Je kunt het kleine kind in jezelf – de kleine 'mij' – gaan omarmen, geruststellen en lief vinden.Door tijd vrij te maken voor haar, door te luisteren. Je kunt je eigen ouder worden. Als dit goed lukt, zal dat zelfs invloed hebben op je emoties in het heden.
Leg uit hoe het kind zich voelt en waarom. Zo maak je contact met het gevoel en begrip. Je kunt iets zeggen, iets uitleggen, over waarom het kind zich zo voelt, want dat begrijpt het vaak niet. Vraag je af wat je innerlijk kind nodig heeft.
Luister naar de vragen en gevoelens van kinderen, ze uiten ze liever dan ze op te kroppen. Durf ook over je eigen gevoelens te spreken, zo leren kinderen dat het uiten van gevoelens kan en mag. Durf herinneringen op te halen. Herinneringen van kinderen vervagen sneller dan die van volwassenen.
Troost is een vorm van steun die je een ander mens kan bieden door te luisteren. Door er voor een ander te zijn kun je het leed van een ander wat verzachten. Je kunt troost bieden door iemand bemoedigend toe te spreken, door medeleven te betuigen of gewoon door er te zijn. De kracht van troost is groot.
Je innerlijke kind is een deel van jezelf wat in je onderbewuste leeft. Je onderbewuste is een gedeelte van je brein waar onder andere je herinneringen en ervaringen in zijn opgeslagen. Vanuit je onderbewuste onderneem je actie wanneer je je niet bewust bent, op de automatische piloot leeft.
Jezelf omarmen zoals je bent – en kwetsbaar durven zijn – is de snelste manier om je muren af te breken. Te beginnen bij de dichtgemetselde deuren, zo kan er nog eens iemand op bezoek komen – gezellig. En gaandeweg kunnen ook de muren worden afgebouwd. Omdat je je realiseert dat je gewoon mag zijn zoals je bent.
Hoofdpijn, borstpijn, duizeligheid en obstipatie bleken allemaal meer voor te komen onder de rouwenden. Datzelfde gold voor angst en depressie, die volgens de onderzoekers ook aardig voorspelden of iemand last had van lichamelijke klachten.
Herstellen van de schok
Mensen met stress kunnen minder eetlust hebben, slechter slapen, maag- en darmklachten of hoofdpijn krijgen. Daarnaast zijn er allerlei mentale klachten zoals gevoelens van angst, onzekerheid, een opgejaagd gevoel en negatieve gedachten.
Blijf in contact met je vrienden en familie, want zij kunnen jou ook helpen in deze zware periode. Zij kunnen een luisterend oor bieden, helpen waar nodig en ze kunnen je helpen met de juiste afleiding vinden. Op deze manier krijg je niet het gevoel dat je er alleen voor staat.
Een volgende stap kan zijn: oefenen met zelfcompassie op het moment dat je kindje ontroostbaar is: Erken de situatie: Zeg tegen jezelf: het is lastig en dat is oké. Wat je ook voelt: het mag er zijn. Zoek herkenning bij anderen: Iedere moeder voelt zich wel eens machteloos en weet niet waarom haar kindje huilt.
Vertel dat angst normaal is en dat het voorbij zal gaan. Geef aan dat je kind verdrietig mag zijn. Doe dit op een rustig moment en op een vertrouwde plaats. Probeer kalm te blijven en geef vooral feitelijke informatie in begrijpelijke taal.
Hypnotherapie en het innerlijke kind-therapie
Je bent immers volwassen en kan nu zelf beslissingen nemen en besluiten hoe jij wilt leven en wat jij wel of niet wilt. Bradshaw heeft een therapie ontwikkeld, die het beschadigde kind in jezelf weer thuis kunt laten voelen. Hij noemt dit het 'Innerlijk Kind-therapie'.
Een brief schrijven naar je innerlijk kind
Schrijf aan je innerlijk kind hoe jij je voelt en hoe goed je hem/haar begrijpt. Schrijf wat jij als kind had moeten/willen horen, wat je nodig had om deze emoties goed te kunnen verwerken. Het gaat erom dat jij je jonge zelf in deze brief geeft wat je toen nodig had gehad.
Geef aan dat je echt betrokken bent bij het welzijn van hem of haar, en dat je er voor die persoon bent. Bied aan om te helpen. Je kunt iets zeggen als, “Ik weet dat je erg verdrietig bent en wil je gewoon laten weten dat ik er ben als je me nodig hebt.” Vraag aan de ander wat je kunt doen om te helpen.
Hoe lang rouwverwerking duurt is door de verschillende factoren moeilijk te zeggen. Uit Amerikaans onderzoek is gebleken dat mensen na drie maanden na het overlijden van hun partner, pas de ergste fase van rouw doormaken. Na gemiddeld ruim een jaar beginnen partners zich vaak weer beter te voelen.
Rouwreacties zijn normale, menselijke emotionele reacties. Normale rouwreacties zijn reacties op de dood van een dierbare; en deze normale menselijke reacties komen overeen met de logische verwachtingen die men heeft over dat soort rouwreacties. Toch zijn er vormen van abnormale rouwreacties, ofwel gecompliceerde rouw.
We rouwen om verlies van wat ons dierbaar is. Rouw is de achterkant van de liefde. Als rouw niet wordt genomen, ontstaat er gestolde rouw met als gevolg dat de hechting stagneert en de liefde niet meer voluit kan stromen.
Als je je lange tijd somber voelt, dan kan het zijn dat je een depressie hebt. Bij een depressie voel je geen of weinig emoties, soms ook geen verdriet. Je hebt geen plezier meer in je leven, niets is nog leuk en je hebt nergens energie voor. Je komt slecht in slaap, of je kan juist moeilijk uit je bed.
Een emotionele blokkade ontstaat door een conflict tussen verstand en gevoel. Wanneer emoties steeds onderdrukt worden, is het op den duur bijna niet meer mogelijk om deze emotie te uiten, dit is een emotionele blokkade.
Verlies geeft veel emoties, zoals verdriet, somberheid en boosheid. Ook lichamelijk kost rouwen veel energie. Praten met familie of een goede vriend helpt vaak goed. Blijf goed voor uzelf zorgen als u rouwt: goed eten, slapen en bewegen.
heeft omarmd (volt. deelw.) [ov] de armen om iemand heen slaan. 1) Accepteren 2) Drukken 3) Embrasseren 4) Hartelijk begroeten 5) Hartelijke begroeting 6) Iemand aan het hart drukken 7) In de armen sluiten 8) Met beide armen vasthoude...
Als je kritiek hebt op jezelf, komt dat vaak doordat je je ergens mee vergelijkt. Je vergelijkt je met iemand anders. Als we naar anderen kijken, dan kijken we eigenlijk naar onszelf.