Hierbij is het belangrijk dat je een grote pleister, of een groot verbandje ruim over de open blaar plakt, zodat deze niet kan gaan schuiven. Vervang dagelijks het verband zodat er geen bacteriën bij de open blaar kunnen komen. Een open blaar geneest meestal vanzelf binnen 7 dagen.
Maak de blaar en omgeving schoon met stromend water of ontsmettingsmiddel. Gebruik een steriele blaarprikker (bloedlancet) of een naald (uit de naaidoos) die ontsmet is met ontsmettingsalcohol. Prik de huid op twee plaatsen door aan de basis van de blaar. Druk met een gaasje de blaar voorzichtig leeg.
Het is dus beter om de bloedblaar niet door te prikken, maar te wachten tot de bloedblaar herstelt en wegtrekt. Dit kan wel een paar dagen duren. Heb je echt veel last van de bloedblaar? Dan kun je langs de huisarts gaan.
Behandeling blaar op hiel. Een drukblaar geneest meestal vanzelf of na een behandeling. Om infectiegevaar te beperken kun je de blaar het beste gesloten laten. Het doorprikken van gesloten blaren doe je eigenlijk alleen als de blaar te pijnlijk is of te veel hinder geeft.
Een blaar kan je wandelplezier namelijk flink bederven. Niet alleen is wandelen met een open blaar pijnlijk, je loopt zonder goede behandeling ook kans op infectie.
Zitten jouw blaren in de holling van je voet of juist op de top van je tenen? Smeer de blaar en de omliggende huid dan eens in met vaseline, hierdoor zal de wrijving en de kans op nieuwe blaren een stuk minder zijn!
ontsmet de blaar, bij voorkeur met een waterige oplossing op basis van chloorverbindingen, chloorhexidine of povidon-jood. Vraag je apotheker een geschikt product. dek de huid af met een wondpleister of niet-inklevend compres.
Blaren op de hiel worden bijvoorbeeld gevormd door te ruimte schoenen waarbij de hielkap continu langs de hielen schuurt. Bij te krappe schoenen kan er door knelling ook wrijving ontstaan, de bovenste laag van de huid schuift dan met de schoen mee maar de onderhuidse laag niet.
Gesloten blaren
Bij een gesloten blaar is niets doen vaak de beste oplossing. Vermijd verdere druk of wrijving en laat de blaar volledig dicht: zo komt hij niet in contact met vuil of stof. Vervolgens zal hij spontaan genezen. Bescherm de blein eventueel met een pleister, maar hier is ook een risico aan verbonden.
De functie van een blaar is om het onderliggende weefsel te beschermen. Het is een natuurlijke reactie van de huid. Waarschijnlijk heeft iedereen in zijn of haar leven weleens last gehad van blaarvorming. Er bestaan alleen veel verschillende soorten blaren, waarvan de ene ernstiger is dan de andere.
Een anti-blaar sok bestaat uit 2 sokken: een binnen- en een buiten sok. De binnen sok bestaat uit zeer gladde vezels, zodat de binnen sok makkelijk over de buiten sok glijdt. Hierdoor wordt de wrijving die ontstaat tijdens het lopen opgevangen tussen de beide sokken en niet tussen de beide huidlagen.
Het woord blein* is geen standaardtaal.Standaardtaal is blaar. Moet je een blaar nu wel of niet doorprikken? Mijn voeten stonden vol blaren.
Gebruik een steriele naald, houd hem evenwijdig met de huid en prik langs weerszijden van de blaar.Druk het vocht uit de blaar met een steriel gaasje of een proper wattenstaafje. Verwijder de dode huid niet, maar laat hem op de wonde liggen om het risico op infecties maximaal te beperken.
Infecties door blaren
De behandeling van een blaar moet vooral gericht zijn op het voorkomen van mogelijke infecties. Als de blaar zich op een ongunstige plek bevindt, zodat deze steeds pijn doet als je schoenen draagt, kun je die best doorprikken.
Hierdoor maakt je bovenste huidlaag zich los van de onderliggende huidlagen en wordt de holte opgevuld met vocht of bloed. Dit vochtkussentje (de blaar) beschermt je wonde tegen meer druk, maar is ook erg pijnlijk en fragiel.
Je hoeft met een blaar alleen naar de huisarts als deze geïnfecteerd raakt. Dit herken je aan een rode ontstoken plek waar pus uitkomt. Ook als een blaar op de huid of slijmvliezen spontaan ontstaat, dus zonder dat er sprake is geweest van belasting, kun je naar de dokter gaan.
Blaren behandelen met een blarenpleister. Soms kunnen blaren toch ontstaan, ondanks al je inspanningen om een blaar te voorkomen. Als je een blaar hebt opgelopen komen blarenpleisters goed van pas.
Als u een blaar heeft is de aangeraden behandeling om deze af te dekken met een blarenpleister. Zo'n pleister vormt als het ware een tweede huid. Het zorgt ervoor dat de druk op de blaar verminderd wordt. Mocht de blaar onder de pleister opengaan, dan neemt de pleister het vocht op.
Voor het behandelen van blaren wordt meestal de CureTape Sports variant ingezet. Het betreft blaren om de tenen, bal van de voet en op de hiel. Deze gebieden kun je preventief met elastische CureTape Sports behandelen. Belangrijk daarbij is om de tape zonder rek en plooien aan te leggen.
Verwijder de huid niet, want dan geneest de blaar sneller. Open blaar: Spoel de blaar uit met schoon water.Dep daarna de blaar en huid voorzichtig droog met een steriel gaasje of schone doek.
De ademende pleisters zijn vriendelijk voor de huid en hebben de eigenschap om vocht en water af te stoten. Het kan dus geen kwaad om te douchen of te zwemmen wanneer je je blaar hebt afgedekt met een blarenpleister.
Je moet de blaar dakpansgewijs afplakken. Bij een blaar op je hiel begin je hoog: de eerste laag tape moet dan horizontaal boven de plek waar de rand van je schoen zit worden geplakt. Daarna plak je steeds een nieuw stukje tape dat het vorige stuk een deel overlapt.
Te veel wrijving kan onder andere ontstaan door slecht passend schoeisel en/of sokken of bijvoorbeeld ongetraind langdurig lopen. Blaren op de voet komen vaak voor bij sporters. Blaren kunnen ontstaan door overmatige wrijving maar ook door medicatie of onderliggende aandoeningen zoals bijvoorbeeld diabetes mellitus.
Kleef de pleister direct op de blaar. Het is beter om de pleister een beetje te rekken, zodat hij strak over de blaar komt te zitten. Strijk vervolgens de randen zorgvuldig glad. Je kunt een blarenpleister gerust een aantal dagen tot een week laten zitten, totdat de huid volledig hersteld is.
Constante druk of wrijving leidt uiteindelijk tot het loslaten van de opperhuid (de bovenste huidlaag) van de onderliggende huidlagen. Er ontstaat dan een blaar met weefselvloeistof erin. Deze vloeistof vormt een kussentje op de wond om zichzelf te beschermen tegen nog meer druk.