Er is geen vaste termijn voor het bestaan van een familiegraf. Dat hangt van van wat overeengekomen is op het moment van uitgifte van het graf. Als het graf al wat ouder is, kunnen de grafrechten ook al eens verlengd zijn. 20 en 30 jaar zijn de meest gangbare vaste termijnen.
De wettelijke termijn van grafrust is in Nederland 10 jaar. Dit betekent dat iemand die begraven wordt, sowieso 10 jaar begraven moet blijven. Dit is een verplicht minimum. Of hier jaren bij komen, hangt af of iemand begraven is in een algemeen graf, of een eigen graf.
Iemand die begraven wordt, moet minstens 10 jaar begraven blijven. Dat heet de wettelijke termijn van grafrust.
In een algemeen graf beslist de houder van de begraafplaats wie in dat graf begraven worden; bij een familiegraf beslist de rechthebbende op wiens naam het graf staat, wie er begraven wordt. Het is ook mogelijk om een graf (veel) groter te maken dan voor 2 of 3 personen, door er een grafkelder van de maken.
"Als de grafrechten verlopen of zijn afgestaan, dan wordt er meestal meteen bovengronds geruimd. Dat houdt in dat de grafsteen en eventuele grafzerk weg worden gehaald, er komt een laagje verse aarde overheen en dat wordt ingezaaid met gras. Met de begraven stoffelijke resten gebeurt dan dus niets."
Graven met eeuwige rechten bestaan niet in Nederland. Die zijn in het verleden nooit uitgegeven en worden ook niet uitgegeven. De wet kent alleen 'graven voor onbepaalde tijd'. Dat zijn graven waarvan de einddatum nog niet bekend is.
Als een graf geruimd wordt, wordt meestal eerst alleen het monument weg gehaald. De steen wordt dan gewoonlijk in stukken geslagen en afgevoerd. De inhoud van het graf, dus de botten, worden niet meteen weg gehaald. Dat gebeurt pas als er opnieuw in het graf begraven wordt voor een andere familie.
Hoeveel betaal je aan grafrechten? Gemiddeld moet je per jaar rekenen op €175 à €185. Dat zegt de Landelijke Organisatie van Begraafplaatsen (LOB), brancheorganisatie van begraafplaatsexploitanten. Maar je mag vaak niet zelf bepalen hoelang je een graf huurt.
Van een familiegraf wordt gesproken als er meer dan twee leden van één familie samen worden begraven in één graf. Gaat het bijvoorbeeld alleen om twee echtelieden, dan is de term niet van toepassing, maar wordt er gesproken van een dubbelgraf.
De rechthebbende is degene die volgens de registers van de begraafplaats als zodanig te boek staat en die een akte of brief als bewijs daarvan krijgt.
Na verloop van tijd zakken de zijkanten van de kisten in elkaar, maar de (kisten met de) lichamen zakken niet dieper de grond in. Die blijven allemaal liggen op de diepte waarop ze begraven zijn. In een 3-persoons graf worden de kisten vaak geplaatst op dieptes van ongeveer 120 cm, 210 cm en 300 cm.
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.
Hier zijn geen wettelijke regels voor. Een kist mag in alle houdingen in een graf: horizontaal, verticaal, op een zijde, ondersteboven en ook, zoals in uw geval, achterstevoren. Op begraafplaatsen waar gewoonlijk 'achterstevoren' wordt begraven, staat dit ook niet in de reglementen.
Tien jaar is een kroonjaar. Dat geldt niet alleen tijdens een mensenleven: het getal tien speelt ook een belangrijke rol na een overlijden. Zo schrijft de Wet op de lijkbezorging onder meer voor dat een graf pas mag worden geruimd wanneer na de laatste begraving of bijzetting van een lijk tien jaar zijn verstreken.
Hoeveel personen in een graf mogen, is niet landelijk wettelijk geregeld. Het verschilt per begraafplaats. Hoeveel personen in een graf begraven kunnen worden staat in de beheersverordening of in het beheersreglement van een begraafplaats, of in de grafbrief.
De stoffelijke resten kunnen dan op een begraafplaats worden herbegraven in hetzelfde graf of in een nieuw graf. Dit betekent echter wel dat de nabestaanden nieuwe grafrechten moeten huren of kopen. Ook het opnemen en herplaatsen van het bestaande grafmonument moet weer opnieuw worden betaald.
Voor een lijk in een kist helemaal verteerd is (verdwenen is), moet u aan tientallen jaren denken. Soms kun je na honderden jaren nog skeletten of delen van skeletten op een oude begraafplaats vinden. Soms is na 20 of 30 jaar alles helemaal weg.
De grafkosten voor een algemeen graf liggen op ongeveer 780 euro bij een looptijd van 10 jaar.
Over de bovenste kist moet zich minstens 65 cm aarde bevinden. Tussen de kisten moet zich een laag aarde van minstens 30 cm bevinden. Als je voor de hoogte van een kist uit gaat van ongeveer 50 cm, moet de diepst begraven kist in een kuil van minstens 275 cm staan. Vaak wordt een diepte van 275 tot 300 cm aangehouden.
Als je door het land heen kijkt naar waar al wel eeuwige grafrust is, zie je dat de prijskaartjes uiteenlopen van 2.500 tot 8.000 euro. Als de grond door de gemeenschap wordt gefinancierd, kan je goedkoper begraven omdat je de kosten al hebt afgedekt.
Bij een particulier graf geldt een bepaalde tijd van minstens 10 jaar, die telkens met 10 jaar kan worden verlengd, echter kan de begraafplaats zelf bepalen voor welke periode zij verlengen. De wettelijk minimale verlenging is 5 jaar; de maximale is 20 jaar.
Dan blijven botten over. Maar die botten vergaan op de lange termijn ook. In 'gunstige' omstandigheden na ongeveer 20 jaar. In 'ongunstige' omstandigheden pas na meer dan 100 jaar.
Het cremeren van botresten kost altijd nog zo'n 600,- tot 700,- euro (vergelijk: een 'gewone' crematie rond 1.250,-). Bij het ruimen van een graf is het dus voor de houder van een begraafplaats niet om het even of hij de resten herbegraaft of laat cremeren. Het eerste kost hem niets en het tweede wel.
Het is niet zo dat een begrafenis of crematie pas na 5 dagen plaats MAG vinden. De termijn van 5 dagen wordt vaak genomen als compromis tussen het tijdig zo veel mogelijk mensen op de hoogte stellen van het overlijden en de zaak niet onnodig te rekken en het belang van de volksgezondheid.