witte rijst, pasta, gekookte groente zoals worteltjes, erwten, sperziebonen, broccoli, mager vlees/vis.
Het leven loslaten
Je zult merken dat het sterven moeilijke én mooie momenten heeft: momenten van verdriet, angst, machteloosheid, boosheid, maar ook van dankbaarheid, liefde, opoffering, humor en hoop. Welke steun je kan geven, hangt af van de persoon. Je kunt samen bidden, herinneringen ophalen of gewoon samenzijn.
Uiteindelijk houden alle lichaamsfuncties ermee op: de ademhaling komt tot stilstand, het hart stopt met kloppen, het bloed stroomt niet langer en geleidelijk aan dooft de hersenactiviteit. Na de laatste ademhaling trekt de kleur helemaal weg uit het gezicht, de gestorvene wordt 'doodsbleek'.
Tijdens leven is er een constante aan en afvoer van vocht naar en van het oog. Bij een overledene is geen sprake meer van aanvoer.Via de natuurlijke weg heeft dus alleen maar afvoer plaats.Deze afvoer zorgt ervoor dat een oog “inzakt”.
De schattingen gaan van 10 minuten tot 36 uur, maar veel langer dan dat zal het niet duren voor je stikt. Kleine mensen zullen het doorgaans iets langer rekken dan grote mensen doordat ze een grotere voorraad zuurstof hebben.
Hoe erg een lijk stinkt, hangt af van verschillende omstandigheden. "In een woning waar iemand is overleden maar waar de boel open heeft gestaan, ruik je de lijkgeur niet heel sterk. Het ligt er natuurlijk ook aan of een lichaam er een paar dagen ligt, of een paar maanden."
Verdriet is de meest voorkomende emotionele reactie op een verlies. Verdriet is vaak een uiting van gemis, verlangen en droefheid. Het kan zich uiten in huilen, maar dat hoeft niet altijd het geval te zijn. Zeker in de eerste periode na het overlijden kan het gebeuren dat men weinig emoties voelt.