Het voorarrest kan dus in totaal uiterlijk 110 dagen duren: maximaal 2 keer 3 dagen inverzekeringstelling; maximaal 14 dagen bewaring; maximaal 90 dagen gevangenhouding.
De raadkamer kan een bevel gevangenhouding geven voor in totaal maximaal 90 dagen. Meestal wordt door de raadkamer eerst een bevel voor een korte periode gegeven dat daarna een of meer keren kan worden verlengd. Na een periode van 90 dagen moet de strafzaak voor de eerste keer bij de rechtbank komen.
Wanneer u bent aangehouden in verband met een verdenking van een strafbaar feit, mag de politie u 9 uur vasthouden voor nader onderzoek. Deze periode wordt vaak gebruikt om u als verdachte te horen. De nachtelijke uren tussen 00:00 uur en 09:00 uur tellen daarbij niet mee.
Een verdachte vier jaar laten wachten op de behandeling van zijn zaak is in strijd met artikel 6 van het Europese verdrag voor de rechten van de mens. Daarin wordt iedere burger een eerlijk proces gegarandeerd.
Hoe lang kunnen beperkingen duren? De duur van de beperkingen is niet wettelijk vastgelegd. Het is dus mogelijk een verdachte verschillende weken of maanden in beperkingen te houden. Dergelijk lange beperkingen komen we meestal tegen in de grotere zaken.
Bij voorlopige hechtenis zit u als verdachte vast in een cel. In die periode wacht u op een uitspraak van de rechter in uw strafzaak. De voorlopige hechtenis is het tweede deel van het voorarrest en volgt na de inverzekeringstelling bij de politie.
Gronden voor voorlopige hechtenis
De gronden zijn de redenen om iemand vast te kunnen zetten. Een reden om iemand vast te zitten is bijvoorbeeld: Wanneer de verdachte in de afgelopen 5 jaar veroordeeld is voor bedreiging, mishandeling, diefstal, verduistering, oplichting, vernieling, of heling.
Dat kan verschillende oorzaken hebben: de rechter moet de zaak goed bestuderen, overleggen met collega's, of de werkdruk is zodanig dat de uitspraak om die reden op zich laat wachten.
Vasthouden voor onderzoek en inverzekeringstelling
Sinds 1 maart 2017 mag de politie u maximaal 9 uur vasthouden voor onderzoek. Bijvoorbeeld om uw vingerafdrukken af te nemen of foto's te maken. De tijd tussen 0.00 uur en 9.00 uur telt hierbij niet mee.
De officier van justitie heeft 16 weken de tijd om een beslissing te nemen. Hij mag deze periode met 10 weken verlengen als hij meer informatie van u nodig heeft. De officier van justitie kan 3 soorten beslissingen nemen: Hij wijst uw bezwaar af.
Denk aan een schietpartij, een ernstig ongeval of een gewapende overval. In geval van spoed moet de politie binnen 15 minuten ter plaatse zijn. Nu-meldingen zijn meldingen waarbij de politie direct nodig is, maar niemand is in levensgevaar.
Bel de lokale politie.
Sommige politiebureaus hebben een specifiek telefoonnummer dat je kunt bellen om erachter te komen of iemand gearresteerd is. Als je dit nummer niet kunt vinden kan de persoon aan de lijn van het algemene niet-noodnummer je vertellen wat je moet doen.
Als de politie een verdachte aanhoudt, kan de aangehouden persoon op het politiebureau worden opgehouden voor verhoor. Dat kan in beginsel voor een periode van 9 uren. Bij een verdenking van het plegen van lichtere strafbare feiten (waarvoor geen voorlopige hechtenis is toegelaten) is de maximale termijn 6 uren.
Dit kan als er sprake is van: een samenloop van strafbare feiten. terroristische misdrijven. recidive (herhaling van strafbare feiten)
De wet stelt geen maximum aan het aantal verlengingen. Wel eist de wet dat het alleen kan “indien het belang van het onderzoek dit vordert” en dat er nog steeds gronden aanwezig zijn om het voorarrest te verlengen.
Feitelijk komt gevangenisstraf en hechtenis op hetzelfde neer. Het gaat beide om vrijheidsbenemende straffen. Het verschil is dat hechtenis wordt opgelegd als u zich schuldig heeft gemaakt aan een overtreding en dat gevangenisstraf wordt opgelegd als u bent veroordeeld voor een misdrijf.
Strafzaak over een zedenmisdrijf
Is de strafeis van de officier van justitie maximaal 1 jaar gevangenisstraf en gaat het om een eenvoudige zaak? Dan komt u voor bij de politierechter.
Volgens vaste jurisprudentie is deze termijn twee jaar, tenzij de verdachte in verband met de zaak in voorlopige hechtenis verkeert en/of het strafrecht voor jeugdigen is toegepast. In deze gevallen is de redelijke termijn zestien maanden.
Hoe lang het duurt voordat u een dagvaarding ontvangt, is afhankelijk van de omvang van uw zaak. Bij eenvoudige zaken ontvangt u bij voorkeur binnen 1,5 jaar na constatering van het strafbare feit een dagvaarding.
Een sepot betekent dat u niet langer als verdachte wordt beschouwd. U wordt niet vervolgd en de strafzaak is voor justitie afgedaan. Wanneer de politie (mondeling) tegen u zegt dat de zaak wordt geseponeerd, moet u altijd vragen om een schriftelijke bevestiging.
Bij het aanhouding van een rechtszaak wordt een beslissing uitgesteld. Er zijn geen regels hoe vaak een rechter een zaak mag aanhouden. Wel is het zo dat een rechter een zogenaamd 'redelijk termijn' moet hanteren.
Bij voorlopige hechtenis zit u als verdachte vast in een cel. In die periode wacht u op een uitspraak van de rechter in uw strafzaak. De voorlopige hechtenis is het tweede deel van het voorarrest en volgt na de inverzekeringstelling bij de politie.
A. Een tweeledige toets? De wet schrijft voor dat voor het aannemen van de '12-jaarsgrond' vereist is dat sprake is van een verdenking van feit waarop volgens de wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van twaalf jaar of meer op staat én de rechtsorde daardoor ernstig is geschokt.