Ook een bananenschil blijft nog aardig lang circuleren in de natuur. Doordat de schil het taaie cellulose bevat, bedraagt de afbraaktijd 1 jaar. Een ander product waarvan je niet verwacht dat het zo lang duurt, is een papieren zakdoek. Deze zal bijvoorbeeld al snel een maand rondzwerven, voordat hij is afgebroken.
Bacteriën en schimmels verteren groente-tuin-en-fruit-afval, zoals een bananenschil of klokhuis. Dit soort afval noemen we biologisch afbreekbaar. Het klokhuis van een appel is al na twee weken verteerd, maar het verteren van een bananenschil kan wel tot 2 jaar duren!
We denken vaak dat dit voor organisch afval, zoals klokhuizen en bananenschillen, wel meevalt. Het kan weinig kwaad, de natuur ruimt het uit zichzelf op. "Dat klopt", aldus Van Zutphen. "De snelheid waarmee de natuur afval afbreekt, verschilt wel aanzienlijk.
Ook plastic. En dat is niet alleen moeilijk afbreekbaar, maar blijft voor altijd in kleine stukjes bestaan.” Kortom: als je een klokhuis of bananenschil wilt weggooien, dan kun je dit toch echt het beste in een prullenbak doen en niet zomaar op straat gooien.
De afbreektijden voor afval variëren van enkele weken tot een eeuwigheid. Niet-natuurlijke materialen als plastic en kauwgom vergaan niet, maar vallen uiteen in piepkleine deeltjes die in de bodem of in het water blijven rondzwerven (microplastics).
Zo wordt het klokhuis van een appel het snelst afgebroken – tussen de twee tot acht weken – terwijl de afbraak van een bananen- of sinaasappelschil zo'n twee jaar kan duren. Gemiddeld is groente- en fruitafval in de natuur na een aantal maanden helemaal verdwenen.
Gemiddeld bestaat zwerfafval voor 80 procent uit plastic. Dit is veruit het belangrijkste materiaal dat in het milieu wordt aangetroffen, gevolgd door metaal, glas, textiel, papier en bewerkt hout. Het grootste aandeel plastic wordt aangetroffen in oppervlaktewater (95 procent), gevolgd door kustwater (83 procent).
“Fruit hoort niet in de bosjes, daar komen namelijk insecten en ander ongedierte op af”, vertelt een medewerker van de gemeente. “Het is beter om het gewoon in de prullenbak te gooien, dan wordt het goed verwerkt.” Klare koek zou je zeggen.
Een bananenschil is perfect geschikt voor de container met groente-, fruit- en tuinafval.
De bananenschil bevat namelijk natuurlijke werkstoffen die helpen tegen acné en veroudering van de huid. Heb je een droge huid? Dan helpen vitamine A en de mineralen de droogte tegengaan waardoor je huid gaat stralen.
Niet weggooien dus, door de bananenschil in water te laten weken kun je er plantenvoeding van maken. En ook bij doffe planten en bladluis is dit hét redmiddel.
Haal dan de schillen eruit en vul het aan met nog 4 delen water. Geef dit water 1 keer per maand als plantenvoeding aan uw planten. Vooral tomaten, augurken, rozen, pelargoniums, fuchsia's en pompoenen houden hiervan. Ook kamerplanten zijn gebaat bij bananenschillen.
Goed voor de groei
Een bananenschil zit boordevol fosfor, calcium en kalium, stuk voor stuk voedingsstoffen die de wortelontwikkeling en stengelgroei van je planten en bloemen stimuleren. Zo maak je het krachtvoer: Vul een pot met water en voeg daar een aantal schillen aan toe.
Andere toepassingen
Als het eten van bananenschillen je toch iets te ver gaat, kun je de schillen ook nog anders gebruiken. Zo kun je ze toevoegen aan je compost. Het kalium en fosfor dat in de bananen zit, draagt eraan bij dat je planten beter groeien.
Wist je dat een sigarettenpeuk minimaal 2 tot 12 jaar blijft liggen? En wat dacht je van een bananenschil: 1 jaar! Een blikje minimaal 50 jaar en een petfles blijft voor altijd rondzwerven.
Wat in de gft-bak mag
Moet je toch wat eten weggooien, dan mag dat bij het gft-afval. Net als fruit- en aardappelschillen, eierschalen, oud brood en kaaskorsten waar geen plastic in zit. Ook vis- en vleesafval zoals mosselschelpen, botjes en graten horen thuis in de groene kliko.
Ongekleurde en onbedrukte papieren servetten, tissues en keukenpapier waarmee je voedsel hebt opgedept (bijvoorbeeld bakvet uit een pan of gemorste saus), mogen bij het groente-, fruit- en tuinafval (gft).
Plastic heeft een nare eigenschap: het vergaat niet. In de natuur of in zee valt het langzaam uit elkaar in steeds kleinere stukjes, maar het blijft plastic. Dieren kunnen plastic niet verteren, als ze het opeten kunnen ze er dood van gaan. Plastic kan op allerlei manieren in zee belanden.
Dit zijn onder andere vitamine B6, B12, kalium en magnesium. Zonde om de schil weg te gooien dus, want kalium zorgt bijvoorbeeld voor wittere tanden en is ook nog eens goed voor uw hart. Daarnaast bevat de schil van een banaan ook fytochemicaliën.
Tips voor het scheiden van je GFT afval
Zet een klein bakje op je aanrecht, waarin je tijdens het koken gelijk je restjes weg kunt gooien. Last van stank in je GFT bak? Gooi niet te veel vochtig afval in de bak, maar laat het eerst drogen. Nog steeds een onaangename geur in de bak?
Wel nog een belangrijk weetje om mee af te sluiten: De natuur heeft 3 keer 7 jaar nodig om kauwgom af te breken.
200 jaar: Het duurt zo'n tweehonderd jaar om frisdrankblikjes van aluminium af te breken. Recyclen is een betere optie. 500 jaar: Plastic flessen gemaakt van PET doen er maar liefst 500 jaar over voor ze zijn vergaan.
De plasticvervuiling van de oceanen is gekend als de plastic soep, een immens en mondiaal probleem. Inderdaad, immens groot, zelfs zo groot dat er geen exacte cijfers bekend zijn. Momenteel wordt er geschat dat er ca. 100 tot 150 miljoen ton plastic afval in onze oceanen en zeeën ronddrijft.
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.