Je ferritinegehalte is grotendeels genetisch bepaald, dus je hebt er niet veel invloed op. Toch kan een aanpassing in je voedingspatroon soms helpen het gehalte op peil te houden. In bepaalde voedingsmiddelen zit veel ijzer zoals vlees, vis, aardappelen, groenten, bonen, peulvruchten en granen.
Als het lichaam te weinig ijzer heeft, zal eerst de reservevoorraad in de vorm van ferritine opgemaakt worden. Pas als er bijna geen ferritine meer is, maakt het lichaam te weinig rode bloedcellen aan en is er sprake van bloedarmoede.
– Ferritine verhogen door je voeding.
Eet je geen dierlijke producten, zorg er dan voor dat je voldoende ijzerrijke plantaardige producten eet, zoals haver, spinazie, noten en verschillende soorten bonen.
Ferritine. Is het ferritinegehalte verlaagd, dan betekent dit altijd dat de ijzerreserve is uitgeput. Daling van dit gehalte gaat vooraf aan een daling van het ijzergehalte en gaat samen met een stijging van het serumgehalte transferrine. Dit is het moment waarop we spreken van een latent ijzergebrek.
Alcohol en bloedarmoede:
Rode wijn en Guinness-bier zijn iets ijzerrijker dan andere alcoholhoudende dranken. Maar ter vergelijking: vitamine C bevordert de ijzeropname in hogere mate dan alcohol. Er is verhoudingsgewijs meer ijzer te vinden in rood vlees en lever dan in wijn en Guinness-bier.
Op zoek naar écht ijzerrijk fruit? Ga dan voor gedroogd fruit: dadels, vijgen en rozijnen. Maar ook vers fruit kan veel ijzer bevatten: watermeloen, zwarte bessen, abrikozen, perziken en pruimen.
Bloedarmoede ontstaat wanneer er bijna geen ferritine meer over is, er worden dan te weinig rode bloedcellen aangemaakt. Bij een tekort aan ijzer zullen lage waarden in het bloed gevonden worden; zo kan een ijzergebreksanemie herkend worden.
Stress kan namelijk ook een ijzertekort veroorzaken doordat het lichaam om meer ijzer vraagt. Soms is er een andere behandeling van ijzertekort nodig. Kortom, door bloedarmoede aan te pakken, zorg je voor een betere weerstand en meer energie!
De ijzeropname in het lichaam wordt verbeterd wanneer ijzerrijke voedingsmiddelen tegelijk genuttigd worden met voedingsmiddelen waar vitamine C (bijvoorbeeld vers fruit, groente, aardappelen, sinaasappelsap, grapefruitsap) in zit.
Roosvicee ferro is een limonadesiroop. Deze siroop kunt u het beste oplossen in vruchtensap vanwege de 'roestige' smaak en de bevordering van opname van het ijzer door vitamine C. De aanbevolen dosering is een eetlepel per dag. Dit dekt de dagelijkse behoefte aan ijzer.
Tannine (in rode wijn, thee en druiven) en voedingsvezel remmen de opname. Andere stoffen, zoals oxaalzuur in rabarber, zorgen dat het ijzer een onoplosbare vorm krijgt, waardoor de opname in het lichaam wordt bemoeilijkt.
Belangrijke bronnen voor ijzer zijn vlees en vleeswaren, brood en graanproducten, aardappelen en groente. Mocht dit voor u onvoldoende ijzer opleveren, dan kan de arts een ijzerpreparaat, zoals ferrofumaraat voorschrijven. Het duurt enkele weken tot maanden van totdat een ijzertekort is aangevuld.
Het duurt enkele weken tot maanden voor een ijzertekort is opgeheven. Neem ferrofumaraat bij voorkeur in op een lege maag. Dit is tot een half uur voor of minstens 1 uur na het eten.
Een tekort aan ijzer vermindert ook de weerstand en kan uiteindelijk leiden tot onvruchtbaarheid, moeilijkheid tot slikken, irritatie en verwarring. Een lichaam dat voor een lange periode te kampen heeft met een tekort aan ijzer, kan ook te maken krijgen met 'lepelnagels'.
IJzertabletten bevatten ijzer in een vorm die het lichaam gemakkelijk kan opnemen. Het duurt zes weken tot enkele maanden bij dagelijks gebruik totdat een ijzertekort is aangevuld. IJzertabletten kunnen diverse bijwerkingen hebben, namelijk: maagdarmklachten zoals maagpijn, misselijkheid, diarree en verstopping.
IJzer is nodig voor de aanmaak van rode bloedcellen (hemoglobine) in het beenmerg. Als het lichaam te weinig ijzer heeft, zal eerst de reservevoorraad in de vorm van ferritine opgemaakt worden. Pas als er bijna geen ferritine meer is, maakt het lichaam te weinig rode bloedcellen aan en is er sprake van bloedarmoede.
De meest voorkomende oorzaak van bloedarmoede is een ijzertekort. Hierdoor wordt bloedarmoede in de volksmond ook wel 'een ijzergebrek' genoemd. Je kunt een ijzertekort krijgen door extreem bloedverlies (door verwonding, operatie, bevalling of zware menstruatie) of verkeerde voeding.
Loop je het risico op een laag ijzergehalte dan moet je oppassen met (groene) thee. Thee remt namelijk de opname van ijzer uit de voeding of uit supplementen. In vergelijking met gewone thee heeft rooibos minder nadelig effect op de opname.
Cashewnoten bevatten 6,7 milligram ijzer per 100 gram en zijn daarmee een goede optie. Pistachenoten bevatten 4,3 milligram, macadamia's bevatten 3,7 milligram, walnoten 3,4 milligram, amandelen 3,3 milligram, hazelnoten 3,0 milligram, pinda's 1,9 milligram en kastanjes 1,0 milligram ijzer per 100 gram.
Appelstroop bevat veel ijzer, maar dit is niet afkomstig van de appels maar van de suikerbieten. In een appel zit namelijk nauwelijks ijzer. Volwassenen hebben 11-16 mg ijzer per dag nodig. Een boterham met 20 gram appelstroop bevat ongeveer 2,5 mg ijzer.
Havermout is net als brood en muesli een bron van B-vitamines, ijzer en kalium. Zoals in de tabel hieronder te zien is, is de hoeveelheid ijzer in havermout twee keer zo veel als in volkorenbrood en muesli. De hoeveelheid kalium is hoger dan in volkorenbrood en lager dan in muesli.