Oorzaak van verlamming
Een verlamming ontstaat als je zenuw bekneld heeft gezeten of als je zenuw doorgesneden is. Ook kan een ontsteking in je zenuw een oorzaak van een verlamming zijn. Na een beroerte (oftewel herseninfarct) kun je ook een verlamming krijgen.
Afhankelijk van de onderliggende oorzaak kan een aangezichtsverlamming helemaal, gedeeltelijk of iets herstellen. Bij de verlamming van Bell herstelt de functie meestal spontaan binnen 3 tot 8 weken bij ongeveer 85 % van de patiënten. Duurt de genezing langer dan zal volledig herstel waarschijnlijk niet optreden.
Door middel van medicijnen, mimetherapie en psychosociale begeleiding kan een aangezichtsverlamming behandeld worden. Soms is een operatie nodig. Door botuline toxine in uw spier te spuiten blokkeren we de zenuwimpuls die voor de samentrekking zorgt. Hierdoor kan uw spier tijdelijk minder krachtig samentrekken.
De aangezichtsverlamming wordt zeer waarschijnlijk veroorzaakt door het herpes simplex virus, type 1. Dit virus, dat ook de bekende “koortslip” doet ontstaan, zou een sluimerend bestaan leiden in zenuwweefsel en weer actief worden na blootstelling aan tocht, een groot temperatuurverschil, heftige emoties, enz.
In de meeste gevallen kunt u niet van een verlamming genezen. Wanneer u last heeft van een lichte verlamming kan dit wel. Door middel van intensieve behandelingen kunt u uw spierfunctie terugkrijgen. De fysiotherapeut helpt u met het leren bewegen en het terugkrijgen van het vertrouwen in uw lichaam.
Sommige mensen hebben na een periode van verbetering van gezichtsbeweging toenemende problemen om hun gezicht te bewegen, waardoor ze zich zorgen maken of de aangezichtsverlamming weer terugkomt. Daadwerkelijke terugkeer van de ziekte van Bell is echter ongebruikelijk.
De behandeling van een verlamming bestaat meestal uit een revalidatieprogramma, waarbij je fysiotherapie en ergotherapie krijgt. Daarbij leer je hoe je weer zo goed mogelijk kunt bewegen en hoe je weer zo gemakkelijk mogelijk aan de samenleving deel kunt nemen.
Bij een gedeeltelijke uitval zien we vaak na een aantal weken een merkbare verbetering die geleidelijk doorzet. Na een volledige uitval van de zenuw kan het wel 3 tot 4 maanden duren voordat we de eerste tekenen van herstel zien. Het herstel van de zenuwactiviteit verloopt meestal langzaam, het duurt weken tot maanden.
Probeer uw gezicht zo ontspannen mogelijk te houden. Maak wanneer u uw gezicht beweegt alleen maar kleine bewegingen. Probeer uw gezicht zo symmetrisch mogelijk te houden. Soms wordt het advies gegeven om zelf alvast te gaan oefenen door 'gekke bekken' te trekken.
Chronische pijn veroorzaakt vaak emotionele stress en daarmee vermindering van de kwaliteit van leven. Bovendien wordt stress vaak gezien als factor die (aangezichts)pijn kan uitlokken of verergeren. Symptomen van aangezichtspijn kunnen onderling verschillen, afhankelijk van type of subtype.
Een TIA, herseninfarct of hersenbloeding (beroerte)
Als nog niet bekend is of iemand een TIA, herseninfarct of hersenbloeding heeft, heet het een beroerte. Bij een beroerte werkt opeens een deel van de hersencellen niet meer. Dat geeft opeens klachten, zoals: een scheve mond.
De oorzaak van aangezichtspijn is vaak niet duidelijk. Artsen denken dat de pijn misschien ontstaat door een bloedvat dat op de zenuw drukt. De zenuw zou daardoor extra gevoelig worden voor bijvoorbeeld kou of aanraken. Dit voelt u als pijnaanvallen.
Hoe kun je het herkennen? Naast spierzwakte en verlamming kan je ook last hebben van onhandigheid, ongecoördineerde bewegingen, onvrijwillige spiertrekkingen, verminderde of afwezige reflexen, verminderde of verhoogde spierspanning en afnemende spiermassa (spieratrofie).
Krachtverlies. U heeft dat vooral in uw benen. Het begint met een moe gevoel in uw heupen of zware benen. Daardoor heeft u moeite om lange tijd te staan.
Een deel van de hersenen krijgt even te weinig bloed en daardoor te weinig zuurstof. U krijgt hierdoor klachten, zoals een verlamde arm, een verlamd been, een scheve mond, problemen met praten, niet goed zien of minder gevoel in uw gezicht, arm of been. Het bloedpropje komt weer los.
De oorzaak van de verlamming is niet met zekerheid bekend. Een aantal factoren spelen waarschijnlijk een rol. Dit zijn afkoeling, emoties, het feit dat de zenuw door een benig kanaal loopt door het oor en verhoogde bloeddruk.
De diagnose verlamming van Bell wordt per exclusionem gesteld. Het bestaan van symptomen en afwijkingen, passend bij een andere oorzaak, moet door een goede anamnese, gedegen lichamelijk onderzoek en eventueel aanvullend onderzoek uitgesloten worden alvorens de diagnose verlamming van Bell gesteld kan worden.
Bieber heeft het syndroom van Ramsay-Hunt. Dat is een aandoening aan je zenuwen. Door de verlamming kan hij nu niet optreden.
In een aantal omstandigheden is het niet meer mogelijk om één of beide ogen volledig te sluiten. Mogelijke oorzaken zijn bewusteloosheid (coma), verlamming van een aangezichtszenuw, aangezichtsletsel, tumor van de oogkas en schildklierziekten.
Oorzaken van een aangezichtsverlamming (facialisparese)
een virusinfectie; een beroerte (CVA); een gezwel (bijv. tumor) dat op de zenuw drukt.
Bij aangezichtspijn begint de pijn vaak na prikkels die normaal geen pijn doen. Bijvoorbeeld het aanraken van de huid, eten, praten of een koude wind. De pijnscheuten duren een paar seconden tot een paar minuten. Soms gaat aangezichtspijn vanzelf over na enkele maanden of jaren.
Bij letsel hoger in het centrale zenuwstelsel, zoals in de hersenen, kan naast een slappe verlamming ook een ander type verlamming ontstaan waarbij spieren minder goed werken en de fijne controle verloren gaat. Dit wordt spastische verlamming genoemd. Hierbij is niet zozeer de kracht maar wel de coördinatie verminderd.
Zenuwpijn is heel vervelend en kan weken tot maanden blijven. Vaak verdwijnt de pijn ook weer. U kunt samen met uw huisarts kijken wanneer u minder medicijnen kunt gaan gebruiken of ermee kunt stoppen. Probeer door te gaan met de dingen die u elke dag doet.
De bekendste medicijnen voor de behandeling van aangezichtspijn zijn carbamazepine (Tegretol) of gabapentine (Neurontin). Deze middelen zijn ontwikkeld voor de behandeling van epilepsie, maar 'dempen' ook de activiteit van zenuwcellen. Wel kunnen er bijwerkingen optreden, zoals sufheid, duizeligheid of futloosheid.